Lastig hier een score aan te geven. Muzikaal vaak erg interessant, en talent heeft ze ook zeker, dat hoor je aan alles.. maar die manier van zingen.. Nee ze heeft naar mijn mening iets te veel last van aanstelleritis.
Ja, dat is of lijkt (nog steeds) wel een beetje zo. Eefje de Visser klinkt veel vloeiender, acceptabeler wellicht, maar die versta je dan weer lastig en als je het wel verstaat:...op het gevaar af dat ze minder te vertellen heeft dan gedacht. Bij Roosbeef is dat heel anders, ze schrijft kleinkunstiger wellicht, alhoewel ik dat gemiddeld geen aanbeveling vindt. Dat riekt voor mij teveel naar de cabaret-context. Zoiets waarvan je bij eerste beluistering denkt; "zo dat is gevat" maar er vervolgens ook wel klaar mee bent. De teksten van Roosbeef blijven intrigeren ook bij herhaalde beluistering. Haar beeldspraak is superorigineel; poëtisch en gevat tegelijk, waarbij ze haar kwetsbaarheid knap etaleert, op een dunne lijn die net wegblijft van aanstelleritus of navelstaarderij. Haar composities en arrangementen doen bepaald geen afbreuk aan bovengenoemde kwalificaties. Ik kan haar stem op dit album alweer beter velen dan op het vorige. Zoals dat herhaalde piephoge "sneeuw mij in" aan het eind; het schrijnt maar na meerdere malen luisteren denk je: "dat moet ook".