menu

Split Enz - Conflicting Emotions (1983)

mijn stem
3,59 (71)
71 stemmen

Nieuw-Zeeland
Pop / Rock
Label: Mushroom

  1. Strait Old Line (4:00)
  2. Bullet Brain and Cactus Head (3:55)
  3. Message to My Girl (4:02)
  4. Working Up an Appetite (4:05)
  5. Our Day (4:54)
  6. No Mischief (4:14)
  7. The Devil You Know (3:34)
  8. I Wake Up Every Night (4:45)
  9. Conflicting Emotions (4:31)
  10. Bon Voyage (4:02)
totale tijdsduur: 42:02
zoeken in:
avatar van dynamo d
3,5
Message to My Girl is een geniaal nummer van Split Enz. Hun beste. Daarnaast is een Conflicting Emotions wel aardig. De rest valt wat tegen. 3* vooral voor Message to My Girl.

avatar van dix
3,0
dix
mindere enz-plaat.
de broers finn zitten hier kennelijk al in een crisis.

avatar van musicfriek
dynamo d schreef:
Message to My Girl is een geniaal nummer van Split Enz. Hun beste. Daarnaast is een Conflicting Emotions wel aardig. De rest valt wat tegen. 3* vooral voor Message to My Girl.

Helemaal mee eens. De plaat draait nu, toch wel een ultieme jaren 80 plaat. De manier waarop gezongen wordt is zo mooi. Gevoelig nummertje

Message to My Girl

avatar van monique
message to my girl is een juweeltje

avatar van dazzler
4,0
CONFLICTING EMOTIONS

Het laatste album met oprichter Tim Finn
dat verscheen kort na zijn solo-album Escapade (1983).
Opnieuw is de productie van Hugh Padgham.

De Europese (A&M) als de down under versie zijn identiek.

Geen bonustrack op de 2006 remaster.
Dus geen Parasite (b-kant Australische Strait Old Line).
Kia kaha (b-kant van Message to My Girl) verscheen later op See Ya Round.

De singels waren Strait Old Line, Message to My Girl
en I Wake up Every Night (deze laatste alleen in Australië).

avatar van Chameleon Day
4,0
'Message to My Girl', 'The Devil You Know' en 'Bon Voyage' zijn toch wel fraaie tracks. Alleen al daarom 3,5*

avatar van dazzler
4,0
CONFLICTING EMOTIONS
was voor 60% een Neil Finn album.
Zelfde line-up als bij Time & Tide, maar minder beklijvend.
Een verzameling goede songs, dat wel, maar de magie
van de vorige drie platen is hier eerder afwezig.

Misschien omdat Tim er niet meer met zijn volle aandacht bij is.
Zijn vier composities klinken als leftovers van zijn eerste soloplaat.
Vooral het met complexe ritmes opgebouwde Working Up an Appetite
en het getormenteerde Conflicting Emotions zijn iets moeilijkere
composities die wellicht daarom het catchy Escapade niet haalden.

I Wake Up Every Night werd de iets te goedkope derde singel.
Maar albumafsluister Bon Voyage is het verloren pareltje.
Een meesterlijke Tim Finn ballad ... zakdoek verplicht.

Trok Tim Finn het laken (drie singels) net iets te veel naar zich toe
op het vorige, succesvolle en sterke album Time & Tide, dan gaat dit keer
broertje Neil met het mooiste rapport van de familie aan de haal.

Natuurlijk is er de prachtige evergreen Message to My Girl,
dat perfect tussen I Got You en het latere Don't Dream It's Over past.
Een radiohitje in de Benelux en op die manier toch nog een beetje
erkenning voor het verhaal van de kiwi's dat bijna op z'n einde loopt.

http://nl.youtube.com/watch?v=YUC_jE78FNE

Let even goed op de intrigerende videoclip: twee bedenkingen:
Je ziet in de regie hoe Tim als het ware de fakkel doorgeeft aan Neil.
En het wandelen door decors doet aan de clip van Don't Dream It's Over
denken, waarin Neil wandelt doorheen verschillende woonkamers.

De eerste singel van het album was nochtans Strait Old Line.
Een jazzy nummer dat prima ingespeeld werd, maar zonder bezieling.

http://nl.youtube.com/watch?v=-5wcVpj14l0

Bullet Brain and Cactus Head en Our Day zijn behoorlijke albumtracks.
Het laatste beschrijft de komst en geboorte van Neils eerste zoon.

