menu

Frank Sinatra - Songs for Swingin' Lovers! (1956)

mijn stem
3,93 (135)
135 stemmen

Verenigde Staten
Jazz / Pop
Label: Capitol

  1. You Make Me Feel So Young (2:57)
  2. It Happened in Monterey (2:36)
  3. You're Getting to Be a Habit with Me (2:19)
  4. You Brought a New Kind of Love to Me (2:48)
  5. Too Marvelous for Words (2:29)
  6. Old Devil Moon (3:56)
  7. Pennies from Heaven (2:44)
  8. Love Is Here to Stay (2:42)
  9. I've Got You Under My Skin (3:43)
  10. I Thought About You (2:30)
  11. We'll Be Together Again (4:26)
  12. Makin' Whoopee (3:06)
  13. Swingin' Down the Lane (2:56)
  14. Anything Goes (2:43)
  15. How About You? (2:45)
totale tijdsduur: 44:40
zoeken in:
5,0
Hoorde gister een instrumentale stukje van "Love is here to stay" in Meet Joe Black en werd er weer eens aan herinnerd hoe goed de nummers op dit album zijn. Sinatra's geeft op dit album ongeevenaarde interpretaties van deze en andere klassiekers (van oa. Gerschwin en Porter). De arrangementen (van Nelson Riddle, mij geheel onbekend) voegen zelfs nog wat extra's toe aan de flair en coolness van Sinatra. Heerlijk romantische cd met als hoogtepunt "I've got you under my skin"!

5,0
hoe kan ik hier eigenlijk iets anders dan vijf sterren voor geven?

deze muziek voelt nog 'puur' aan, de teksten zijn gemeend, en het zijn dan wel cliche's, toen ze geschreven werden bestonden er nog geen cliche's, dus dat maakt ook niet uit. tel daarbij op de leuke, toegankelijke composities, en de machtig mooie stem, en een klassieker is geboren.

en frank sinatra, tja, als ik een meiske was zou ik spontaan verliefd op 'm worden.

EVANSHEWSON
yosemite44 schreef:
Hoorde gister een instrumentale stukje van "Love is here to stay" in Meet Joe Black en werd er weer eens aan herinnerd hoe goed de nummers op dit album zijn. Sinatra's geeft op dit album ongeevenaarde interpretaties van deze en andere klassiekers (van oa. Gerschwin en Porter). De arrangementen (van Nelson Riddle, mij geheel onbekend) voegen zelfs nog wat extra's toe aan de flair en coolness van Sinatra. Heerlijk romantische cd met als hoogtepunt "I've got you under my skin"!


Klassieker van formaat, zoveel is zeker. Ik heb dit gelukkig in huis. Sinatra was een grote klasbak die er van in het begin prat op wou gaan om zo juist mogelijk te zingen, en daar was hij een absolute meester in.
4.5 sterren, want perfectie is zo zeldzaam

avatar van Jazzyfan
4,0
Inderdaad een klassieker, wat valt er nog te zeggen over nummers als You make me feel so young of It Happened in Montery? Frank's vierde studio-album. Weer heel anders dan In the wee small hours en een beetje in de sfeer van songs for young lovers. Perfecte zang typeert Sinatra toch inderdaad.
****

avatar van Droombolus
4,0
yosemite44 schreef:
Nelson Riddle, mij geheel onbekend)


Riddle wordt nog "ge-name-checked" door Van Morrison in Hard Nose The Highway. De man is een legendaries arrangeur / orkestleider die juist in deze periode Sinatra boven zichzelf uit doet stijgen.

avatar van Arrie
Liefde, het is een moeilijk iets. Daar weet Frank Sinatra alles van, hij zong er nog over op zijn vorige album. Als ik naar zijn muziek luister, denk ik dat hij behoorlijk wat liefdesverdriet heeft doorstaan. Hij heeft echter ook van de mooie kant (ja die is er ook!) van liefde mogen proeven. Daar zingt hij op dit album over. Voor mij is die kant van de liefde behoorlijk ver weg, ik zou bijna ontkennen dat die er is. Maar als ik dan dit album hoor, dan denk ik: ja, het bestaat!

Waar het vorige album behoorlijk zwaar en melancholisch is, met sombere arrangementen, en een Sinatra die met heel veel gevoeligheid over zijn verdriet zingt, is dit album juist vrolijk. Echter, dat is voor mij ook een nadeel. Waarom? Een van de dingen die het vorige album zo goed voor me maakte, was de sfeer. Een van de sfeervolste albums die ik ken. Dit album bestaat uit 15 vrolijke liedjes over hoe mooi liefde kan zijn. En ondanks dat ik elk liedje mooi vind, is een heel album me toch iets te veel.

Die sfeer was dus toch een bepalende factor. Nu die voor mij is weggevallen, denk ik bij de eerste vijf liedjes nog: weer zo'n leuk liedje. Bij de volgende vijf denk ik: pfff, weer zo'n liedje. En bij de laatste 5 heb ik het wel gehoord. Terwijl, als ik een willekeurig liedje van het album los hoor, vind ik het heel erg goed.

