menu

Orchestral Manœuvres in the Dark - Architecture & Morality (1981)

mijn stem
3,85 (346)
346 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Electronic
Label: DinDisc

  1. The New Stone Age (3:22)
  2. She's Leaving (3:28)
  3. Souvenir (3:39)
  4. Sealand (7:47)
  5. Joan of Arc (3:48)
  6. Joan of Arc (Maid of Orleans) (4:12)
  7. Architecture & Morality (3:43)
  8. Georgia (3:24)
  9. The Beginning and the End (3:48)
  10. Extended Souvenir * (4:16)
  11. Motion and Heart [Amazon Version] * (3:07)
  12. Sacred Heart * (3:30)
  13. The Romance of the Telescope * (3:22)
  14. Navigation * (3:00)
  15. Of All the Things We've Made * (3:25)
  16. Gravity Never Failed * (3:26)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 37:11 (1:01:17)
zoeken in:
2,5
Nog wat tijd nodig om dit te beoordelen, maar wat een opener!!!

avatar van dazzler
5,0
angelin schreef:
Nog wat tijd nodig om dit te beoordelen, maar wat een opener!!!

En kan je ons vertellen waarom het dan toch maar een 2,5 geworden is?

avatar van Chameleon Day
4,5
De opener was zo vreselijk en vreselijk goed, dat de rest zwaar tegenviel...zoiets?

avatar van Chameleon Day
4,5
Vandaag bij de kringloper het vinyl voor één € gescoord. Plaat heeft slechts één tik. Hoes kon wat beter. Fijne plaat. Nog steeds!

avatar van Castle
4,0
Buiten de singles indertijd (souvenir en vooral maid of orleans, waar ik als kleine jongen een 7” single van zakgeld had gekocht) kon ik het album tot vandaag niet. In een 2de hands bak voor 4 euries gescoord op vinyl en goede kwaliteit ook nog, wat de ontdekking allen verder veraangenaamd. Na vorig jaar Dazzle ships als prettige ervaring en nu deze vrees ik toch meer uit de begin jaren van de heren ga kopen op vinyl.
Fijn stuk muziek en wat een opener, vette beat wat zijn tijd vooruit was (Roland 808?).

avatar van Premonition
4,0
Castle schreef:
wat een opener, vette beat wat zijn tijd vooruit was (Roland 808?).


OMD zette The New Stone Age destijds als opener op dit album, omdat ze hoopten dat de kopers dachten dat ze de verkeerde plaat in huis hadden gehaald van een postpunk band.
Ik vind het dan ook OMD's beste nummer die ze hebben gemaakt.

avatar van Castle
4,0
Premonition schreef:
(quote)


OMD zette The New Stone Age destijds als opener op dit album, omdat ze hoopten dat de kopers dachten dat ze de verkeerde plaat in huis hadden gehaald van een postpunk band.
Ik vind het dan ook OMD's beste nummer die ze hebben gemaakt.


Hahaha met Maid of Orleans in het achterhoofd wel een shocking opener lijkt me zo.

avatar van dazzler
5,0
Orchestral Manoeuvres in the Box (OMD 40)

Even reclame maken voor een OMD spelletje naar aanleiding van hun 40ste verjaardag.

