menu

The Everly Brothers - EB 84 (1984)

mijn stem
3,49 (39)
39 stemmen

Verenigde Staten
Country
Label: Mercury

  1. On the Wings of a Nightingale (2:37)
  2. Danger Danger (3:29)
  3. The Story of Me (4:12)
  4. I'm Takin' My Time (2:47)
  5. The First in Line (3:01)
  6. Lay Lady Lay (3:15)
  7. Following the Sun (3:33)
  8. You Make It Seem So Easy (3:14)
  9. More Than I Can Handle (3:00)
  10. Asleep (4:10)
totale tijdsduur: 33:18
zoeken in:
avatar van monique
ik ben niet echt een liefhebber van hun muziek,maar ik vind ''the story of me'' een prachtnummer

Harald
"On the Wings of a Nightingale" is geschreven van Paul McCartney. Het heele album is geproduceerd van Dave Edmunds

thebyrds69
Een mooie plaat met leuke nummers.

3,5*

Pieter Paal
Jeff Lynne's 'Story of me' en ome Paul's 'Nightingale' vind ik hier de beste songs.

avatar van Snakeskin
3,0
Of Paul McCartney even een nummer voor hun schrijven. De broers leefden zich optimaal in op een nummer dat hen op het lijf geschreven was. Echt maatwerk. Briljante single van briljant tekstschrijver.

avatar van bikkel2
3,0
Een bijna vergeten album . De comeback van de Everly's en eigenlijk ook gelijk hun afscheid . Ik kan mij in ieder geval niet voor de geest halen dat er na deze plaat nog iets serieus verschenen is .
Het is een aardig album met liedjes die uitstekend blijken te passen bij de broers . Op sleeptouw genomen door rocker Dave Edmunds en met een beetje hulp van '' fans'' als McCartney en Lynne , is er sprake van een prettige memory lane aangelegenheid .
De broers zingen nog lekker maar opzienbarend is het natuurlijk al lang niet meer .
Liedjes die lekker passen maar nooit de eeuwigheidswaarde zullen krijgen als het echte vroege werk . On The Wings Of A Nightingale , niet toevallig van Sir Paul , is het prijsnummer hier .

avatar van Madjack71
Ik weet nog dat destijds On the Wings of a Nightingale een van mijn favoriete nummers was en nu nog vind ik het een heerlijk uptempo nummer. Echt een nummer die voor mij de herinnering van 1984 oproept.
Wist ik veel toen, dat deze broers al lang hun pappenheimers kenden en al geschiedenis hadden geschreven. Beatles, Simon & Garfunkel hadden beinvloed m.n op de samenzang. Dat Dylan Lay Lady Lay in 1ste instantie voor hen bedoeld had, maar de broers ervan af zagen, omdat ze de tekst gezongen door Dylan niet zo goed konden verstaan.
Met On the Wings... hadden ze nog een welverdiende hit, maar dat was het dan. Toch doe je dit album tekort door het alleen te refereren aan dat nummer, een vriendendienst van Sir Paul. The Story of Me van Jeff Lynnne, is ook niet onaardig, zij het met wat minder impact als bovengenoemd nummer. Danger Danger, vind ik niet veel aan en klinkt niet echt als een Everly Brothers liedje. I'm takin' my Time daarentegen heeft dat dan juist weer wel.
Verders staan er een aantal songs op, die ik graag wel eens gezongen zou willen hebben door een Alison Krauss met haar Union Station; The First in Line en Following the Sun passen m.i geweldig bij haar stem en emotie die zij daar in kan leggen.
Don Everly laat zich naast Following the Sun met You make it seem so Easy en het relaxte Asleep ook niet onbetuigd.
Idd. zoals bikkel het stelt, heeft dit album minder eeuwigheidswaarde nummers, als dat de broers in eerder decennia hebben afgeleverd. Maar neemt niet weg dat het lekker wegluisterd.

avatar van vielip
4,0
bikkel2 schreef:
Ik kan mij in ieder geval niet voor de geest halen dat er na deze plaat nog iets serieus verschenen is .
Jawel! Het album dat hierna kwam (Born yesterday) is bijna net zo goed als deze vind ik!

