Chris de Burgh - The Getaway (1983)

Ook een lekkere cd van hem.

luistert lekker weg.

Het mooie van deze CD is de constante verhaallijn die door alle nummers heen loopt. Don´t pay the ferryman is een bescheiden hitje van deze cd. Persoonlijk vind ik het verhaal vanaf Borderline, where peacefull waters flow naar revolution het mooist.

een echte aanrader 4*

Een van de beteren van Chris de Burgh. Het mooie is inderdaad de constante verhaallijn.

Voor mij de mooiste cd van Chris de Burgh.
"I'm Counting On You" is een van de mooiste nummers ooit gemaakt en mogen ze op mijn begrafenis draaien. Ook heel mooi is "Borderline" (aanklacht tegen oorlog).

Mooie plaat van Chris DeBurgh, die helaas wat in de vergetelheid is geraakt.
Chris DeBurgh staat altijd garant voor mooie, redelijk softe rock, dikwijls met een folky randje, en meestal gegoten in verhalende songs, zodat een album als het ware een afgerond verhaal vormt.
Dat is bij deze ook.
De man met de zware wenkbrauwen, heeft een licht hese, uit duizenden herkenbare stem.

Album is mooi geproduceerd door Rupert Hine en klinkt herkenbaar jaren 80, maar helder genoeg zonder blikkerig te worden. Gelukkig maar af en toe syndrums en gelukkig ook redelijk wat fretloze bas van John Giblin.
Op deze plaat het bijna hitje Don't Pay The Ferryman, dat je toch nog wel eens hier en daar hoort.
Living On The Island is een mooi wat rustig nummer,
Crying And Laughing is een mooie ballad en I'm Counting For You is zelfs een schitterende ballad.
Het uptempo titelnummer wordt enigszins genekt door de jaren 80-produktie.
Dan kant 2 en die is helemaal top.
Ship To Shore is een lekker uptempo nummer en All The Love I Have Inside weer een mooie ballad.
Daarna wordt het pas echt goed met het schitterende Borderline (inderdaad een aanklacht tegen oorlog), Where Peaceful Waters Flow (heeft ook nog wel wat airplay gehad vroeger en met kinderkoortje) en het filmische epos Revolution.

Ik heb verder niet heel veel van Chris DeBurgh, maar ik ga toch binnenkort eens achter meer werk van hem aan..
Dit blijft in ieder geval een dijk van een album.
Op vinyl.

Probeer into the light ook zeker!!

Borderline. Pure emotie. Prachtige CD van Chris die ik nog steeds met enige regelmaat draai.

heb er een half puntje bijgedaan omdat ik na meer dan 30 jaar zijn albums uit de jaren 80 meer ga waarderen. Heb daarom nog wel steeds een voorkeur voor zijn eerder albums

Fijn album van de Burgh .Natuurlijk op en top jaren 80 productie , maar op een of andere manier stoort het niet bij dit album. Goede composities en voldoende afwisseling. Ook zijn de ballads op deze plaat ondanks de mierzoete uitvoering prima te behappen . Tuurlijk was Chris de Burgh nooit hip of grensverleggend , maar binnen zijn kader is het een prima songsmid en mag ik hem er graag bij hebben . 4 sterren

Mooi album met redelijke variatie. No borderline is een prachtig nummer. “I’ll never understand how men could see the wisdom in a war”

Where peaceful waters flow. Emotioneel nummer waarbij ik denk aan mijn vrouw.
“Always, she is standing by my side,
She's my inspiration, and she's my battle cry,
And in her arms is the only place I know,
Where peaceful waters flow.”

Misschien zoet, maar prachtig..

Aardig album van Chris waarbij de voldoende wel echt pas op kant B behaald wordt. Kant a heeft mij, op de uitstekende rockhit Don't Pay the Ferryman na, weinig te bieden. Echt een pak minder dan zijn meer verhalende folk/symfopop materiaal op zijn jaren 70 albums.

Kant B maakt dan vrijwel alles weer goed. De ballade Borderline is om te janken zo mooi en het afsluitende drieluik (wat je luistert als een doorlopende epic) is weer helemaal zoals "vroeger!