menu

Asia - Alpha (1983)

mijn stem
3,12 (102)
102 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Geffen

  1. Don't Cry (3:38)
  2. The Smile Has Left Your Eyes (3:13)
  3. Never in a Million Years (3:47)
  4. My Own Time (I'll Do What I Want) (4:49)
  5. The Heat Goes On (4:56)
  6. Eye to Eye (3:12)
  7. The Last to Know (4:41)
  8. True Colors (3:52)
  9. Midnight Sun (3:48)
  10. Open Your Eyes (6:26)
  11. Daylight * (3:32)
  12. Lyin' to Yourself * (3:54)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 42:22 (49:48)
zoeken in:
avatar van Twinpeaks
2,0
Geplaatst in de tijd is het misschien wel een prettig album. Anno 2018 klinkt het hopeloos gedateerd. Dat hoeft geen probleem te zijn , maar het is ook wat knullig. Ietwat onbeholpen lijkt wel . Van deze samenstelling verwacht ik meer . En dat komt er niet uit . Matige nummers en een bombast om dat te verhullen lijkt wel. Waar ik me het meeste aan stoor is het gebrek verassingen binnen de nummers . Het kabbelt voort zonder iets teweeg de brengen wat zich onderscheid. Das zonde met deze talenten. 2 sterren

avatar van gaucho
3,0
Tja, het waren de productietrucs van die jaren om alles met een beetje bombast te omgeven. Zeker dit soort muziek. Op basis van de voorgaande daden van de betrokken groepsleden is dit natuurlijk betrekkelijk eenvoudige, hapklare muziek, maar het debuut kan ik desondanks zeker waarderen.

Deze viel me wat tegen, al staan er per saldo best een handvol sterke nummers op (The smile has left your eyes, The heat goes on, Midnight sun). De productie helpt daarbij ook niet echt. Naast de bombast lijkt het wel of er een grauwsluier over het hele geluidsbeeld hangt. Klinkt daardoor stukken minder goed dan de voorganger en de opvolger. Een remix zou hier wonderen kunnen verrichten...

Ik lees de berichten hierboven over dat manco. Ik heb zelf de originele LP en de CD, beide een US-persing. Bevat die dubbel-cd Gold daadwerkelijk een remix van dit album? Ik vind daar online niks over terug. Maar als het geluid aanzienlijk beter is, zou ik het erop kunnen wagen...

avatar van Dibbel
Tamelijk bombastische pop/symfo-rock zonder dat het ergens moeilijk wordt. De meeste nummers zijn wel mee te galmen na een paar keer.
Voorlopig zaten Don't Cry, The Smile Has Left Your Eyes en The Heat Goes On nog wel in de herinnering. Open Your Eyes misschien het mooiste nummer.
De productie klinkt vlak en grauw (van de CD althans) met weinig treble. Ik heb de LP ook nog geloof ik.

avatar van B.Robertson
3,0
Vanmiddag de LP opgescharreld, geluid blijft net zo goed een euvel als op CD. Die productie is verre van sprankelend, beetje troebel en vlak; Mike Stone produceerde het debuut een stuk beter. Hoes vind ik dan wel weer mooier dan het debuut. Alpha kent m.i. een meer poppy aanpak dan het meer rock gerichte debuut. Eerste twee songs een aanzet tot hits en de twee afsluiters het meest memorabel.

Het debuut was prachtig en speelde een grote rol in mijn jeugd, het tweede album mist de balans die er in het eerste album wel was. Naar mijn persoonlijke mening is Wetton hier debet aan.

Wetton wilde aan het einde van de UK tijd al meer composities maken en minder prog. Downes heeft behalve een prog achtergrond ook een pop achtergrond en konden het samen prima vinden. Samen hadden ze al snel een album bij elkaar en de rest had het nakijken. Howe heeft op dit album geen kans gehad, slechts op de B kant van de single The smile has left your eyes, n.l. Lying to yourself.

