menu

Grateful Dead - Live / Dead (1969)

mijn stem
3,71 (78)
78 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Dark Star (23:07)
  2. Saint Stephen (6:32)
  3. The Eleven (9:22)
  4. Turn on Your Love Light (15:08)
  5. Death Don't Have No Mercy (10:29)
  6. Feedback (7:50)
  7. And We Bid You Goodnight (0:34)
totale tijdsduur: 1:13:02
zoeken in:
avatar van adkieb
5,0
Live/Dead was het vierde album dat ik van de Dead kocht (na achtereenvolgens Shakedown Street, Wake of the Flood en Aoxomoxoa). Dat was in het voorjaar van 1979. Ik had inmiddels al wel gelezen dat dit HET album zou moeten zijn voor de Dead-liefhebber en was er dan ook naarstig naar op zoek. In Roosendaal of all places, op een mooie zonnige dag, kwam ik het tegen bij Gelcom (bij de Waterput in mijn woonplaats, waar ik de eerdere albums van de Dead had gekocht hadden ze het op dat moment niet) en ik liet het opzetten om het te beluisteren. Vervolgens werd ik helemaal weggeblazen door Dark Star. Alsof je zweeft door de ruimte, en dat dan 23 minuten en wat seconden lang. Thuisgekomen kon ik constateren dat de uitvoering van Saint Stephen op dit live-album veel krachtiger is dan op Aoxomoxoa, dat The Eleven ook een heerlijke jam is, Pigpen op zijn best in Turn on your lovelight. De slow-blues Death don't have no mercy een tweede hoogtepunt is van de plaat en dat Feedback datgene is hoe het heet maar dan met melodie. Als je dan aan het eind van de plaat welterusten wordt toegezongen door de heren dan is dat een mooi eind van een indrukwekkende ervaring.

2,5
toch maar weer eens opgezet en hup, half sterretje eraf.

avatar van jorro
3,5
Het album over zijn geheel is wat lang, maar er zijn (delen van) nummers die me zeker aanspreken.. Zeker de opener Dark Star bevat aangename passages. Saint Stephen daarentegen valt minder in de smaak.
Heerlijk gitaarspel weer in The Eleven. Ik had even het idee dat Turn on Your Love Light op een drumsolo zou uitdraaien, maar gelukkig valt dat mee. Death Don't Have No Mercy een slow blues die me eigenlijk iets te lang duurt. Feedback, nee dat is me te onsamenhangend. 'Doe maar wat' muziek.
And We Bid You Goodnight tenslotte is net 34 seconden te veel.
Plaats 35 in de 100 Greatest Albums of 1969, 39 in Best Ever Albums over '69.
3,5*

avatar van metalfist
Voor veel Deadheads heeft Live/Dead een speciaal plekje in hun muzikaal hart omdat het het eerste live-album was dat de groep uitbracht. Een ietwat verplichte release weliswaar aangezien ze bij Warner Brothers een vrij grote financiële put hadden gemaakt met het opnemen van Aoxomoxoa en de band hoopte het op deze manier te kunnen goedmaken. Een goede zet alleszins, want het album werd gigantisch populair en is vandaag de dag nog altijd één van de meest meest verkochte releases van de band. Anno 1969 was er van mij echter helemaal nog geen sprake, mijn ouders waren zelfs nog geen tieners, en ik heb dit altijd een minder interessante release gevonden. Waarom? Wel, ik ben altijd meer fan geweest van het uitbrengen van volwaardige concerten (zoals ze bij de latere Dick's/Dave's Picks zijn gaan doen) in plaats van dit knip- en plakwerk van verschillende shows. In ieder geval wel interessant om te zien hoe de Dead indertijd pioniers waren met hun 16-track opnamesysteem, al is dat iets dat vandaag de dag wel weer compleet achterhaald is.

Het geeft alleszins wel een mooie doorsnede van wat de band nu eigenlijk inhoudt en is het een geweldige zet om met Dark Star te openen, hoewel de eerste anderhalve minuut naar het schijnt van het einde van Mountains of the Moon zou zijn. Dark Star is toch wel misschien het meest iconische nummer van de groep en dit is ook simpelweg één van de beste versies dat ik ken. Ik denk dat ik alleen de onvermijdelijke versie van 1972/08/27 (te vinden op de Sunshine Daydream release) zou voorlaten. Met Turn on Your Lovelight krijg je Pigpen op zijn best voorgeschoteld en heeft lang geduurd vooraleer ik zo'n mooie versie van Death Don't Have No Mercy hoorde als degene die hier wordt gespeeld. Ik prefereer enkel de 1989/09/29 Shoreline Amphitheatre (wordt tijd dat ze die is officieel uitbrengen!) boven deze versie. Alleen eeuwig jammer dat ze besluiten om te eindigen met Feedback en And We Bid You Goodnight. Het zijn dingen die in een volwaardig concert tot hun recht komen maar die nu wat aanvoelen als verspilde ruimte voor andere dingen. Merkwaardig ook dat de CD versie van And We Bid You Goodnight maar liefst 10x zo lang duurt in vergelijking met de originele LP release.

Het is gewoon na 34 seconden een minutenlange stilte en mijn vermoeden is dat dat is gedaan om zo tot de 2 hidden bonus tracks te komen: Dark Star (single version) en Live/Dead radio promo. Leuke dingetjes maar op zich weinig opzienbarend. Het lijkt me trouwens dezelfde single van Dark Star te zijn die ook op The Best of the Grateful Dead is uitgekomen, dat zou betekenen dat het een uitvoering is die is opgenomen tijdens de Anthem of the Sun studiosessie. De release met bonustracks kwam bovendien eerst uit in de Golden Road boxset (een 12 CD box set reissue van alle Warner Brothers Grateful Dead albums) maar werd nadien dus nog eens apart uitgebracht op als aparte release. Net zoals alle Warner Brothers albums trouwens.

