Megadeth - Super Collider (2013)

...maar Megadeth gaat dan ook al sinds midden jaren '90 niet meer door voor speed / thrash band. Ze durven zo regelmatig nog wel eens een stapje richting beiden zetten op bepaalde nummers of albums - maar ik vind het jammer dat mensen (bvb in mijn directe omgeving) de band vaak afrekenen op dat feit. Dat zeggende had ik het ook niet erg gevonden als ze een sneller nummertje of 2-3 erop hadden gepleurd voor de afwisseling - net als (inderdaad) op Endgame of United Abominations.

Vooralsnog vind ik hem eigenlijk nog altijd erg aangenaam om naar te luisteren. Tracks als Dance in the Rain, Built for War, Beginning of War, The Blackest Crow of A House Divided zijn kwalitatief wat mij betreft nog altijd dik in orde. Het meest storende vind ik eigenlijk het artwork - dat doet toch echt wel goedkoop aan...

Zo stiekem behoort Countdown to Extinction tot mijn favorieten, en daar staan behalve wat uptempo nrs. geen echt snelle stukken op. Met Youthanasia heb ik het altijd wat moeilijker gehad, daar is het lang wachten op een uptempo nr. als Victory. Cryptic Writings heeft The Desintegrators en FFF als snelle stukken, maar naar aanleiding van hun (prima) concert op Wâldrock '97 werd de muziek in de recensie van de Leeuwarder Courant omschreven als 'brave huisvader metal'. Risk vind ik dan een heel verfrissende plaat. Na The World Needs a Hero kreeg Dave een ongeluk op zijn ranch en was er sprake dat hij nooit meer gitaar kon spelen, tot daar de wederopstanding was met The System Has Failed. Het concert in Groningen j.l. heb ik overgeslagen omdat ik bij Paul Di' Anno zat. Stukje Megadeth in een notendop; misschien dat er na een tijdje een halfje bij de score van Super Collider opkomt, maar dat gaat op voor meerdere (nieuwe) albums.

Iedere 2 jaar een nieuw album uitbrengen komt de kwaliteit niet ten goede. Had op zijn minst een vette broderick solo op kunnen staan, toch? Cold sweat cover is erg gedurfd. Was al een meesterlijke thin lizzy song en niet te overtreffen. Tja, niet gelukt dus. Maar wel een leuke verwijzing.

Het is niet eens slecht, maar het raakt me werkelijk nergens. Is dit dezelfde band als Endgame? Nog niet eens zo heel lang geleden. 13 vond ik niet goed, hier probeerde men metal te maken, maar dan zo niet verrassend, dat ik het tenenkrommend vond. Hier probeert men dat al niet eens meer, en dan blijkt men wel hardrock te kunnen maken! Het is mij genre meestal niet, maar de nummers klinken wel ok, je kan meezingen, maar echt knallen doet het eigenlijk nergens.
Ik denk dat deze band niets meer zal betekenen voor de metal, maar niets kan betekenen voor wat men zelf denkt te moeten produceren.

Wat moeten wij er dan mee?

Van Megadeth ken ik een handje vol albums uit verschillende periodes, van de platen ná Risk is dit de eerste die ik geluisterd heb. Ik wil niet weten wat er met de stem van Mustaine is gebeurd en wat hij van plan is, want dit is een beetje een dof album. Doet me wel denken aan Youthanasia, maar dan zonder de goede melodieën en riffs. Dit lijkt wel achtergrond muziek en zelfs dan weet het nog te irriteren.

Maar laat ik niet te negatief zijn. Dit doet absoluut onder voor de andere albums die ik ken, maar het heeft wel zo zijn momenten. Zo vind ik het titelnummer, "Dance in the Rain", "The Blackest Crow" en "Cold Sweat" wel lekkere nummers. Het merendeel van de overige nummers komen voorbij en af en toe gaat mijn hoofdje knikken, maar geen toppers die je bij de lurven pakken.

Jammer th cry dat je dan gelijk de minste kiest van de post-risk-reeks. Originaliteit is al niet je van het maar het ontbreken van wat scheursoloos vind ik wat moeilijker te verteren. Maar volgens mij val ik in herhaling. Zal daar mee stoppen ok

Ik zal sowieso nog een keertje aankloppen bij Endgame en Th1rt3en

Ik vind het een nogal plichtmatige cover. Weinig geinspireerd en Mustaine brengt de zang wat geforceerd. Zang kan niet tippen aan Lynott en het gitaarwerk niet aan Sykes.

Megadeth vind ik vaak of heel erg goed of tamelijk beroerd. Een middenweg is er niet echt.

concert in Utrecht gaat niet door, helaas.

Bonus track a house divided bevat dezelfde blazer als op Silent scorn. Leuk gedaan.

Als je maar niet denkt dat het daves schuld is dat er zoveel radiovriendelijke songs op staan. Nee, het is de record company. Maar nooit weer. Aldus dave in een interview met metal jacky...tja die $$ krijgen we niet terug neem ik aan haha.

