menu

Blur - The Great Escape (1995)

mijn stem
3,68 (341)
341 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Food

  1. Stereotypes (3:10)
  2. Country House (3:57)
  3. Best Days (4:49)
  4. Charmless Man (3:34)
  5. Fade Away (4:19)
  6. Top Man (4:00)
  7. The Universal (3:58)
  8. Mr. Robinsons' Quango (4:02)
  9. He Thought of Cars (4:15)
  10. It Could Be You (3:14)
  11. Ernold Same (2:07)
  12. Globe Alone (2:23)
  13. Dan Abnormal (3:24)
  14. Entertain Me (4:19)
  15. Yuko and Hiro / Ernold Same [Reprise] (5:24)
  16. To the End (La Comedie) * (6:40)

    met Françoise Hardy

  17. Ultranol * (2:46)
  18. No Monsters in Me * (3:41)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 56:55 (1:10:02)
zoeken in:
avatar van LucM
4,5
Het was Oasis die de weddenschap en de vete startte. Roll With It moest in de hitlijsten het onderspit delven van Country House maar hun album (What's the Story) Morning Glory verkocht wel beter al was The Great Escape het best verkochte Blur-album tot dan toe.

zalwelnikszijn!
Ahum, het was Blur dat (in samenwerking met NME) hun single naar voren duwde.

avatar van pdonidvie
3,0
De Parklife(lees: Shitelife)-cover die Oasis op de Brit-awards bracht was toch wel het hoogtepunt .

avatar van pdonidvie
3,0
sjoerd148 schreef:
Volgens mij was Oasis ook meer bezig met Blur dan andersom.


Dat is zeker niet waar. Het was een promotiestunt van beide. De heren van Oasis zijn gewoon iets vocaler. Niet vergeten dat Blur trots op 'Top Of The Pops' hun overwinning kwamen vieren met Oasis-t-shirtjes aan.

avatar van ArthurDZ
4,0
Ach, het was uiteindelijk niet meer dan onschuldig jonge honden-machogedrag. Ze brachten tenminste wat leven in de brouwerij. De heren, op Liam Gallagher na, kunnen er tegenwoordig allemaal best om lachen.

Schnee
Damon Albarn schaamt zich achteraf kapot om de kinderachtigheid van toen... Zegt hij op de laatste DVD

avatar van pmac
3,5
Heerlijke Britpop met een paar aanstekelijke puike nummers. Zo'n nummer als Best Days is zo'n nummer wat dagenlang in je kop blijft kleven.

4,5
Samen met Parklife mijn favoriet. Staan een aantal prachtnummers op, vooral The Universal, een absolute klassieker die ik persoonlijk liever hoor dan het grootste deel van die top 2000 meuk. Dit album is, wat mij betreft onterecht, besmeurd door de vete met Oasis en het daarop volledig overschaduwd worden door het enorme succes van Oasis. Na dit album had Blur het ook gehad met britpop. Ik vind juist het relatief mislukken van deze plaat, maar ook de decadente teksten en het duistere randje dat aan de plaat hangt (gesymboliseerd door de mannen die op de hoes aan het genieten zijn in hun dure motorboot en de man die duikt en dan op de achterkant van het boekje de haai die wacht om toe te slaan) heel leuk.

Alleen hadden ze wat mij betreft nog een maandje of twee langer nummers mogen schrijven, er staan zeker tegen het einde een paar nummers die competent zijn maar niet meer en de aandacht laten verslappen. Ik heb het tegen jullie, 11 t/m 13 en misschien ook 14! Ook Top man haalt voor mij de vaart uit het album na de geweldige 5 openingnummers. Aangezien Top Man, Ernold Same en Dan Abnormal samen maar vier stemmen halen hier en Globe Alone vijf, ben ik denk ik niet de enige die er zo over denkt. Een stuk of drie a vier nummers vervangen door sterkere nummers had van dit album een klassieker gemaakt, maar dat valt natuurlijk over veel albums te zeggen. Zelfs albums als Revolver en The White album hebben hun zwakke broeders.

avatar van Twinpeaks
3,0
Ik zat meer in het Oasis kamp.Blur ging een beetje langs me heen die tijd.Nu terugkijkend is dit niet eens zo hele beroerde plaat.Sommige nummers blijven anno 2014 nog steeds overeind,al was die vete natuurlijk toendertijd te treurig voor woorden.Soms draai ik dit nog weleens ,maar hem helemaal uitzitten kan ik niet.Ik haak meestal af na track 10 ,dan is het voor mij weer mooi geweest voor een half jaartje. 3 sterren

avatar van lennon
4,5
Inmiddels deze ook op vinyl aangeschaft, dus draait weer op hoge rotatie. (mooi vormgegeven met die haai in de binnenhoes foto en op de labels..)
Ik blijf het echt het allerbeste van de band vinden. Super mooie sfeer, en knappe pop liedjes!

De stem van Albarn vind ik vooral in ballad gloreren, zoals in Best Days en The Universal. Echt prachtig!
Entertain Me is het Girls & Boys van dit album. Doet me weer denken aan Duran Duran, ik vind het een heerlijk nummer!

avatar van frolunda
3,0
Fade away had zo op More Specials van the Specials gekund.