Dit is een geweldig album! Natuurlijk hebben de Everly's ten tijde van dit album al lang en breed hun sporen verdiend in de muziekwereld maar dit album is daarom niet minder! Eigenlijk vind ik alleen Asleep niet zo geweldig. De rest kan ik erg waarderen. Juist omdat het zo divers is (met dank aan een rits bekende componisten) luistert het lekker weg. Nightingale is een geweldig nummer maar ook Lay lady lay, The story of me, Following the sun, Danger danger, Taking my time en The first in line vind ik super!!

avatar van Blackedder
De herontdekking van deze plaat was in eerste instantie pure jeugdsentiment, maar ik moet zeggen dat het geheel tijdlozer is dan ik vermoed had. Er staan eigenlijk maar 3 nummers op die ik liever zou willen skippen en voor de rest luistert het bijna 20 jaar later nog steeds heerlijk weg.

In toevoeging op eerder genoemde nummers, is een persoonlijke favoriet van mij de swingende versie van "Lay, Lady, Lay ", die een behoorlijke metamorfose heeft ondergaan als je het origineel van Bob Dylan er tegenover zet. Nu is Bob natuurlijk heilig, maar de EB versie vind ik gewoon briljant.

avatar van vielip
4,0
Mee eens! Lay lady lay is werkelijk fenomenaal!! Die twee stemmen....brrrr

Hendrik68
Ik zag vanavond een paar berichten over de Everly Brothers voorbij komen en moest direct weer aan die prachtige hits uit mijn jeugd denken: On the wings of a Nightingale. Een sublieme hitsingle. maar dat is niet het enige mooie op dit album. Ondanks dat ik geen Lynne liefhebber ben laat hij hier toch een mooi nummer achter met The Story of me. Prima album dit, maar ik hou sowieso wel van het soort samenzang dat de heren brengen, dat is natuurlijk wel een voordeel. Het album eindigt weer met het prachtige Asleep. Dit comeback album kan elke liefhebber van de Everly Brothers blind aanschaffen.

avatar van vielip
4,0
Ik hoorde vandaag het trieste nieuws dat Phil Everly is overleden Ik werd er best een beetje treurig van eerlijk gezegd. De komende dagen maar eens een paar albums van de broertjes draaien. Als een soort van eerbetoon zeg maar.

avatar van nlkink
3,5
Dit album heb ik op vinyl blind gekocht nadat ik de single op radio had gehoord. Een mooi comeback album met twee hitsingles, al was 'The Story Of Me' op geen stukken na zo'n grote hit als 'On The Wings Of A Nightingale'.
Op de meeste tracks was Dave Edmunds de producer. Een goede keuze. Edmunds had in de voorgaande jaren herhaaldelijk liedjes opgenomen die verwezen naar zijn bewondering voor de broers. Beluister 'Here Comes The Weekend' of ' Leave My Woman Alone' maar eens. De eerste persingen van Edmunds' groep Rockpile bevatte zelfs een EP met vier Everly Brothers covers.
Dat de broers nog meer in zich hadden bewees de opvolger 'Born Yesterday', naar mijn mening zelfs een nog iets mooier album dan EB84!

avatar van vielip
4,0
Ik ben eigenlijk totaal niet bekend met het werk van Dave Edmunds. Alleen dat hij wat met Status Quo heeft gedaan ten tijde van hun In the army album. Zal de nummers en albums die je noemt eens opzoeken. Ben benieuwd!

Edit: ik heb beide nummers via youtube geluisterd. En verrek, de Everly Brothers invloeden liggen er duimendik bovenop!

avatar van nlkink
3,5
Let wel op het volgende Vielip......

