menu

Fleetwood Mac - Kiln House (1970)

mijn stem
3,10 (71)
71 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Blues
Label: Reprise

  1. This Is the Rock (2:50)
  2. Station Man (5:52)
  3. Blood on the Floor (2:47)
  4. Hi Ho Silver (3:08)
  5. Jewel Eyed Judy (3:19)
  6. Buddy's Song (2:13)
  7. Earl Gray (4:05)
  8. One Together (3:28)
  9. Tell Me All the Things You Do (4:15)
  10. Mission Bell (2:33)
totale tijdsduur: 34:30
zoeken in:
Pieter Paal
Wie dacht dat na het vertrek van Peter Green Fleetwood Mac niets meer te bieden zou hebben, heeft het mis. Dit meer rockgerichte album is een van de betere Fleetwood Mac-albums en bevat alleen maar hoogtepunten. Het begint meteen goed met de opener 'This is the rock' en 'Station man',
Bekendste nummer van dit album is de ook op single uitgebrachte rocker 'Jewel eyed Judy'. 'Hi ho silver' en 'Tell me all the things you do' liggen in dezelfde lijn. 'Blood on the floor' en 'Mission bell' zijn de rustige songs van het album.
'Buddy's song' is een ode aan Buddy Holly en het nummer lijkt ook wel op 'Rave on'. Op het instrumentale 'Earl Gray' is prachtig gitaarwerk te horen. Op 'One together' klinken de heerlijke drums van Mick Fleetwood lekker op de voorgrond.
De mooie hoes is getekend door Christine McVie.

avatar van IntoMusic
4,0
Toen ik deze voor het eerst opzette, schrok ik eigenlijk van het eerste nummer. Ik dacht: "Wat is dit... rock 'n roll met Fleetwood?"

Gelukkig werd het daarna alleen maar beter, met absolute favoriet 'Station Man'. Mooi album en zeker toch van hoog niveau ondanks het gemis van Green.

avatar van musician
2,5
De band ontdaan van Peter Green, hoe moest dit verder?

In de rock family tree (BBC) vertelt Mick Fleetwood over de wanhoop die toesloeg.
Ze trokken zich terug naar Kiln house en maakten daar deze gelijknamige cd.

De enige cd in deze (kleine) bezetting. Fleetwood, McVie, Kirwan en Spencer.

Christine McVie en Bob Welch zouden pas later volgen, na het vertrek van Jeremy Spencer.

Kiln house is een aardige poging geworden om op de been te blijven, maar het songmateriaal is echt te karig. Spencer en Kirwan zijn beiden niet in staat een leidende rol op zich te nemen.

Danny Kirwan had zich juist op voorganger Then Play on samen met, en blijkbaar aan de hand van, Peter Green nog aardig gemanifesteerd.

De rock & roll van This is the rock bevalt mij allerminst. Het is, net als het slappe Blood on the flour (band klinkt hier als The Platters) en het vergelijkbare One together allemaal uit de koker van Jeremy Spencer.

Ook de covers (weer rock & roll met Hi ho silver en Buddy's song en de magere ballad Mission bell als afsluiter) zijn niet geweldig gekozen.

Van Kirwan komen dan toch nog de aardigste nummers. In het geval van Station man en zeker het niet onaardige singletje Jewel eyed judy samen geschreven met Fleetwood en John McVie.

Verder schreef Kirwan nog het instrumentale nummer Earl grey en Tell me all the things you do. Beide nummers behoren tot de betere nummers van de cd en lijken een eerste stap naar zijn later sterkere nummers op Bare trees.

Ik vind desondanks Kiln house één van de minste cd's van Fleetwood mac.

Persoonlijk vind ik het ook niet erg, dat Jeremy Spencer (welliswaar op treurige wijze) zou worden ingeruild voor Bob Welch en Christine McVie. Een eerste stap naar een steeds beter vervolg.

Nieuwstad
Op de fantastische voorganger Then Play On namen de gitaristen Peter Green en Danny Kirwan ieder de helft van de songs voor hun rekening. Op dit album moeten we het stellen zonder Peter Green en dat is een groot gemis. De 4 nummers van Danny Kirwan zijn wederom van hoge kwaliteit, met name Station Man mag er zijn. Helaas worden deze aangevuld met de zoetsappige rock & roll deuntjes van Jeremy Spencer waar ik niets mee kan.

Ik heb dit album aangevuld met de single Dragonfly / Purple Dancer uit 1970.

avatar van Tupelo
2,0
Dit album draagt vooral bij aan de standaarddeviatie van mijn stemgedrag op MuMe. Doordat ik alleen op albums in mijn bezit stem, kom ik niet vaak onder de 3-3,5. Dit album is via het 5CD Original Album Series boxje op slinkse wijze mijn platenverzameling binnengedrongen, en heeft zodoende recht op een stem gekregen.

Slechts twee nummers stijgen boven de vergetelheid uit: Station Man en Tell me all the things... De rest van dit album voegt niets toe aan muziek die 10 jaar eerder door anderen al veel beter gemaakt werd. Bij het eerste nummer denk je nog even dat je met een misprint te maken hebt, een zeldzame opname van Elvis op een slechte dag bijvoorbeeld, totdat je beseft dat de titel wel degelijk klopt.

