Geweldig muziekdocument van mijn favoriete singersongwriter. Over John Prine heb ik al verschillende stukken geschreven, waar uiteraard nooit gehoor aan wordt gegeven. Dus de moed zakt ook een beetje in de schoenen
. John Prine is een songwriter die in het rijtje van de állergrootste der aarde behoort, zelfs Bob Dylan heeft dat eens gezegd. Zijn songs zijn grappig, ernstig of gewoon droevig, maar het interessantste aspect vind ik dat hij personages tot leven laat komen (vaak zichzelf) waardoor je soms van ze gaat houden of juist een aversie krijgt (bij andere artiesten is het toch vaak de neutraliteit die hoogtij viert). Verhalende songs zijn mijn favoriete songs en dan zit je met Prine goed (in gezelschap met heren als Guy Clarke, van Zandt, earle etc.). Verder bezit hij ook de kracht om cynisme in zijn songs te verwerken zoals Randy Newman dat ook in zich heeft, dus als je ervan uit kunt gaan dat ik niet overdrijf is John Prine de perfecte singersongwriter. Hier sta ik dus ook volledig achter.
Op deze plaat staan vroege takes en demo's van nummers die we later op zijn debuutplaat hebben gehoord; een parel van geweldig formaat. Je hoort hier nog duidelijk dat John Prine een andere stem heeft dan in zijn latere jaren (de man heeft keelkanker overleeft) zoals op mijn lievelingsplaat Fair & Square heel goed te horen is. Maar ondanks dat het zingen nu wat stroever lijkt te gaan, hebben voor mij zijn songs nog meer lading gekregen (denk aan Cash in zijn latere dagen). Hopelijk krijgen we over een jaar of 10 dan ook "The Prine Recordings".
Het 2e gedeelte van de plaat is een liveopname uit 1970 en dat is een mooi extraatje. Zijn vorig jaar uitgebrachte liveplaat laat toch een andere artiest horen (niet alleen qua stem) maar 40 jaar extra podiumervaring maakte van die plaat toch een betere dan deze livebijdrage. Mijn grote droom is dan ook om deze man nog eens in het echt te mogen zien, maar volgens mij tourt hij voornamelijk nog in de V.S. Hij is onlangs 65 geworden, dus ik hoop niet dat hij met pensioen gaat (gelukkig doen muzikanten dat pas bij overlijden over het algemeen).