menu

Paul McCartney & Wings - Band on the Run (1973)

mijn stem
4,08 (525)
525 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Apple

  1. Band on the Run (5:11)
  2. Jet (4:08)
  3. Bluebird (3:22)
  4. Mrs. Vandebilt (4:39)
  5. Let Me Roll It (4:49)
  6. Mamunia (4:51)
  7. No Words (2:35)
  8. Picasso's Last Words (Drink to Me) (5:49)
  9. Nineteen Hundred and Eighty Five (5:30)
  10. Helen Wheels * (3:45)
  11. Country Dreamer * (3:08)
  12. Bluebird [From One Hand Clapping] * (3:26)
  13. Jet [From One Hand Clapping] * (3:55)
  14. Let Me Roll It [From One Hand Clapping] * (4:23)
  15. Band on the Run [From One Hand Clapping] * (5:13)
  16. Nineteen Hundred and Eighty Five [From One Hand Clapping] * (5:57)
  17. Country Dreamer [From One Hand Clapping] * (2:14)
  18. Zoo Gang * (1:59)
  19. Paul McCartney [Dialogue Intro] / Band on the Run [Nicely Toasted Mix] * (1:12)
  20. Band on the Run [Original] / Paul McCartney (Dialogue Link 1) * (2:17)
  21. Band on the Run (Barn Rehearsal – 21 July 1989) * (4:59)
  22. Paul McCartney (Dialogue Link 2) / Mamunia [original] / Denny Laine (Dialogue) / Mamunia [original] / Linda McCartney (Dialogue) / Paul McCartney (Dialogue Link 3) * (4:23)
  23. Bluebird [Live Version – Australia 1975] * (0:55)
  24. Bluebird [Original] / Paul McCartney (Dialogue Link 4) * (0:23)
  25. Paul McCartney (Dialogue Link 5) / No Words [Original] / Geoff Emerick (Dialogue) * (1:24)
  26. No Words [Original] / Paul McCartney (Dialogue Link 6) / Tony Visconti (Dialogue) / Band on the Run [Original] / Tony Visconti (Dialogue) * (1:47)
  27. Jet [Original from Picasso's Last Words] / Paul McCartney (Dialogue Link 7) /Jet (Original from Picasso's Last Words) / Al Coury (Dialogue) * (2:55)
  28. Jet (Berlin Soundcheck – 3 September 1993) * (3:52)
  29. Paul McCartney (Dialogue Link 8) / Clive Arrowsmith (Dialogue) * (1:44)
  30. Nineteen Hundred and Eighty Five [original] / Paul McCartney (Dialogue Link 9) / James Coburn (Dialogue) / Paul McCartney (Dialogue Link 10) / John Conteh (Dialogue) * (3:24)
  31. Mrs. Vandebilt [Original] / Paul McCartney (Dialogue Link 11) / Kenny Lynch (Dialogue) * (2:10)
  32. Let Me Roll It (Cardington Rehearsal – 5 February 1993) / Paul McCartney (Dialogue Link 12) * (3:52)
  33. Paul McCartney (Dialogue Link 13) / Mrs. Vandebilt (Background) / Michael Parkinson (Dialogue) / Linda McCartney (Band on the Run Photo Shoot) (Dialogue) / Michael Parkinson (Dialogue) * (2:25)
  34. Helen Wheels (Crazed) / Paul McCartney (Dialogue Link 14) / Christopher Lee (Dialogue) * (5:32)
  35. Band on the Run (Strum Bit) / Paul McCartney (Dialogue Link 15) / Clement Freud (Dialogue) * (1:01)
  36. Picasso's Last Words [original]/Paul McCartney (Dialogue Link 16)/Dustin Hoffman (Dialogue) * (4:22)
  37. Picasso's Last Words [Drink to Me) (Acoustic Version] * (1:11)
  38. Band on the Run [Nicely Toasted mix] / Paul McCartney (Dialogue Link 17) * (0:42)
  39. Band on the Run [Northern Comic Version] * (0:37)
toon 30 bonustracks
totale tijdsduur: 40:54 (2:06:01)
zoeken in:
avatar van Tempel
4,5
Als klein ventje in de jaren 70 kreeg ik dit al mee van mijn ouders, van afzetten tegen de muziek van je ouders was bij Band on the run geen sprake, stond als een huis en ik schreeuwde het vrolijk mee.... altijd blijven draaien, op titelnummer gestemd bij de Top 2000 al vanaf begin en toen was daar 2016, al jaren naar Werchter en daar stond ie, Paul himself, van te voren was ik wat sceptisch, maar hopende op vele Beatles nummers bleek het werk uit zijn Wings tijd ook nog onder de aandacht te komen. Band on the run luisteren met 80.000 man ... die avond ging ik moe maar zeer voldaan slapen... wat een concert!