Interessanter zijn het aggressieve No Mischief, en het al helemaal
in Crowded House arrangementen gegoten The Devil You Know.

De b-kanten Parasite (van Eddie Rayner) en Kia Kaha (van Neil)
ontbreken op de remaster (al werd Kia Kaha hernomen op het laatste album).

Kia Kaha is een juweeltje van een b-kant.
Het beschrijft de gezellige hoogtijdagen van de band enerzijds
en mixt het met de bekende Maori krijgsdans (zie rugby games) anderzijds.
Een link met een wat flauw filmpje, maar wel met het heerlijke nummer.

http://nl.youtube.com/watch?v=cvXe9b7krs8

avatar van dennisversteeg
4,0
Niet zo goed als de voorganger Time And Tide, misschien vanwege het te veel gebruik van de drumcomputer wat het elven er hier en daar uithaalt. Echter, een album dat Message To My Girl erop heeft kan bij voorbaat al niet slecht zijn!

avatar van joko16
4,0
Een ondergewaardeerde plaat als ik de andere commentaren hier lees.
Conflicting Emotions bevat m.i. bijna alleen maar sterke nummers.
Na het vertrek van Tim kom met het veel softere Crowded House nooit meer het Ends niveau gehaalt worden.
Tim hoorde erbij.

4,0
Boeiende plaat met het zwoele, tijdloze, prachtige, hemelsmooie Message To My Girl. Superlatieven schieten te kort!

avatar van Chameleon Day
4,0
Dit is verdorie gewoon een goede plaat, met stuk voor stuk uitstekende songs. Behoorlijk poppy, maar dan wel op een goede manier. Prima arrangementen. Halfje erbij:

4*

avatar van dazzler
4,0
Chameleon Day schreef:
Dit is verdorie gewoon een goede plaat, met stuk voor stuk uitstekende songs. Behoorlijk poppy, maar dan wel op een goede manier. Prima arrangementen.

Wie dit goed vindt moet geen seconde twijfelen over
True Colours (1980), Waiata (aka Corroboree 1981) en Time & Tide (1982).
En doe het solo-album Escapade van Tim Finn (1983) er ook maar bij.

avatar van Chameleon Day
4,0
True Colours, Time and Tide en Conflicting Emotions heb ik al dik 20 jaar in collectie. Die andere platen niet. Mss dat ik er een keer achteraan ga. Ben nu de eerstgenoemde drie weer aan het herontdekken en dat bevalt goed.

avatar van dazzler
4,0
Moet je echt Escapade van Tim Finn bij nemen.
Wel wat zoeter, maar bijzonder fraai klaargemaakt.

Als je je aan de oude (jaren 70) Split Enz platen zou wagen,
dan raad ik je aan om te beginnen met Second Thoughts (1976) en Dizrythmia (1977).
Frenzy (1978) is een matig geproducete overgangsplaat.
Mental Notes (1975), het debuut, is nogal chaotisch.

See Ya Round (1984) is al zonder Tim Finn
en neigt al overduidelijk naar Crowded House.

avatar van rkdev
3,5
Ben liefhebber van de solo platen van Tim en vooral Neil Finn, maar kan niet zo heel veel met Split Enz. Voor mij is dit dus gewoon het album waar het mooiste nummer aller tijden op staat: Message To My Girl.

avatar van rkdev
3,5
dazzler schreef:
See Ya Round (1984) is al zonder Tim Finn
en neigt al overduidelijk naar Crowded House.
Moet ik toch eens beter beluisteren dan

Ace
Ik ken maar 1 nummer van Split Enz, maar dat is dan wel zo'n prachtig nummer... Message To My Girl

avatar van Chameleon Day
4,0
Nou dan is het hoog tijd om deze band eens te gaan ontdekken! Ze hebben meer moois gemaakt dan alleen 'Message to My Girl'.

avatar van dazzler
4,0
Beginnen met Time & Tide (1982) zou ik durven aanraden.
Muzikaal hun meest complete plaat en Message to My Girl is nooit veraf.

Dan True Colours (1980), Waiata (1981) en Conflicting Emotions (1983) proberen.
En Tim Finns solo-album Escapade (1983) dat er netjes tussen zit.