Er bestaat een Dave Edmunds album met de titel Rockpile. Dat is uitgebracht in 1972 en bevat zijn doorbraak single 'I Hear You Knocking'.

Dan is er een groep geweest dat Rockpile heette en waarin naast Dave Edmunds ook kanonnen als Nick Lowe en Billy Bremner zaten. Het enige album van Rockpile heette 'Seconds Of Pleasure'. Een aantal CD versies van dit album bevatten als bonus tracks de vier Everly Brothers covers.

Op bijna elk Dave Edmunds album vind je wel één nummer dat Everly Brothers invloeden bevat. Op 'Subtle Like A Flying Mallet' vind je 'Leave My Woman Alone'. Als je nou de recentste CD versie koopt krijg je zes bonus tracks, waaronder een Everly Brothers cover, 'When Will I Be Loved'.
Op het album 'Get it' vind je 'Here Comes The Weekend'.

Als je een goede verzamelaar van Dave Edmunds zoek adviseer ik je deze:
Dave Edmunds - The Dave Edmunds Anthology (1968-1990) (1993)

avatar van vielip
4,0
Kijk, dat is info waar we wat aan hebben, thanks!
Met zulke artiesten heb je vaak een lading aan releases waar je dan net de goede uit moet zien te vissen.
Dit soort info komt dan dus uitermate goed van pas. Ik ga eens opzoek naar werk van de beste man!

avatar van musician
3,5
The Everly Brothers kregen in jaren '50 al hits, echt grote hits, en hielden daarna hun status hoog tot circa halverwege de jaren '60. Met name in de VS.

Maar de klad kwam er in door toedoen van de opkomst van de Beatles en de Stones en alles wat ze in hun kielzog meenamen. Behalve dus nog het begin van de jaren '60 was het gedaan met de rock 'n roll van het type dat we kennen van de jaren '50.

Hoewel later bleek dat de Everly Brothers door hun machtige samenzang en aantrekkelijke songs een grote schare aan beroemde volgelingen hadden (o.a. Paul McCartney) kregen ze na een jaar of 8 van slechte commerciële resultaten en kritieken begin jaren '70 een forse ruzie en gingen ze uit elkaar.

Ze zijn slechts een paar jaar ouder dan veel beroemde artiesten die geboren zijn in de jaren '40 maar toen ik hoorde van dit reünie album, dacht ik toen al te maken te hebben met bejaarden. Steun uit alle hoeken voor het maken van EB 84, van Jeff Lynne tot Dave Edmunds. En van Bob Dylan tot Paul McCartney.

Ik hoor het er te weinig aan af. De fameuze en beroemde samenzang (moet wachten tot More than I can handle), de omschakeling van de rock 'n roll naar MOR. De productie is duidelijk van de jaren '80 maar ja, mogen ze niet mee met de tijd. Boven alles zijn de songs niet opzienbarend genoeg. Gemiddeld met af en toe iets dat zich boven het maaiveld vertoont.

Zoals het door McCartney geschreven On the Wings of a nightingale. Maar ook het laatste nummer Asleep, van de hand van Don Everly.

Al met al een redelijk geslaagde comeback. Het was ook pas weer een eerste reünie in jaren. Maar het zou slechts kort stand houden. Nog een tweetal vervolg albums en daarna was er het definitieve einde.

avatar van vielip
4,0
Wat albums uitbrengen betreft wel ja. Wat optreden betreft niet. Dus dat 'kort stand houden' en 'definitieve einde' klopt maar deels...

avatar van musician
3,5
Phil Everly overleed vorig jaar. Ze hadden in de periode daarvoor 26 jaar de tijd om een album te maken.

Dat had toch moeten kunnen lukken...
Ik had graag wel eens willen horen, welke kant het zou zijn opgegaan. Met alle ondersteuning die ze zich hadden kunnen wensen.