avatar van Marco van Lochem
4,0
Orchestral Manoeuvres in the Dark, O.M.D., wordt in 1978 in Wirral Merseyside opgericht. Basisleden zijn zanger/bassist Andy McCluskey en toetsenist/zang Paul Humphries, die door Martin Cooper (diverse instrumenten) en drummer Malcolm Holmes vanaf 1980 worden bijgestaan. In het jaar dat de punk nog steeds erg populair is in Engeland, ontwikkelt O.M.D. zich een geheel eigen stijl, waarin de synthesizer van Humphries een belangrijke rol heeft, naast het swingende basgeluid van McCluskey. In februari 1980 verschijnt het selftitled debuutalbum van de Engelse band, waarop O.M.D. klassiekers als “ELECTRICITY” en “MESSAGES” staan. Iets meer dan een half jaar later verschijnt album nummer 2, “ORGANISATION”, waarop de band de synthesizerpop verder uitwerkt en waarvan “ENOLA GAY” uitgroeit tot een internationale hit én een song is die nog steeds hoort bij de soundtrack van de jaren ’80. Op 8 november 1981 verschijnt “ARCHITECTURE & MORALITY”. Een dag eerder komt de eerste single “SOUVENIR”, gezongen door Humphries, in de top 40 en daarmee scoort de band zijn eerste Nederlandse hit. In februari 1982 komt “MAID OF ORLEANS (the waltz Joan Of Arc)” als tweede single uit. Mensen die naar Countdown of Toppop kijken, hollen naar de platenzaken, omdat ze “dat liedje willen hebben, met het meisje op het paard”. Dankzij die clip en omdat het gewoon een ontzettend goed liedje is, staat “MAID OF ORLEANS (the waltz Joan Of Arc)” in de vierde week Top 40 al op de eerste plaats en blijft daar 4 weken op staan. Mede dankzij het succes van die single, groeit “ARCHITECTURE & MORALITY” uit tot het succesvolste album van O.M.D., maar ook vanwege de kwaliteit van de songs, is het een klassieker geworden. Ze hebben de perfecte balans gevonden tussen pure synthesizer muziek en pop, en de 9 songs zijn allemaal van grote schoonheid. “THE NEW STONE AGE” is een uptempo popsongs, gedragen door de zang van McCluskey en zijn baspartij, “SHE’S LEAVING” en “SOUVENIR” zijn prachtige synthpop songs met een aanstekelijke melodie en met het ruim 7 en een halve minuut durende “SEALAND” is dat het langste nummer van het album. Dit grotendeels instrumentale nummer kent een spannende opbouw met een hoofdrol voor de synthesizers van Humphries. “JOAN OF ARC” is een typische uptempo O.M.D. song en wordt hartstochtelijk gezongen door McCluskey. Na de nummer 1 hit “MAID OF ORLEANS (the waltz Joan Of Arc)” gaat het album verder met het titelnummer, een instrumentaal, wat ontoegankelijker nummer, maar wel met de O.M.D. sound die je ook verwacht. “GEORGIA” is weer een heerlijke uptempo song en met spannende en rustige “THE BEGINNING AND THE END” wordt het album afgesloten. Na dit grote succes kwam anderhalf jaar later “DAZZLE SHIPS’, waarop de heren gingen experimenteren en waarmee het grote succes tijdelijk verdween. In 1984 kwam dat wel weer terug met de hits “LOCOMOTION” en “TALKING LOUD AND CLEAR”. De synthesizersound verdween steeds meer naar de achtergrond en de commerciële singles werden belangrijker. In 1989 stapte Paul Humphries op, McCluskey ging nog wel door, maar doekte O.M.D. in 1996 op. In 2005 kwamen de heren weer samen om in 2006 het 25 jarig jubileum van “ARCHITECTURE & MORALITY” uitgebreid te vieren. Sindsdien brachten ze 3 albums uit, die allemaal het bekende O.M.D. synthesizer geluid laten horen. Dit album zal tot in lengte van dagen te boek blijven staan als een belangrijke ontwikkeling in synthpop en invloed op andere artiesten…en dat is terecht!

avatar van spinout
4,0
Waarom schrijf je telkens Maid of Orleans (the waltz Joan of Arc)? De titel is toch Joan of Arc (maid of Orleans).

avatar van ArthurDZ
5,0
spinout schreef:
Waarom schrijf je telkens Maid of Orleans (the waltz Joan of Arc)? De titel is toch Joan of Arc (maid of Orleans).


De single heette zo om verwarring met voorganger Johan of Arc te voorkomen, geloof ik.