Vooral niet beginnen met hun jaren 70 albums: andere sound.
Enkele bedrieglijke compilaties beperken zich vooral tot die jaren.

avatar van rkdev
3,5
Net 'Message To My Girl' weer op de radio. Wat een briljant nummer blijft dat toch.
Wat een gevoel in (4:02)! Beste nummer ooit gemaakt .

avatar van Edwin
4,5
Eerlijk gezegd vind ik dit album in zijn geheel tamelijk briljant. Sterker nog, het is het enige album van The Enz dat bij mij de juiste snaar raakt. Het zal wel niet toevallig zijn dat dit album ook mijn eerste kennismaking was met deze band uit Nieuw-Zeeland. Ik kan me nog goed herinneren dat ik, waarschijnlijk ergens rond 1984/85, de LP heb geleend bij de bibliotheek, omdat ik Message To My Girl zo'n onweerstaanbaar liedje vond. De rest van de nummers maakte al snel net zoveel indruk. Daarna heb ik decennia lang niets meer met Split Enz gedaan, totdat in ik 2006 de remaster aanschafte. En ja hoor, het kwartje viel onmiddellijk weer.

Strait Old Line
Lekker losjes gespeeld, jazzy piano, subtiel slagwerk, lekker nonchalant gezongen, maar tegelijk puntig en direct. Top.

Bullet Brain and Cactus Head
Een heel spannend en eigenwijs nummer met een enorme drive voorwaarts. De tekst is aanstekelijk bizar, His brain is like a lump of steel, over 2 tegenpolen die toch ook weer hetzelfde zijn. Ik kan het niet navertellen, te vreemd. De stemmetjes en lachjes in de refreinen maken het nog vreemder, maar wat hakt dit nummer er grimmig in. Let ook op de totale overgave in de zang in het laatste refrein en de heerlijke pianobreak die daaraan voorafgaat. Mijn eerste favoriet van dit album, een knaller.

Message To My Girl
Hier hoef ik niets meer over te zeggen. Een classic single uit de jaren 80. Hemelse piano, basgitaar, een verrukkelijk open klinkende snaretrom, dit is instrumentale perfectie. En Neil zingt op zo'n manier dat je het onvermijdelijk warm krijgt. Mijn tweede favoriet, maar dat zal geen verrassing zijn.

Working Up An Appetite
Alweer zo'n sterk nummer, onverbiddelijk voortgedreven door creatieve jungle percussie en met een bijzonder fraaie panfluit break. Een rijkdom aan muzikale ideeën. Dit is toch Tim Finn op zijn best, hoor.

Our Day
En weer is het raak. Een wonderschone opening met desolate piano, onheilspellende percussie, ijle synthklanken en de hoopvolle stem van Neil. Hij zingt over de aanstaande geboorte van zijn zoon. Bijzonder intens. Klasse. Mijn derde favoriet.

No Mischief
Een niet bijzonder opvallende albumtrack, maar wel straf en pittig gezongen, vooral in de refreinen. Gewoon goed.

The Devil You Know
Het eerste echte rustpunt op dit album, dat al een heel eind in de richting van Crowded House gaat. Wat leggen deze jongens toch een gevoel in hun zanglijnen. De stemmige begeleiding van gitaar en piano maakt het af. Prachtig gedaan.

I Wake Up Every Night
Misschien het enige missertje hier. Een saxofoon weggelopen uit een slapstick film........ tsja, op zich geen vervelend nummer, maar het valt wat uit de toon bij de rest van het album.

Conflicting Emotions
Eindelijk zijn we bij het titelnummer. Het begint wat vaag, onsamenhangend, misschien zelfs wat zeikerig met alleen maar de stem van Tim en enige tijd later nog wat bijgeluiden en andere stemmen op de achtergrond. Interessant dat wel. Na anderhalve minuut volgt een abrupte overgang, waarna de weg wordt geplaveid door een straffe bassdrum en Tim weer bij zijn positieven is. Gelukkig maar, want het is weer smullen als ik hoor hoe strak en resoluut de refreinen uit de speakers rollen.

Bon Voyage
Een beter gepast slotnummer is niet denkbaar. Mijn vierde favoriet. Een brok in de keel, het beeld van een eenzame zeilboot die achter de horizon verdwijnt. Wat een emotioneel afscheid, temeer omdat het verhaal van Split Enz voor mij met dit album is begonnen en geëindigd.

