Dan ben je al jaren bezig een trouwe volgeling te zijn bij de
Prog Ladders en sta je steeds ietwat verbaasd over de trouwe volgelingen die de band Rush daar heeft. Een band die daar ook regelmatig met hoge scores weg huppelt gegeven door een zeer genietend gezelschap. En ik sta dan meestal wat in mijn uppie mij te verwonderen wat er nou zo goed aan deze band is. Af en toe gaf ik weleens wat commentaar dat wat nummers op het ‘Het Goede Doel’ lijken en dan ook nog wat The Police invloeden. En hoofdschuddend werd ik dan wat aangekeken en meewarig achtergelaten. Toen ik een keer aangaf dat de stem van Geddy Lee wel vaak leek op een zingende cavia gevuld met helium was blasfemie het stilzwijgende antwoord. En een paar jaar geleden heb ik het eens geprobeerd maar het werd toen niks tussen mij en Rush.
Maar toch altijd die twijfel.. ‘Hoor ik het nou niet goed ??’. Dus ik heb mij eens anders ingesteld op de band. Ik ben mij wat via meerdere sites gaan verdiepen in de geschiedenis van de band om mij een basis te vormen van de geschiedenis van de band. Ook heb ik een album gekozen uit een mij geliefde periode, de jaren 70. En dan, met behulp van recensies van deze site, gekozen voor A Farewell to Kings. En ik heb vooral de tijd genomen om vaak en veel te luisteren. Iets wat ik ook deed toen ik puber was en muziek de meeste indruk op mij heeft gemaakt, heeft achtergelaten en een basis heeft gelegd. Alleen toen luisterde ik alleen bij mijn pick-up op mijn slaapkamer of via mijn Sony Walkman. Nu heb ik een mooie koptelefoon, overal Spotify op IPad en mobiel. Maar ik zocht wel vaak momenten uit wanneer ik alleen was. Net als vroeger..
Dus al weken wandel ik naar en van mijn werk. Ik mag graag goede maaltijden koken in de keuken. Ik zit regelmatig onderuit met een goed boek of wat internet op de bank. En ik heb dus, tijdens al die activiteiten, regelmatig rustig de tijd genomen voor dit album. Dat verdient het ook. Ik wil het tot mij nemen. Diep..
En langzaam voltooide het proces zich ik dat ik niet meer als beoordelaar aan het luisteren was maar steeds meer als liefhebber, luisteraar, als genieter. Geen gerichte nuchtere constateringen meer maar het gewoon binnen laten komen. Beleven.
En A Farewell to Kings komt binnen bij mij. Ik geniet van sfeer, composities, beheersing van instrumenten en ik beleef het album op mooie momenten. Het gaat passen in mijn concept van mijn muziek beleving.
En zo ga ik het de aankomende tijd ook met deze band nemen. Ik heb ondertussen wat indrukwekkende live beelden gezien van concerten. Ik hoor de invloeden van andere bands op deze band maar herken ook op welke bands zij van invloed zijn geweest. Het volgende album wat ik zal willen gaan beluisteren zoek ik zelf op. Ik ben nog niet klaar met dit album, ik wil niet te snel gaan. A Farewell to Kings ? Misschien meer een eerste echte ontmoeting..