Waarom zou het er niet meer van zijn gekomen?

avatar van Arrie
Omdat ze niet meer samen door één deur konden. Voor zover ik weet hadden ze enorme ruzie.

avatar van vielip
4,0
Dat is compleet onjuist Arrie! Sinds de reünie in 1984 hebben ze samen opgetreden. En dus albums gemaakt tot en met Some hearts uit 1989. Een aantal jaar terug stonden ze zelfs nog met Simon & Garfunkel in de Arena in 020.

avatar van musician
3,5
En die twee hebben toch zeker sinds Bridge over troubled water (1970) geen gezamenlijke albums meer uitgebracht. Een enkel nummertje nog. Maar met enige regelmaat wel live altijd blijven optreden.

Dus je hebt daar zeker een punt. Het is een boeiende vraag: waarom zouden artiesten nog wel live blijven rondtoeren en worden/werden er evenzogoed jarenlang geen albums meer uitgebracht? Simon & Garfunkel zouden direct enorme verkoopcijfers hebben gehaald (en wellicht nog).

Misschien dat dan toch het punt van "koek en ei" om de hoek komt kijken. Ondanks de liveoptredens kunnen de heren het toch niet zo heel erg goed met elkaar vinden. Het zou voor de Everly Brothers ook van toepassing kunnen zijn. Dus ze zien elkaar 2 uur op het podium, doen hun bekende werk en gaan snel weer naar hun eigen hotel. Dat is toch iets anders dan maanden op elkaars lip zitten, creatief samenwerken om een nieuw album te maken.

Vandaar natuurlijk dan ook dat Phil Everly bij de concerten een kamer deelde met Paul Simon en Don Everly met Art Garfunkel!

avatar van Arrie
vielip schreef:
Dat is compleet onjuist Arrie! Sinds de reünie in 1984 hebben ze samen opgetreden. En dus albums gemaakt tot en met Some hearts uit 1989. Een aantal jaar terug stonden ze zelfs nog met Simon & Garfunkel in de Arena in 020.

Dat klopt, ze stonden samen op het podium, maar het schijnt dat ze elkaar niet eens aankeken en geen woord wisselden. Dat is wellicht overdreven gesteld, maar een warme band was er niet, dus dan ga je toch minder snel aan de slag voor een nieuw album. Ik heb ook gehoord dat de een ervandoor was gegaan met de vrouw van de ander.

avatar van bikkel2
3,0
Geen pretje om dan samen iets neer te zetten.
Geld zal wel een grote drijfveer geweest zijn. ( zoals meestal)

Simon &:Garfunkel zijn ook niet echt meer vrienden. Dat bleek al uit de reunietour van 1982.
Veel ruzie en gezeik. Hebben ook geen studioalbum meer opgenomen sindsdien.
Maar die hebben een soort haat/ liefde verhouding.
Er ontstaat wel iets magisch samen en dat is een hoop waard denk ik.

avatar van vielip
4,0
Arrie schreef:

Dat klopt, ze stonden samen op het podium, maar het schijnt dat ze elkaar niet eens aankeken en geen woord wisselden. Dat is wellicht overdreven gesteld, maar een warme band was er niet, dus dan ga je toch minder snel aan de slag voor een nieuw album. Ik heb ook gehoord dat de een ervandoor was gegaan met de vrouw van de ander.


Ik ben er helaas niet bij geweest dus het zou heel goed kunnen wat je zegt. Als het zo is dan neemt dat toch iets van de mythe weg die, wat mij betreft althans, rond de broertjes hing/hangt. De enige keer dat ik ze live zag was in Ahoy ergens eind jaren 90. Toen was alles nog wel koek en ei. Althans, zo kwam het op mij over. Veel interactie tijdens de aankondigingen en praatjes tussen door en dat soort dingen. En inderdaad, de grote drijfveer zal ongetwijfeld geld zijn geweest tijdens de laatste tournee die ze deden met Simon & Garfunkel.

avatar van Arrie
vielip schreef:
(quote)


Ik ben er helaas niet bij geweest dus het zou heel goed kunnen wat je zegt. Als het zo is dan neemt dat toch iets van de mythe weg die, wat mij betreft althans, rond de broertjes hing/hangt. De enige keer dat ik ze live zag was in Ahoy ergens eind jaren 90. Toen was alles nog wel koek en ei. Althans, zo kwam het op mij over. Veel interactie tijdens de aankondigingen en praatjes tussen door en dat soort dingen. En inderdaad, de grote drijfveer zal ongetwijfeld geld zijn geweest tijdens de laatste tournee die ze deden met Simon & Garfunkel.