Niets ten nadele van Downes, hij maakt mooie composities en heeft mooie keyboard partijen en ik mag hem graag horen (behalve bij DBA)

the opener begint catchy met Don't Cry, verder een lekker nummer. The smile has left your eyes hadden ze wat mij betreft de langere versie er op mogen zetten maar heeft een prachtig arrangement, waarvan ik toch zeg erg mooie song. Never in a Million years ervaar ik als enorm saai. In my own time heeft wel weer meer dynamiek en aan het eind is ruimte om nog wat te doen. The heat goes on geweldige song en prachtige solo.

Eye to eye is ook een prachtig nummer met een mooi einde waar de band lekker doorgaat, anders dan het eerste album maar toch mooi. The last to know begin als een standaard ballad maar verop een prachtig clavesimbel stuk met gitaar waardoor het net de moeite waar wordt Thrue Colors prachtige keyboard partij met Palmer die er toch weer zijn song van maakt. Midnight sun ook prachtige compositie en gitaarsolo van Howe

Open your eyes is de climax, zeker live waarin alles nog wat verder wordt opgestuurd.

Al met al: anders dan het ijzersterke debuut, maar stelt mij niet teleur Hoogte punten The smile, The heat goes on, eye to eye, thrue colors en open your eyes

avatar van Mssr Renard
2,5
Nooit geweten dat er een muziekvideo voor Don't Cry bestond: https://www.youtube.com/watch?v=odrH8ShNi0A
Helemaal in de sfeer van Indiana Jones.

Nu zie ik dat Asia al haar video's heeft geremastered en gupload naar youtube. Ik zal ze bij alle platen toevoegen. Leuk.

avatar van Arjan Hut
3,0
In tegenstelling tot anderen ben ik geen fan van de debuutplaat, ben de band pas gaan waarderen vanaf de latere albums. Alpha ken ik nog niet zo goed, nu een paar keer gedraaid. Asia heeft ook op z'n beste momenten een soort van cringe-gehalte waar je nu net van houdt, of die je onmiddellijk doet kokhalzen. Alpha loopt niet zozeer over het randje, maar sprint vol het voor coole rockers verboden gebied van de kaashandel in, gaat dapper verder waar Alan Parsons even gaat zitten om te kijken of hij nog bereik heeft. Dat waardeer ik wel, het is omgekeerde punk, queesy listening, maar ook hier zijn kwaliteitsgradaties aan te brengen. Trois points.

avatar van Mssr Renard
2,5
Ik denk dat Wetton graag de Chicaho-kant op wilde: knapoe, blonde, zingende bassist en balladeer.

The Heat Goes On is wel hier de leukste song. Eén van de weinige songs met een toetsensolo van Geoff, uit mijn hoofd.

avatar van vielip
4,0
Arjan Hut schreef:
maar sprint vol het voor coole rockers verboden gebied van de kaashandel in, gaat dapper verder waar Alan Parsons even gaat zitten om te kijken of hij nog bereik heeft.



avatar van liefkleinhertje
3,0
De nummers zijn best wel goed (met als uitzondering Never in a million years dat is zo klef dat de tanden uit je bek vallen) en net als het eerste album hebben we Mike Stone als knoppendraaier.
Waar het aan ligt weet ik ook niet maar wat klinkt dit matig zeg.
Als zo'n figuur als Steve Wilson zich hier eens mee bemoeide zou het allemaal een stuk beter kunnen klinken.
Voorlopig three points.

4,0
Klopt wel, als er net zoveel tijd en energie in de mix was gestopt als in de prachtige hoes, hadden we echt met een topproduct te maken gehad. Dat gezegd hebbende, de songs op zich zijn sterk. Zeker, je moet van dit genre houden en het kan opeens over de rand gaan, maar als je het kan waarderen is dit toch kwaliteits AOR gespeeld door topmuzikanten. Daarom toch 4 sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:18 uur

geplaatst: vandaag om 16:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.