Lodewijk Bosjes
Ja hier wil ik wel wat over zeggen namelijk The Great Escape is een klasbak van een plaat. Iedereen had het maar over Oasis, dat is ook een klasbak, maar Blur maakt een partij britpop waar iedereen voor op de knieen moet ja ook die van Oasis eigenlijk.

avatar van Kronos
3,0
Een 'best of' van Blur kan ermee door. Verder stelt het niet veel voor. En als ik dan toch britpop moet kiezen, geef mij dan maar iets van Pulp.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Behoor tot het Oasis kamp, maar de 1e helft ( t/m The Universal ) van deze plaat vind ik erg sterk. Het 2e gedeelte van het album kan me minder bekoren m.u.v. Entertain Me wat ik wel een gaaf nummer vind. Catchy songs en grappige teksten ( Enrnold Same).

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Topman vind ik overigens het absolute prijsnummer van de plaat.

avatar van Cor
4,0
Cor
Elegant, poppy, goede rockfeel, het zit er allemaal weer in. Vleugjes Beatles, Kinks, Who, makkelijk toegepast en uitgevoerd. Was een fijn bandje, Blur

avatar van Sandokan-veld
4,0
Enorme meevaller. Nooit in zijn geheel gedraaid tot een paar maanden terug, misschien omdat ik de britpop-Blur wat minder op handen draag dan anderen. Deze plaat lijkt ook gezien te worden als een beetje overdadig, zelfs Damon Albarn vindt het een mislukte plaat.

Geen idee waar hij het over heeft. Weelderig is het zeker, overdadig niet echt. De liedjes zitten geweldig in elkaar, van verslavende gitaarorkanen tot prachtig melancholische keyboards en sommige van de beste hoornarrangementen die ik op een rockplaat heb gehoord ('Country House'; 'The Universal'; 'Mr. Robinsons' Quango')

Iets aan de plaat maakt een klik met me zoals de eerdere platen van Blur dat niet echt konden. Bij openingsnummer 'Stereotypes' al, een typisch 'maatschappijkritisch' Blur-nummer maar nu klinkt het niet of Albarn zijn superioriteit wil uitschreeuwen (zie mijn bericht van eerder vandaag bij Modern Life is Rubbish). De humor werkt, de observaties zijn raak, het gevoel klopt, en de manier waarop dat gitaarrifje er weer inkomt na de break is puur goud. Het eenzame karakter uit 'He Thought of Cars' wordt niet belachelijk gemaakt, maar staat voor ons allemaal. 'Top Man' slaat nergens op maar is zo lekker gearrangeerd dat het me geen moment irriteert.

Albarn kletst uit zijn nek, dit is gewoon één van de beste Blur-platen en de beste uit hun britpop-periode naar mijn mening (een stuk beter dan het toch wat overroepen Parklife, al weet ik dat ik daarmee in de minderheid ben). Het is dat het niveau op de tweede helft toch iets lager ligt, anders had ik er nog een halfje bijgedaan.

avatar van popstranger
4,0
Een overduidelijk beter plaat dan voorganger Parklife maar waarom is dus de vraag die ik hier wil beantwoorden.
Ten eerste vormt de plaat een meer samenhangend geheel en zijn de korte intermezzo's beperkt tot zelfs afwezig (op Ernold Same na - leuk om eens een keer te horen maar geen nummer met een hoge herbeluisteringsgraad).
Ten tweede staan hier gewoon betere songs op (zo simpel kan het zijn). Country House en Charmless Man swingen een eind weg. Top Man is heerlijke silliness zoals dat alleen maar gemaakt kan worden door een Britse band. Maar vooral neemt Albarn hier de materialistische maatschappij op de korrel en fileert hij dit in songs zoals He Thought Of Cars, It Could Be You en in een van hun betere songs Globe Alone dat stevig en giftig klinkt en beter is dan pakweg Jubilee of Bank Holiday uit hun vorige album.

De beste song op deze plaat is zonder twijfel The Universal. Hoop voor yuppies, de jaren '90 gezinnen in hun doorzonwoningen die hopen op een beter leven terwijl het huidige leven zich vrijwel identiek verder beweegt. We zijn allemaal gelijk en tegelijk eenzaam met onze spullen in onze huizen die een betere toekomst lijken te beloven. Blur durft hier breder te gaan en voor het grotere gebaar zonder hiermee aan de foute kant van de grens uit te komen (je weet wel, arena ballads waarbij de aanstekers worden bovengehaald) want de boodschap is vooral cynisch.
Yuko & Hiro laat al een glimp zien van Albarn zijn andere project Gorillaz want ergens past deze song ook in dat universum. Het blijft natuurlijk een song geheel in thema op deze Blur plaat namelijk vervreemding en materialisme. Een koppel dat zich kapot werkt voor de firma en elkaar nooit ziet, verder van elkaar wegdrijft met een hoop materiële spullen tussen hen in om de afstand tussen hen met nog meer hindernissen te bezaaien.
De enige smet op deze plaat (buiten Ernold Same) vind ik Mr Robinson's Quango: alle elementen zijn aanwezig zoals op de andere songs maar dit nummer valt tussen de plooien van het album en passeert eerder geruisloos. Het thema dat doorheen de plaat loopt wordt op andere songs dan veel beter tekstueel en muzikaal uitgewerkt.

Hoewel Albarn op dit album vooral schrijft over de wereld rondom hem en hij de blik raar of zelden naar binnen keert (zoals later op No Distance Left To Run of Tender) vatte hij de tijdgeest goed samen op deze The Great Escape en mag het duidelijk zijn dat dit het album is van Blur dat ik het liefste uit de cd kast trek.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:12 uur

geplaatst: vandaag om 09:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.