Super Collider was een typische Megadeth productie waar je geen touw aan vast kon knopen, sterker nog het album is soms zo rustig dat je, je afvraagt of je wel naar Megadeth aan het luisteren bent. Mustaine heeft hier duidelijk de keuze gemaakt geen super trashalbum naar buiten te brengen en dat hoor je in elk nummer wel weer terug komen. Luister ik nu naar Megadeth? is een vraag die ik me meerdere keren heb gevraagd aangezien het niet meer de kant op ging van de band die 'Endgame', 'Rust in Piece' en andere keiharde albums op zijn naam heeft. Uiteraard kent het album nog wel wat nummers waar de gang een beetje in zit maar, de zelfde fantastische solo's zoals het album hier voor ('Th1rt3en') bezit is hier vaak erg ver te zoeken. En zo moet ik toch helaas stellen dat het laatste Megadeth album wat ik moest luisteren geen fantastische productie is. Ja, dit is het laatste album en nu heb ik ze allemaal gehad. Een erg fijne playlist is er naar buiten gekomen en ik heb genoten van sommige super platen die Mustaine met talloze verschillende formaties heeft geproduceerd.

Eindstand:

01. Rust in Peace
02. Countdown to Extinction
03. Peace Sells... But Who's Buying?
04. Dystopia
05. The System Has Failed
06. Endgame
07. So Far, So Good... So What!
08. Th1rt3en
09. Youthanasia
10. United Abominations
11. Cryptic Writings
12. Risk
13. Super Collider
14. Killing Is My Business... and Business Is Good!
15. The World Needs a Hero

In tegenstelling tot veel andere liefhebbers vind ik dit plaatje wel een bepaalde charme hebben. Super Collider grijpt qua geluid en invulling een beetje terug op de tijden van Youthanasia. De agressiviteit wordt over de hele linie in toom gehouden en daar is de productie mede debet aan. De nummers neigen ook wat meer naar een mainstream benadering, hoor de titelsong en een dergelijk nummer had een album als Endgame of United Abominations waarschijnlijk niet gehaald. Desalniettemin vermaak ik mij uitstekend met dit schijfje, veel nummers klinken catchy, zijn haast meezingbaar en liggen gewoon lekker in het gehoor. Een nummer als Dance in the Rain zal bij veel puristen wellicht wat braakneigingen oproepen maar de pakkende groove gaat er bij mij in als koek. Beginning of Sorrow, hetzelfde laken het pak. De variatie in Blackest Crow met zijn subtiele country elementen doet wat vreemd aan maar het toont tevens de veelzijdigheid van Dave. Voor mij vormt die kant van Mustaine om af en toe over grenzen heen te stappen en de bakens te verzetten een eigenschap die ik wel kan waarderen. De een zal dit toegankelijke plaatje links laten liggen, ik vind Super Collider gedurfd, afwisselend en verdomd catchy, het zal wellicht ook liggen met welke invalshoek je deze worp benaderd.

Ken deze niet echt , maar naar aanleiding van de album updates zal ik het eens beluisteren. Voorlopig blijft Endgame mijn favoriete album van de laatste 25 jaar Megadeth.

Bedankt milesdavisjr voor jouw inhoudelijke post over Super Collider.

Daar sluit ik me bij aan. Ik ga dit plaatje ook maar weer eens luisteren de komende dagen.

Altijd een lekker plaatje gevonden. Thrash? Nee absoluut niet ( naja, heel soms een snufje nog). Metal? Ja, over het algemeen wel, maar vrij braaf en gemengd met hier en daar gemengd met old school Hard Rock.
Maar vind het best een geïnspireerd plaatje zelfs, ben zelfs gek op de afsluiter "A House Divided", vrij gedurfd (en geslaagd in mijn oren). De cover had achterwege gelaten mogen worden, of puur als extra bonus. Leuk om zoiets live te horen, niet echt als standaard cd nummer. helemaal niet als er niets speciaals mee gebeurd.
Hele cd is een beetje een mix tussen de commerciëlere midden fase met Friedman en de heerlijke plaat The System Has Failed. Doelend op de geslaagde melodieën en de zeer smaakvolle solo's, het laatste als bijvoorbeeld op niet het sterkste nummer "Off The Edge". Prachtig!
Staan meer dan genoeg geslaagde nummers op, het geweldige "The Blackest Crow" bijvoorbeeld en het rete-catchy "Forget To Remember", de laatste waar ook mid-80 en vroege 90 jaren Scorpions wel raad mee had geweten. Het is een vrij gedurfde plaat zelfs, helemaal na best pittige platen als Endgame en 13. Hulde daarvoor.

Het enige leuke, voor mij dan, is dat ik de Best Buy exclusive versie heb waarbij de super collider in 3D op de album hoes is afgebeeld. Leuk om te zien en daarna weer vlot de kast in.