Tsja, je best een dilemma opgeworpen. Wel een leuk dilemma. Een Hammill-nummer dat alles bevat dat Hammill Hammill maakt. Ik zou noooooit aan Rock and Rôle hebben gedacht, maar zo gek is je keuze niet. Je hebt nog niet toegelicht, waarom jij dat vindt - ik blijf benieuwd.
Ik ken de Hammill (VDGG) catalogus toch wel zo ongeveer van buiten. Wat zou ik dan als de "Ouverture Coriolanus" beschouwen? Wat moet erin zitten? Gitaar of Piano (ik hou meer van de toetsen, Hammill zelf als-ie zou moeten kiezen de gitaar (meer
danger-element), vocalen (uiteraard), onbehouwen vocalen, meerstemmige vocalen. Een bepaalde lengte, een tekst die omgevingsbeschouwend is én persoonlijk - introspectie én de wereld.
Rock and Rôle heeft enkele nadelen, het zit erg vroeg in Hammill oeuvre, hij is zulk andere dingen gaan doen, dat dit zeker geen elementen bevat die later de kop op staken. Verder is hier de traditionele VDGG-groepsbezetting actief. Hammill is net zo solo als VDGG. Die twee elementen zijn onverenigbaar - denk ik. Ik heb een lijstje gemaakt van nummers die wedijveren met Rock and Rôle wat mij betreft. Opvallend veel nummers hebben een gast-sax bijdrage van David Jackson. Anders zou een nummer met viool niet misstaan.
En dan nog iets. Sommige nummers zijn klassiekers, omdat ze veel terugkeren in setlists (op live albums). krijgen die niet zo'n status hierdoor dat die per definitie de Coriolanus worden?? Dat maakt jouw keuze zo fascinerend en even verwarrend. Geen Modern (album later)?, of Comet, Course, Tail (album daar weer na). Hammill nam in zijn GTR PNO VOX box één setlist op van nummers die hij zou spelen als het zijn laatste concert was. Zijn dat niet gewoon de nummers die definiëren wat Hammill is en de noodzakelijke ingrediënten bevatten ?? Maar ja, een setlist is natuurlijk makkelijk, we zoeken één nummer.... Nog één keer smokkelen - als er 1 album definieert wat Hammill is en alles bevat dan zou dat Patience zijn. Ik draaide het vandaag omdat het ontzettend veel nummers bevat die ik zou aanduiden als dé Coriolanus. Waarmee overigens niet gezegd is dat ik dat het beste album vind, of dat de beste nummers vind.
Genoeg, hier het lijstje. Kies jij maar....
Mijn eerste keus is:
The Sphinx in the Face (! - ook geen voor de hand liggende keuze denk ik)
Vision
Tapeworm
Shingle Song
Faculty X
Losing Faith in Words
Sign (of toch gewoon Stranger Still??)
Don't Tell Me
Comfortable
Patient
Primo on the Parapet
Ram Origami
Unrehearsed
That Wasn't What I Said
of blijven we
on-topic en kiezen we gewoon Easy to Slip Away ??
En dan heb ik nota bene niks genomineerd van mijn favoriete album. Dat eigenlijk ook net zo goed in zijn geheel als Ouverture C kan doorgaan... En niks van Over.
Weet je wat. Het kan gewoonweg niet. Heerlijk dit oeuvre!