menu

Legacy: A Tribute to Fleetwood Mac's Rumours (1998)

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Lava

  1. Tonic - Second Hand News (3:31)
  2. The Corrs - Dreams (4:12)
  3. Matchbox20 - Never Going Back Again (3:45)
  4. Elton John - Don't Stop (4:39)
  5. The Cranberries - Go Your Own Way (4:02)
  6. Duncan Sheik - Songbird (3:26)
  7. Shawn Colvin - The Chain (3:39)
  8. Jewel - You Make Loving Fun (5:09)
  9. Goo Goo Dolls - I Don't Want to Know (3:37)
  10. Tallulah - Oh Daddy (5:10)
  11. Sister Hazel - Gold Dust Woman (6:37)
totale tijdsduur: 47:47
zoeken in:
avatar van musician
3,5
Tja, een album maken als Rumours van Fleetwood Mac, dat wil elke band wel. Wie is er uiteindelijk niet mee opgegroeid, nieuwe groepen kennen hun klassiekers.

Het is een Tribute cd, zeg maar een soort ode, waarbij, daar mag je tenminste van uitgaan, een nieuwe generatie muzikanten hun stinkende best doet om een prachtige cover neer te zetten. Wel een beetje in de lijn van hun eigen muzikale stijl.

Het is zo'n verzamelalbum waarbij een Rumours-fan als ikzelf het eerst langdurig negeert: er gaat per slot van rekening niets boven het origineel en er wordt hier schaamteloos getracht om op een groot kassucces mee te liften.

Dan wordt de aanschaf toch gedaan. Je weet maar nooit wat zich hier openbaart. En het richt de kijker altijd toch ook weer op het echte werk. Net zo goed als dat dat vreselijke Glee-succes van een jaar geleden, toen ze ook een Rumours aflevering deden, een volgende ronde kassasucces voor Fleetwood Mac opleverde.

Het album schoot gelijk weer naar de Top 10 van de albumlijsten en een nieuwe generatie rock liefhebbers heeft Go your own way en Dreams gelijk weer in hun geheugen gegrifd staan.
Laten we zeggen dat het er bij hoort, bij een klassiek album van dit formaat.

Na de aanschaf blijft de "schatplichtige aanhankelijkheidsvertonings cd" van diverse artiesten nog een tijdje onaangeroerd in het doosje zitten maar uiteindelijk wordt de knoop dan een keer doorgehakt.

Ik hou het op een 50/50 resultaat.
Dat het altijd een poging blijft en dat het origineel nooit wordt overtroffen, staat buiten kijf. Dat neemt niet weg, dat sommige bands er toch wel wat van weten te maken.
Ik zag deze cd dan ook aanvankelijk als een interessante kennismaking met artiesten waar ik verder nog niets van had. Hoe dicht bleven ze bij het origineel of hoe afwijkend zou het juist zijn?

De top 3:

Matchbox20 heeft een trage maar alleraardigste en spannende cover gemaakt van Never going back again waarbij ook heel duidelijk een eigen inbreng het nummer leuk heeft aangekleed.

Op twee een alleszins opbeurende versie van Gold dust woman door Sister Hazel. Krachtig gespeeld, aantrekkelijke vocalen. Hier is wat van gemaakt, er is uitvoerig over nagedacht en er is waarschijnlijk ook veelvuldig op geoefend. Dat hoor je er aan af.

Maar de Goo Goo Dolls hebben verreweg de beste cover, een frisse, bruisende versie van het over het algemeen nogal wat vergeten nummer van Stevie Nicks, gezongen in duet met Lindsey Buckingham op Rumours, I don't want to know. Of de Goo Goo Dolls versie op die wijze ook geheel in de lijn van de bedoeling lag van het duo is maar sterk de vraag. Per slot van rekening is Rumours een soort conceptalbum rond echtscheiding geworden. Maar deze versie is alleszins verdienstelijk.

De mindere versies zitten duiderlijk bij de grotere kas- en concertkrakers. The Cranberries blijven nog redelijk overeind met hun versie van Go your own way. Maar Jewel (You make lovin' fun) en Shawn Colvin (The Chain) hebben wel een erg fletse poging ondernomen.

En nota bene de single die van dit album is getrokken, Dreams van The Corrs, geef ik dan het laagste cijfer. Ondanks een bijzonder redelijke start, wordt na een halve minuut een drumcomputer ingezet die ze echt thuis hadden moeten laten.

Elton John weet hoe er dient te worden gecoverd en brengt de kraker Don't stop tot een heel aardig eigen einde, inclusief pianosolo halverwege en interessante gitaarsolo als slot, gespeeld door zijn vaste gitarist Davey Johnstone.

Over een paar dagen komt er een nieuw verzamelalbum uit rond "oude" nummers van Fleetwood mac, Just tell me that you want me. Het blijft een band met, blijkbaar, een grote aantrekkingskracht op veel (nieuwe) artiesten. In dit geval zijn het allemaal Indie muzikanten.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:57 uur

geplaatst: vandaag om 10:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.