Ik was er ook niet bij hoor. Ik wil dan ook de nadruk leggen op 'schijnt'.

Cured
Een 'guilty pleasure van mij.....destijds; ik luisterde destijds twee albums met het getal 84 erin, nml. deze en Van Halen's 1984.....nogal een verschil . De oorzaak was mijn oudere broer, die dit album toen kocht op cassette en mijn voorliefde voor de samenzang van de broertjes Everly, al van jongs af aan.

Ik speel het nooit meer af, maar houdt vooral een zwak voor hun cover van Lady Lady Lay.....

avatar van nlkink
3,5
Ik heb een biografie over The Everly Brothers thuis en die heb ik herhaaldelijk gelezen. De irritaties tussen de twee broers begonnen al rond 1967 en dan vooral in de studio. De oorzaak heeft deels te maken met het jaren achtereen bij elkaar op de lip zitten gecombineerd met de druk om weer eens met een hit (album) te komen. Complicerende factor daarin was dat je grof gezegd Don als de artistieke helft kunt zien en Phil als de commerciële. Don wilde geen concessies doen maar moest zich aan de platenmaatschappij en zijn broers' beslissingen aanpassen.
In de zeventiger jaren begon zich dat te wreken omdat Don zijn drankinname niet meer onder controle had, wat de ergernis van Phil opwekte. Het absolute dieptepunt in 1973, meteen ook de breuk, was een optreden in een zaal die Knottsberry Farm heette. De broers kwamen op maar al gauw bleek dat Don weer zat was. Phil sloeg zijn gitaar kapot op het toneel en beende weg, zijn broer achterlatend om het optreden af te maken.
De breuk is in 1983 hersteld. De broers hebben tot aan Phil's dood contact gehouden. De verschillen zijn hetzelfde gebleven maar het begrip voor elkaar is wat meer toegenomen, aldus Phil.

avatar van vielip
4,0
Mooi stukje info!

Jammer dat deze plaat niet op Spotify staat. Heb er warme herinneringen aan.

avatar van vielip
4,0
Klopt. Ik heb ook al eens zitten zoeken naar de jaren 80 albums van de Everly's op Spotify. Helaas niks van te vinden.

avatar van heartofsoul
3,0
De samenzang van de heren Everly is nog steeds messcherp op EB 84, maar de productie vind ik niet erg aangenaam, wat voor heel veel albums uit de tachtiger jaren geldt (zeg ik er maar snel bij). Die synths bijvoorbeeld - ik kan het niet erg mooi vinden, en ook het tamelijk massieve geluid vind ik niet fijn.

Daarbij komt dat de vertolkingen van Lay Lady Lay (Bob Dylan) en Danger Danger (Frankie Miller) mij nogal teleurstelden , en ook de meeste andere nummers vond ik "niet veel aan". Het zal wel aan mijn grillige smaak liggen. "Born Yesterday" van een jaar later vond ik trouwens een ietsepietsie beter te verteren.

Ik draaide de cd-versie uit 1985, die ik voor die bespottelijk lage prijs niet kon laten liggen.

avatar van Tempel
3,5
Fantastische evergreen, hoor On the wings of a nightingale na lange tijd weer, net als een aantal hiervoor schreven niet mijn genre, maar op 14-jarige leeftijd liep ik hier niet voor weg wanneer mijn ouders dit hard hadden staan.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:08 uur

geplaatst: vandaag om 13:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.