Duco van Deugen
Wordt in brede kring beschouwd als het beste album van Wings. Sloeg toentertijd ook in als een bom. De nogal aparte 'criminele' hoes van de plaat zal zeker zijn steentje hebben bijgedragen aan de opmerkelijke introductie en de eerste indruk bij het grote publiek.
Ik vind dit typisch een tijdloos album dat eenmaal per jaar nog even gedraaid moet worden. Het algemene niveau is ongebruikelijk hoog. Nummers als "Band on the Run", "Jet", "Mrs Vandebilt" zouden niet misstaan hebben op de LP "Abbey Road".
Vrijwel geen bekende meewerkende namen deze keer. Zowat alle instrumenten werden bespeeld door de bandleden van Wings zelf.

Geluidskwaliteit is zeer goed te noemen. Zonder aarzeling '5' voor dit iconische album.

avatar van Hans Brouwer
5,0
Duco van Deugen schreef:
Ik vind dit typisch een tijdloos album dat eenmaal per jaar nog even gedraaid moet worden.
Ik draai "Band on the Run" iedere week wel een keer......

Tommert14
Dit album straalt pure muzikaliteit uit

5,0
dj@
fantastisch album. ik ontdekte pas recent zowel beatles (‘abby road’) en wings. sorry, ik heb niets met john lennon en ringo starr. van george harrison staat de box ‘all things must pass’ op mijn verlanglijstje.

avatar van metalfist
Een tijd geleden zat ik met een goede vriendin (shout-out naar het Orakel van Ekeren!) in de auto en toen de titeltrack van Band on the Run passeerde, zei ze me dat ze altijd "Man on the Moon" hoort in plaats van "Band on the Run". We konden er eens smakelijk om lachen, zelfs zo erg dat het nu een running joke is wanneer we het nummer horen, maar ik realiseerde me in dat gesprek ook dat ik an sich vrij weinig van de plaat zelf (en van McCartney in zijn post-Beatles periode) afwist. Logischerwijs mocht Band on the Run de spits afbijten en dan blijkt dit toch een erg genietbare plaat te zijn. Zeker de eerste helft (met uitzondering dan van Bluebird, dat vind ik wat een te gezapig nummer) is fenomenaal te noemen. Titeltrack is natuurlijk een klassieker, maar ook songs als Mrs. Vandebilt met zijn aanstekelijke "Ho Hey Ho" mogen er absoluut zijn. Tweede kant van het album voelt echter wat onevenwichtiger aan. Mamunia vind ik nog een erg mooi nummer, al moet ik daarbij wel toegeven dat ik gewoon ook een erg zwak heb voor nummers over regen, maar No Words is wel erg inwisselbaar. Het niveau wordt terug omhoog gekrikt met Picasso's Last Words (Drink to Me) en Nineteen Hundred and Eighty Five (nooit gedacht trouwens dat het McCartney zelf is die de vocals doet van de afsluiter), maar die worden dan weer ontsierd door de reprises. Misschien mis ik nog een connectie, maar het voelt aan als een verplicht bruggetje dat uiteindelijk weinig nut heeft. In ieder geval een erg leuke binnenkomer, ik ga eens wat meer grasduinen in Macca zijn oeuvre.

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Paul McCartney & Wings - Band On The Run (1973) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Paul McCartney & Wings - Band On The Run (1973)
Band On The Run van Wings vierde onlangs zijn vijftigste verjaardag en laat horen dat Paul McCartney drie jaar na het uit elkaar vallen van The Beatles de grootse muzikale vorm weer had hervonden

Er zijn al flink wat reissues van Band On The Run van Wings verschenen, maar de versie die nu is verschenen voegt in ieder geval wel wat toe in de vorm van de underdubbed mixes die het moeten doen zonder alle later toegevoegde orkestraties en andere muzikale bijdragen. Zelf prefereer ik overigens de originele versie van het album, die 50 jaar na data nog staat als een huis. Band On The Run klinkt, meer dan zijn twee voorgangers, als een bandalbum en het is een verrassend gevarieerd album dat in 1973 op indrukwekkende wijze liet horen dat er leven was na The Beatles.