Wat mij betreft ook meteen twee van de beste singles ooit uitgebracht. OMD bewees hier (en op de rest van de plaat, maar vooral hier) dat passie en hartstocht prima konden passen binnen de synthmuziek.

avatar van Snakeskin
3,5
Prima plaat. Het beste dat OMD aan ambitie en creativiteit in zich heeft valt hier op zijn plek. Geholpen door de tijdgeest heeft het album ook in commercieel opzicht een enorme slagkracht. De band heeft daarna nog wel enkele hits maar het veel lichtere (doch aanstekelijke) materiaal laat weinig indruk achter. Deze plaat is wel ver teruggezakt in het collectieve geheugen, waarmee nogmaals onderbouwd is dat men destijds exact op tijd was met de release ervan.

avatar van dazzler
5,0
Snakeskin schreef:
Prima plaat.

En toch maar 2 sterren waard?

avatar van Snakeskin
3,5
ik was destijds ietwat te kritisch in mijn beoordeling. Ik heb dat nu aangepast.

avatar van ArnoldusK
4,5
Helemaal overrompeld door deze synth-plaat.
In een impuls via marktplaats de lp gekocht en ik ben nu toch al anderhalf uur aan het luisteren.
Eerst van de harde opener via het mega-pakkende 'Souvenir' naar het repetitieve, experimentele Sealand.
Vervolgens via de Maid of Orleans (waarom vond ik dat altijd toch een nietszeggende single?) via wederom een pakkende track ('Georgia') naar het rustige eindnummer. Aan het begin van de nummers denk ik vaak dat ik het nummer al ken en dwaal af, maar wordt binnen een halve minuut weer terug getrokken naar de compositie.

Er huist veel emotie in deze plaat. Voorgangers had ik al in mijn collectie, maar desondanks vond ik Dazzle Ships tot vandaag de beste plaat van OMD. Vanaf vandaag is dat toch dit prachtig gecomponeerde A&M.

avatar van dazzler
5,0
ArnoldusK schreef:
Voorgangers had ik al in mijn collectie, maar desondanks vond ik Dazzle Ships tot vandaag de beste plaat van OMD. Vanaf vandaag is dat toch dit prachtig gecomponeerde A&M.

Hoe kan je nu de voorgangers en Dazzle Ships in huis hebben zonder hun classic album A&M? Goed dat je die kronkel hebt glad gestreken.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Iconisch album uit de jaren 80 waar ik als 16 jarige kennis mee maakte.
Oorzaak natuurlijk het prachtige Joan Of Arc ( Maid Of Orleans ) en dito clip in die tijd.
Dit album onlangs remastered aangeschaft met bonus tracks die overigens allemaal de moeite waard zijn.
Ongelofelijk dat dit album alweer 40 jaar geleden verscheen.
Ik wordt oud.

avatar van henk01
4,5
Heb ‘m besteld bij Dodax zojuist ik hoop dat die bonusnrs wat toevoegen. Vaak voegen ze niet wat toe en had ik liever dat ze het bij het origineel gehouden hadden.

Gerards Dream schreef:
De beelden waar ik het over had werden begin jaren tachtig uitgezonden in het Veronica programma Countdown en dat was echt verschrikkelijk om te zien. Dat niemand van de regie dit door had is wellicht nog erger te noemen. Dergelijke beelden hadden nooit uitgezonden mogen worden destijds. Het is al die tijd blijven staan op mijn netvlies. Desondanks blijft dit een fijn album voor mij.


Toen ik deze beelden, als 13-jarige, voor het eerst zag dacht ik ook:" Wat danst die man raar zeg en wat is de zang af en toe schreeuwerig". Maar zoveel jaar later geniet ik van deze opnamen (van de live dvd OMD live in Theatre Royal Drury Lane in Londen, 4-12-81). Ik ben het dan ook niet met je eens dat deze beelden niet uitgezonden hadden mogen worden.
Ik ben al jaren een van de grootste Nederlandse OMD fans (ik houd ook de OMD wikipedia pagina bij) en heb inmiddels heel veel optredens van OMD in Nederland en Engeland gezien en moet zeggen dat Andy's zang met de jaren beter is geworden en sinds hun reunie in 2007 zelfs heel goed is. Zijn "danspassen" op het podium zijn naarmate hij ouder is geworden een stuk rustiger (normaler?) geworden maar het blijft zijn "handelsmerk". Weet jij trouwens waarom Andy altijd zo wild danste op het podium? Hij wilde namelijk als synthesizergroep live niet zo stijf overkomen als zijn favoriete band Kraftwerk.
Ik weet niet of je OMD live ooit nog eens gezien hebt, maar ik zou zeggen doe het als ze in 2022 weer naar Nederland komen.