Maargoed, ondanks dat dus gewoon prima liedjes, met sterke arrangementen van Nelson Riddle, en Frank SInatra, die heel mooi de liedjes zingt. Maar de volgende die ik ga luisteren, wordt Only The Lonely. Zijn melancholische kant, die is pas echt mooi.

avatar van bart1989
4,5
Zeer fijn plaatje dit, vrij swingend. Veel beter dan In The Wee Small Hours in mijn oren of ben ik nu naïef?
3,5

avatar van Arrie
Nee hoor, smaken verschillen. Deze is veel vrolijker en luchtiger, In The Wee Small Hours is behoorlijk zwaar, het is maar waar je van houdt he.

avatar van AOVV
4,0
Goeie plaat, met 'I've Got You Under My Skin'. Niet zo goed als 'In the Wee Small Hours' naar mijn mening. De stem van Sinatra blijft wel geweldig, natuurlijk.

avatar van Vinokourov
4,0
Zohee, wat een verschil met Sinatra's vorige plaat! Was ie met In the Wee Small Hours nog een grote hoop ontroostbare treurigheid, met Songs for Swinging Lovers is onze grote vriend weer helemaal opgeknapt. Hij heeft er weer helemaal zin in, want mên, wat een vrolijkheid legt ie in zijn liedjes, die gemakkelijk in het oor liggen trouwens. Favorieten vond ik trouwens How About You? en natuurlijk I've Got You Under My Skin.

avatar van Kronos
4,0
Deze toch ook maar aangeschaft. Vormt een mooi contrast met het volgens mij nog mooiere In the Wee Small Hours. Maar deze is er dus een goede aanvulling op. Na regen komt zonneschijn.

avatar van Deranged
Nou ik ben wel fan inmiddels. Vooral de meer uptempo feel good nummers zijn als je er voor in de stemming bent echt heerlijk

avatar van Ronald5150
3,5
Op ”Songs for Swingin’ Lovers!” bezingt Frank Sinatra de vrolijke en positieve kant van de liefde. Des te groter is de tegenstelling tot een jaar eerder verschenen ”In The Wee Small Hours” waar Sinatra al zijn verdriet en pijn van zich af zong als gevolg van liefdesverdriet. Wat een contrast. Het levert twee totaal verschillende albums op met hetzelfde onderliggende thema. Hiermee toont Sinatra direct ook zijn veelzijdigheid. Met zijn prachtige stem laat hij uiteenlopende emoties horen. Op ”Songs for Swingin’ Lovers!” is de toon opgewekt en dat is ook terug te horen in de muzikale begeleiding. Het geluid is vol, als dat van een big band en de blazers zorgen voor het nodige optimisme. De stem van Sinatra gaat me eigenlijk nooit vervelen en dit is dan ook een album waar ik behoorlijk van kan genieten. Het is niet zo dat ik ”Songs for Swingin’ Lovers!” grijs draai, maar zo op z’n tijd schalt dit met plezier uit mijn speakers.

avatar van hoolie55
4,5
Fantastisch album van een fantastische zanger. Dit is toch de Sinatra die ik het liefste hoor, swing met een knettergoede big band erbij. Prachtige arrangementen natuurlijk ook.

avatar van Edgar18
3,5
Op de eerste alinea na sluit ik mij graag aan bij Arrie zijn bericht van ruim zeven jaar geleden. Precies zoals hij het daar beschrijft ervaar ik het album (en de swingende Sinatra in het algemeen) ook. Ik ben gewoon meer van de melancholiek.

avatar van Arrie
Edgar18 schreef:
Op de eerste alinea na sluit ik mij graag aan bij Arrie zijn bericht van ruim zeven jaar geleden.

Haha, die alinea geldt voor mij gelukkig ook niet meer.

Edit: ik zie dat het zo'n anderhalve maand was voor ik een serieuze relatie kreeg. Grappig.

avatar van jorro
4,0
Prachtig album van 'The Voice'. Favoriete nummers : You Make Me Feel So Young, I've Got You Under My Skin, Makin' Whoopee en How About You?. Maar in feite zijn alle nummers top. Glas wijn er bij en genieten.
4*

Aardig weetje over dit album: het eerste nummer 1 album in de engelse charts. Deze officiële charts zijn gestart op 22 juli 1956 en omvatte toen 5 albums. Het album heeft 35 weken in de charts gestaan waarvan 3 weken op plaats 1.

avatar van AOVV
4,0
Nauwelijks te geloven dat dit album de opvolger is van de brok pure melancholie genaamd In the Wee Small Hours, van uit een ander vaatje tappen gesproken!

Net als op de voorganger, zijn de arrangementen van Nelson Riddle, en ook nu weer missen ze hun doel niet. De melancholie is nog steeds aanwezig, maar veel subtieler; zoals de titel suggereert, is dit een swingende plaat, met wat meer big band-invloeden. Sinatra slingert zijn machtige stemgeluid door de songs, met veel inleving en een warme, doorleefde klank. I've Got You Under My Skin zal bij elke muziekliefhebber wel een belletje doen rinkelen, maar de andere songs doen daar niet bepaald voor onder. Erg consistente plaat van Sinatra, met zijn drie kwartier zelfs aan de lange kant, maar vervelen doet het nergens.

4 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 12:23 uur

geplaatst: vandaag om 12:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.