Na het uit elkaar vallen van The Beatles in 1970 maakte Paul McCartney met McCartney uit 1970 en Ram uit 1971 twee zeer geslaagde soloalbums. Na deze twee albums wilde de Britse muzikant toch weer aan de slag met een band en formeerde hij Wings, dat naast McCartney zelf bestond uit Linda McCartney en uit gitarist Denny Laine, die eerder in de Moody Blues had gespeeld.

Wings debuteerde in 1971 met het met weinig enthousiasme ontvangen maar ook wel wat onderschatte Wild Life, dat deels deed denken aan The Beatles en de eerste twee soloalbums van Paul McCartney, maar dat ook nieuwe wegen insloeg. Wild Life werd in 1973 gevolgd door het succesvollere Red Rose Speedway, dat werd uitgebracht als album van Paul McCartney & Wings en dat in een deel van de tracks meer klonk als een soloalbum van de Britse muzikant dan als een album van zijn band.

Na Red Rose Speedway vertrok de band, die feitelijk weer was uitgedund tot Paul en Linda McCartney en Denny Laine, naar een studio in de Nigeriaanse hoofdstad Lagos om daar het uiteindelijk beste album van Wings op te nemen. Het opnameproces verliep door allerlei tegenslagen zeer chaotisch, maar het resultaat viel niet tegen. Band On The Run verscheen op 5 december 1973 en liet horen dat Paul McCartney de grootse vorm van The Beatles weer had gevonden.

Met de titeltrack, het stevige Jet en het aanstekelijke Mrs. Vandebilt bevatte het album drie singles en uiteindelijk werd Band On The Run een van de best verkochte albums van 1974. Ik heb altijd een enorm zwak gehad voor het veelzijdige Band Of The Run, dat meer dan zijn twee voorgangers liet horen dat er leven was na The Beatles, maar dat ook iets toevoegde aan het werk van de Fab Four.

Op Band On The Run had Paul McCartney zelf een flinke vinger in de pap. Tijdens de opnamen in Nigeria nam hij zelf de rol van producer op zich en bespeelde hij bovendien de meeste instrumenten. De basisopnamen uit Nigeria werden in Londen verder uitgewerkt, waarvoor de hulp van producer Tony Visconti werd ingeroepen. De topproducer, die later een cruciale rol zou spelen in het oeuvre van David Bowie, pakte flink uit met bijdragen van een uit de kluiten gewassen orkest en voegde ook een aantal andere instrumenten toe, waaronder een saxofoon.

Het leverde een album op dat snel zou uitgroeien tot een klassieker en dat ik persoonlijk zie als het beste dat Paul McCartney na The Beatles heeft gemaakt. Band On The Run vierde op 5 december 2023 de 50e verjaardag. Dat was geen geschikt moment voor het uitbrengen van een reissue en het werd uiteindelijk een zwarte dag door het overlijden van Denny Laine, naast Paul en Linda McCartney het enige constante lid van de band.

Die reissue is er nu wel en bevat de met veel bombarie gelanceerde underdubbed mix. Feitelijk horen we het album zoals dat werd opgenomen in Nigeria, voordat er van alles en nog wat werd toegevoegd aan de songs. Er wordt hier en daar nogal lyrisch gedaan over de nieuwe mix, maar persoonlijk vind ik de underdubbed mix vooral onaf klinken, al klinkt de bas van McCartney heerlijk prominent in deze mix. Leuk om een keer te horen, maar uiteindelijk keer ik weer terug naar de originele mix met alle orkestrale toevoegingen, die mij op dit album nooit in de weg hebben gezeten.

Ik luister echt nog maar zelden naar de albums van Wings, dat uiteindelijk tien jaar zou bestaan en in 1978 met London Town nog een zeer succesvol album afleverde, maar Band On The Run blijft een meesterwerk, dat wat mij betreft niet zo heel veel onder doet voor de beste albums van The Beatles. Erwin Zijleman

avatar van lennon
4,5
Na wikken en wegen heb ik toch maar de nieuwe heritgave gekocht, maar dan niet op vinyl, want dat wordt te gek.

Maar de laatste worp is toch wel erg de moeite waard. Geluidstechnisch, maar ook de bonus cd is erg interessant om te horen.
De rauwe versies wijken niet heel erg af van de finale versies, maar sommigen zijn echt wel heel fijn!

De reguliere cd is de USA versie, en daar staat Helen Wheels op, voor mij nooit een favoriet geweest, dus in dit geval wel weer jammer (voor mij)

Al met al zorgt het er wel weer voor dat ik dit album meer draai, en het ook nog steeds een heel sterke plaat vind.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:25 uur

geplaatst: vandaag om 10:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.