Voor zij die interesse zouden hebben in de volwaardige shows waar de songs vandaan komen:
- February 27, 1969 Dark Star
- February 27, 1969 Saint Stephen
- January 26, 1969 The Eleven
- January 26, 1969 Turn on Your Love Light
- March 2, 1969 Death Don't Have No Mercy
- March 2, 1969 Feedback
- March 2, 1969 And We Bid You Goodnight

De volledige shows van 27 februari en 2 maart (allebei van Fillmore West) zijn ondertussen ook uitgebracht in de Fillmore West 1969: The Complete Recordings boxset. De 26 januari (Avalon Ballroom) show is bij mijn weten nooit (officieel) volledig uitgebracht maar Clementine en Death Don't Have No Mercy (een andere Death dus dan op dit album) van dezelfde show is wel uitgebracht op de 50th Anniversary van Aoxomoxoa. Gelukkig kun je (bijna) altijd terecht bij archive.org voor te luisteren naar de volledige show.

avatar van harm1985
4,5
metalfist, de HDCD remaster waar jij nu over spreekt is een remix. De originele mix is ook uitgebracht op CD, deze heb ik. Er is veel discussie onder Deadheads welke versie nu beter is, maar de voorkeur lijkt uit te gaan naar de originele mix. Helaas is hier geen 50th anniversary edition van.

Voor de goede orde, het betreft deze versie: The Gratfeful Dead - Live/Dead

Nog voor een prikkie te koop: Live/Dead | Dodax.nl

avatar van metalfist
Ach verdraaid, je hebt gelijk harm1985 Ik heb lange tijd geleden (toen mijn CD ripper het had begeven) een aantal albums gedownload om ze toch digitaal te hebben en blijkbaar moet ik toen de HDCD remaster hebben binnengehaald in plaats van de originele mix. Net nog eens even een dubbelcheck gedaan welke versie ik in huis heb en dat blijkt de originele mix te zijn aangezien mijn And We Bid You Goodnight inderdaad maar 34 seconden duurt.

Dan moet het verschil tussen remix en originele mix toch vrij miniem zijn. Nu heb ik sowieso geen goed muzikaal gehoor om dat soort verschillen te horen maar het is me nooit opgevallen dat er verschil zit. Ik geef wel toe dat, wanneer ik dit draai, bijna altijd stop na Death Don't Have No Mercy. Anders had het me wel opgevallen dat ik de 2 hidden tracks niet had op CD en wel digitaal..

Ik dacht tot kort dat de 50th Anniversary release geskipt was omdat ze alle respectievelijke shows officieel hadden uitgebracht maar die Avalon show ontbreekt dus, jammer dat ze die kans niet hebben gegrepen. Zeker omdat Skull & Roses dan wel zo'n release krijgt.

avatar van harm1985
4,5
Meer info hier: Grateful Dead Live/Dead 2003 Rhino vinyl reissue: original mix or remix? | Steve Hoffman Music Forums - forums.stevehoffman.tv

One noticeable difference is that the remix includes a slightly longer intro to Dark Star, beginning while Jerry is still playing acoustic guitar in the Mountains Of The Moon coda. Also different instrument levels and stereo positioning.


Ik heb nooit een A-B luistersessie gedaan, maar ik hoor de meeste mix-verschillen ook niet. Tenzij ze echt heel groot zijn, zoals de 1971 remix van Anthem of the Sun en Aoxomoxoa. Gelukkig staat op de 50th anniversary remaster van deze albums beide mixen.

avatar van metalfist
Ja, bij Aoxomoxoa hoor ik het verschil maar Anthem of the Sun is toch ook op het randje bij mij. Zijn wel fijne releases met beide mixen trouwens, erg vreemd dat ze dat voor deze Live/Dead dan niet hebben gedaan. Ik was er zelf ondertussen ook al achter gekomen dat het soms een kwestie is van wie wat luider staat in de mix maar dat zijn details die me echt niet opvallen bij een gewone luisterbeurt.

avatar van AOVV
4,0
Lekkere live-plaat, met zijn 73 minuten niet eens overdreven lang (hoewel er eigenlijk slechts 6 songs opstaan). De opener duurt meteen ruim 20 minuten en biedt de luisteraar een geweldige jam met vooral fantastisch baswerk, dat ook nog 'ns erg jazzy overkomt. Feedback klinkt experimenteel, en ligt me wel. Je krijgt eigenlijk exact wat de titel van het stuk voorspelt.

Minpunt vind ik de zang, die nergens overtuigend overkomt en voor mij zeker geen meerwaarde levert; ik had van een volledig instrumentale plaat zelfs intenser kunnen genieten, vermoed ik. Maar dat is slechts een kleine smet, want voor het merendeel is dit instrumentaal, en dan is Grateful Dead op z'n allerbest.

4 sterren

avatar van Mssr Renard
Deze werd mij getipt door korenbloem, ik ben benieuwd.

avatar van harm1985
4,5
Ik zou een shortcut nemen naar Fillmore West 1969 als dit je bevalt en daarna Two From the Vault. En het compleet andere, maar onvolprezen Sunshine Daydream of Barton Hall 1977.

Niet dat de zang daar zoveel beter is, maar daar moet je je overheen zetten bij the Dead.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:44 uur

geplaatst: vandaag om 11:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.