avatar van ZAP!
Het is bij mijn eerste luisterbeurt van een gehele plaat van OMD (niet te verwarren met ODB!) een beetje cherry picking. De opener, Sealand, Joan of Arc (Maid...) en de afsluiter overtuigen meteen, vooral de opener en Joan... (die kende ik natuurlijk al, zo kwam ik hier ook terecht). Het titelnummer bevalt ook goed, maar is alweer voorbij voordat je er erg in hebt. Georgia lijkt groeipotentie te hebben en de verder niet genoemde nummers misschien ook, maar dat zal vaker luisteren worden...

Geen cijfer.

avatar van Man of Sorrows
5,0
Premonition schreef:
(quote)


OMD zette The New Stone Age destijds als opener op dit album, omdat ze hoopten dat de kopers dachten dat ze de verkeerde plaat in huis hadden gehaald van een postpunk band.
Ik vind het dan ook OMD's beste nummer die ze hebben gemaakt.


Fijn weetje over dit nummer. Stevige opener is dat maar de hoogtepunten volgen nadien elkaar op. Als je dergelijke mix hebt gemaakt van perfecte popsongs en evocatieve soundscapes, heb je iets zeer bijzonders gedaan. Een grote Parel deze LP. Tevens met verre voorsprong hun beste.

Leonidas5
In de top 3 van beste synthesizeralbums van de jaren 80. Eerste track zet je nog even op het verkeerde been, maar wat daarna komt, wow. Wat een songs. Wat een belevenis. 5 sterren met gemak

3,5
Leonidas5 schreef:
In de top 3 van beste synthesizeralbums van de jaren 80. Eerste track zet je nog even op het verkeerde been, maar wat daarna komt, wow. Wat een songs. Wat een belevenis. 5 sterren met gemak


En die eerste track vind ik nu juist het beste wat ze ooit hebben gemaakt... Jammer eigenlijk; dit soort 'uitstapjes' hadden ze van mij wel vaker mogen maken.

Leonidas5
Staaltje Engelse humor

avatar van RonaldjK
4,5
De derde van O.M.D. bracht de grote hit Maid of Orleans (The Waltz Joan of Arc), destijds regelmatig op tv te zien en vooral op de radio te horen. De winterse clip paste niet alleen goed bij het jaargetijde, maar ook bij mijn smaak, dankzij het Middeleeuwse thema. Vijf weken #1 van de Nationale Hitparade in februari 1982. Waarschijnlijk het beste nummer in ¾ dat ik ken.
In Oor was Harry van Nieuwenhoven niet zo positief, blijkens dit fragment. Hij zat ernaast, naar ik vermoed omdat hij onvoldoende tijd had/nam om het album te draaien: dit is een groeibriljantje. Een dikke veertig jaar later blijft de muziek van album Architecture & Morality namelijk dik overeind.

Een enkele keer sluimert post-punk door. Op de A-zijde in opener The New Stone Age met een gitaar die clean is maar desondanks heerlijk rammelt en de relatief licht-melancholieke zang van Andy McCluskey; en het bijna meditatieve Sealand, waar pas na een intro van ruim drieëneenhalve minuut zijn stem klinkt.
Andere keren is de sfeer juist licht, zoals in She’s Leaving en al helemaal in hun eerste hitje in Nederland (november 1981 #38), Souvenir; hier zingt Paul Humphreys.