Met Conflicting Emotions heeft Split Enz voor mij absoluut hun definitieve album gemaakt. Ik heb afgelopen voorjaar ook de mij tot dan toe onbekende albums True Colours en Time and Tide gekocht, maar dat ik beter kunnen laten. Afgezien van een handvol singles als I Hope I Never, Poor Boy en Dirty Creature trek ik die albums totaal niet. Ik kan er echt helemaal niets mee. Raar, maar waar.

avatar van dazzler
4,0
Een heel mooie recensie, Edwin,
maar even samenvatten ... het is het enige album
van Split Enz dat bij jou de juiste snaar raakt, al heb je
decennia lang niets meet met Split Enz gedaan.

Dit album is voor mij een iets mindere (maar nog altijd goede)
herhalingsoefening van hun meest complete album Time & Tide (1982).

En ook True Colours (1980) en Waiata (1981) zijn echt de moeite waard.
Klemtoon op Conflcting Emotions ligt weliswaar op de Neil Finn songs.

Tim Finn (ook nog goed voor 4 nummers) had in 1983
een succesvol solo-album met Escapade (Fraction Too Much Friction).

Al deze platen zijn volgens mij aanraders voor wie
Conflicting Emotions zo mooi kan omschrijven als Edwin.

Hoe kan het toch dat die albums je helemaal niet zeggen?
Inderdaad raar maar waar ...

Deze plaat heb ik in die tijd helemaal grijsgedraaid.
Message To My Girl was toen de hit en Strait Old Line hoorde je ook vaak op de radio voorbijkomen. Message heb ik daarna ook nog eens als single gekocht, omdat het b-kantje Kia Kaha nergens anders op stond.
Mijn eerste kennismaking met Split Enz was I Got You bij AVRO's Top Pop met Ad Visser en die vreemde clip. I Hope I Never vind ik een van de mooiste songs ooit gemaakt.
Solo-projecten zoals Escapade van Tim Finn leverde ook goede songs op zoals Through The Years en Fraction Too Much Friction. De VARA was een van de eerste omroepen die Fraction op de radio draaide. En later Crowded House die een stapeltje mooie platen afleverden.
De gebroeders Finn blijven mij altijd weer verbazen met hun mooie muziek.
Producer Hugh Padgham was voor mij ook al bekend van de band XTC.

avatar van monique
Message To My Girl

De latere kindervriend/presentator Peter Jan Rens was toen helemaal weg van het nummer Bullet Brain and Cactus Head.

avatar van vigil
3,5
dazzler schreef:

De singels waren Strait Old Line, Message to My Girl
en I Wake up Every Night (deze laatste alleen in Australië).

Jammer dat The Devil You Know niet op single is verschenen, ik denk als deze na Message op 7" was uitgebracht dat het minstens zo'n grote hit was geweest.

avatar van dazzler
4,0
vigil schreef:
Jammer dat The Devil You Know niet op single is verschenen, ik denk als deze na Message op 7" was uitgebracht dat het minstens zo'n grote hit was geweest.

Down under was Strait Old Line zelfs de eerste single, daarna pas Message to My Girl.
In Europa werd Message to My Girl veel later uitgebracht dankzij TIm Finns solo-succes met Escapade.
Je mag gerust stellen dat Fraction Too Much Friction de single Message to My Girl gered heeft.

The Devil You Know is een nummer die al helemaal aan Crowded House doet denken.
De impact van de song was bij de release misschien minder groot omdat er van CH nog geen sprake was.

Zelf ben ik een enorme fan van Bon Voyage.

avatar van lennon
3,5
Wat is dit een verassend leuke plaat zeg!

Heb ooit een verzamelaar op cd gehad van de band waar ik echt geen bal aan vond. Maar dit album is gewoon erg leuk!

avatar van dazzler
4,0
lennon schreef:
Heb ooit een verzamelaar op cd gehad van de band waar ik echt geen bal aan vond.

Ik kan al raden welke...

Nu gewoon met terugwerkende kracht de albums ontdekken.
De drie voorgangers liggen gewoon in het verlengde van deze ontdekking.

En bovenal.. ze zijn beter op de koop toe.

3,5
Truee Colours en Waiata hebben een (veel) hoger niveau, maar deze is wel te pruimen

WPE
Heel goed album, sterke nummers.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:07 uur

geplaatst: vandaag om 14:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.