Vanaf het einde van 1978 was
Roxanne op Hilversum 3 te horen bij de alternatieve omroepen VARA (op dinsdagen) en KRO (op woensdagen). Van een nieuw bandje, The Police. Dát was een leuk liedje, vond ik! Uiteraard nam ik het op met mijn radiocassetterecorder. Een hit werd het niet, maar de tekst en de reggaeinvloeden in dit redelijke uptempo lied vond ik erg fijn.
April '79 werd opvolger
So Lonely wél een hit, in mei op #26 piekend in de Nationale Hitparade. Die vond ik nog beter, want daar zaten snelle stukken in, plus opnieuw die reggae-, of eigenlijk vooral ska-invloeden. Wat was dit een bijzonder bandje, wat een heerlijke nummers!
Toen ging het snel: met drie hitparades (TROS, NOS en Veronica) klonk de band vaker op Hilversum 3, waardoor ook conservatievere omroepen The Police gingen draaien. Dankzij een naderend optreden op Pinkpop, plus de promotie door de KRO op Hilversum 3, werd de band dé new waveband door Nederland omarmd, zoals Blondie het jaar ervoor.
Het opnieuw uitgebrachte
Roxanne werd kort na Pinkpop alsnog een hit. Geen wonder na dit
verpletterende optreden.
Can't Stand Losing You en de van het volgende album afkomstige
Message in a Bottle klommen datzelfde jaar nog hoger in de Nederlandse hitparades.
De singles geven een goed beeld van debuutelpee
Outlandos d'Amour, waar bovendien enkele liedjes op staan die bijna als melodieuze punk klinken: opener
Next To You,
Peanuts, met behalve een vreemd toetertje een heerlijke rammelgitaarsolo; op de B-kant het punky
Truth Hits Everybody met daarin een klok. Maar altijd staat de melodie centraal, zoals tijdgenoten Buzzcocks ook zo goed konden.
Mensen die de reggaekant appreciëerden konden behalve de singles ook terecht bij
Hole in My Life (bijzondere tekst, over dit onderwerp hoor je zelden liedjes!) en afsluiter
Masoko Tongo.
Minder vond ik twee tracks op de B-kant:
Born in the 50's pakte me niet zo en het hoorspel in
Be my Girl / Sally was leuk voor twee keer, maar dat was het dan ook. Wel goed om je uitspraak van het Engels te verbeteren.
Bijna 25 jaar later blijkt het album verrassend fris gebleven, ook bij herhaaldelijk draaien. Zelfs het "hoorspel" kan ik nu beter hebben. Sterke melodieën, soms heel meezingbaar. Gewoon een heel sterk debuut.