Tenzij je van teleurstellingen houdt: gewoon overslaan, deze.

avatar van Twinpeaks
2,0
Tja, toch ook maar aan deze periode begonnen.Ik had het allemaal al wel in de kast staan,maar er lag meer stof op dan wenselijk was.Vanmorgen begonnen met deze Kiln House en het viel niet mee.Station Man is nog aardig en ook Jewel Eyed July kan er mee door,maar dan is de koek toch echt al op.Ik ben bang dat het weer zijn plekkie in de kast gaat krijgen en misschien dat het over 10 jaar bij leven en welzijn nogmaals een herkansing gaat krijgen.Voor nu hou ik het op 2 sterren.

avatar van goldendream
De 6 albums van de tussenperiode, na het vertrek van Green en voor de komst van Buckingham/Nicks, zijn de minst bekende. Ze mogen er zijn, maar echt memorabel zijn ze niet. Ik vind ze aangenaam om naar te luisteren, maar dat is het dan ook. Wat erna zal komen, is toch heel wat sterker. Eigenlijk zou ik die albums na meerdere luisterbeurten gewoon aan de kant laten liggen, op een paar nummers na. Voor mij zou Fleetwood Mac met enkel die albums een goede band zijn, terwijl ik ze nu dankzij het latere werk als een superband beschouw. De 2 beste nummers vind ik 'Station Man' en 'Earl Gray'. Het allermooist is Christines tekening die de hoes werd. 3 sterren

avatar van kapiteingilo
3,0
Blijft in elk geval een wat ongewoon album van Fleetwood Mac maar vind het toch knap gedaan; heel afwisselend. Krijgt van mij een 3

avatar van LucM
3,5
De 'tussenperiode' van Fleetwood Mac heb ik nu ook onder de loep genomen. Met het vertrek van Peter Green verdween de blues uit de sound en ging de band wat meer op de rocktoer, er werd zelf geput uit de jaren '50-rock'n roll. Er staan een aantal mooie nummers zoals Station Man en de op single uitgebrachte Jewel Eyed Judy maar het niveau en ook succes van de vorige albums wordt niet gehaald. Prachtige hoes wel!

avatar van RuudC
3,0
Ik ben in een gulle bui en geef drie sterren voor deze terugval na het vertrek van Peter Green. Het is direct allemaal een stuk minder interessant. De rock-n-roll escapades hoeven niet op mijn goedkeuring te rekenen. Fleetwood Mac meent dan ook nog wat jolig te moeten zijn. Voor de rest balanceert het aardig op een krappe onvoldoende, want interessant wordt de muziek nergens. Dat is tot Earl Grey, wat een fijne, licht psychedelische, instrumental blijkt te zijn. Ook One Together en Mission Bell (cover?) doen het uiteindelijk best goed, waardoor de redelijk goede afsluiters de onvoldoende ombuigen naar een krappe zes. Het mag duidelijk zijn dat Danny Kirwan verantwoordelijk is voor de positieve noot in dit verhaal. Ik vrees toch wel voor de vrije val die de band waarschijnlijk verder gaat maken.

Tussenstand:
1. Then Play On
2. Peter Green's Fleetwood Mac
3. Mr. Wonderful
4. Kiln House

avatar van lennert
3,0
Flinke tegenvaller na Then Play On, maar ook het bewijs dat ik liever rock n roll hoor dan pure blues, aangezien ik dit album nog wel een voldoende kan geven. Dit ligt grotendeels ook wel aan de aanwezigheid van Jewel Eyed Judy, Earl Gray en Mission Bell. Het geheel is echt wel aan te horen, maar het mag van mij toch nog steeds allemaal wat spannender.

Tussenstand:
1. Then Play On
2. Kiln House
3. Peter Green's Fleetwood Mac
4. Mr. Wonderful

avatar van heartofsoul
RuudC schreef:
Ook One Together en Mission Bell (cover?) doen het uiteindelijk best goed, waardoor de redelijk goede afsluiters de onvoldoende ombuigen naar een krappe zes.



Mission Bell is een oude hit van Donny Brooks uit 1960. Mooie stem en lekker nummer, althans naar mijn smaak. P.J. Proby coverde het succesvol aan het begin van zijn carrière op zijn tweede elpee.


Ik las je bericht van 17 oktober pas vanmiddag, vandaar mijn late reactie. Dit album ken ik helaas (nog) niet - het staat op mijn lijstje "nog te beluisteren".

avatar van west
3,5
Ik las dat bij dit album de blues uit de sound verdween, maar ik hoor toch regelmatig lekkere bluesrock langskomen. Het is een gevarieerd album, met ook folkrock en zelfs vleugjes country en rock 'n roll. Mijn verwachtingen lagen niet al te hoog door de waardering hier, maar ook dit Fleetwood Mac album is weer de moeite waard. Naast een paar aardige nummers staan er een paar hele fijne op. Zoals Station Man, Hi Ho Silver, Jewel Eyed Judy, Earl Gray en Tell Me All the Things You Do. En wat een mooie hoes!

Gast
geplaatst: vandaag om 00:13 uur

geplaatst: vandaag om 00:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.