De B-kant bouwt langzaam op naar het grote singlesucces, met twee delen Joan of Arc. Na dit hitwalsje openbaart zich in het titellied een voor die dagen vernieuwend geluid: die van gesampelde zang, die vervolgens digitaal wordt gestapeld. Het leidt ertoe dat er een soort twintigste eeuws Gregoriaans ontstaat, wat in combinatie met de andere geluiden leidt tot een eigenwijze klankencollage.
Georgia is vrolijk, pittig en up-tempo met een hupsende beat, The Beginning and the End sluit het album af met OMD-postpunk en gesampelde zang. En daar is ie voor de tweede maal: de elektrische gitaar! Deze keer rustig tokkelend.
In 2003 verscheen de cd-versie met allerlei (single-)B-kantmateriaal, waarbij net als op de oorspronkelijke elpee veel variatie klinkt van post-punkachtig naar lichtvoetig, met soms die Gregoriaanse zang op z’n OMD’s.

Een album als een schilderij met grijze wolken contra blauwe luchten. Grauwe schaduwen in contrast met zonovergoten scènes. Eigenwijze synthesizer-new wave, creatief, een tikkie weemoedig of juist zwevend dansend. Daarbij wordt vaker luisteren beloond met de ontdekkingen van groeiende schoonheden.

avatar van dazzler
5,0
Met Bauhaus Staircase ligt het veertiende en wellicht laatste OMD in de winkels.
Tijd voor een OMD fan om alle albums eens in een ranking te gieten.

Ik zal hier veertien dagen lang mijn voorkeurslijst publiceren
door elke dag één plaat te behandelen van kleinste tot grootste favoriet.

Lees of speel mee via deze link: ranking the OMD albums - MusicMeter.nl

avatar van bvds63
jody38 schreef:
souvenir is best mooi


ik had het singletje en die zweefde en hobbelde terwijl gelijkloop van je draaitafel toch wel nauw luisterde

avatar van Poeha
3,0
Een licht tegenvallend album, moet ik tot mijn spijt bekennen. Ben geen heel groot liefhebber van OMD, maar een aantal hits bevallen me nog steeds. Grootste tegenvaller zit hem in het openingstrio. Gedurende de luistertrip hoopte ik niet dat dit het niveau van het verdere album zou zijn. Nu is het wel zo dat The New Stone Age nog wel wat zal groeien, die potentie heeft het wel in zich.
Souvenir vind ik behoudens de afsluitende track het zwakste nummer. Zit geen spanning in, niets, het kabbelt maar voort. Maar dan heb je daar Sealand, mysterieus en krachtig, in al zijn eenvoud.
Maid of Orleans is natuurlijk een klasbak. Positieve uitschieters zijn dan de titeltrack en het gedreven Georgia.
Voorlopig 3* met kans op verhoging met een halfje, maar meer zal er denk ik niet in zitten.

avatar van gaucho
3,5
Bovenstaande recensie van Poeha had van mij kunnen zijn, al valt mijn waardering uiteindelijk een half puntje hoger uit (en misschien de jouwe na verloop van tijd ook nog wel).

Deze wordt algemeen beschouwd als een van de beste, en in elk geval de meest succesvolle van OMD. Komt natuurlijk vooral door die majestueuze nummer-één hit, die Andy McClusky ooit zelf eens omschreef als 'onze eigen Mull of Kintyre' - geen gekke vergelijking trouwens. Dat is en blijft een geweldig, monumentaal nummer.

Ik bezit de CD al veel langer en had hem onlangs weer eens op staan. Ook mij overvalt bij beluistering van dit album altijd een licht gevoel van teleurstelling, omdat er méér in had kunnen zitten. Ik moet zeggen dat mijn waardering voor OMD in de loop der jaren wat verschoven is: in de jaren tachtig waardeerde ik vooral de hitgevoelige nummers (ik herinner me dat ik de LP Organisation kocht op basis van Enola Gay, maar teleurgesteld was in de rest van het album). Dat accent is verschoven naar een voorkeur voor de meer gedragen en uitgesponnen nummers, maar gek genoeg vind ik daar de stem van McCluskey niet altijd even goed bij passen.

Souvenir is een luchtig niets-aan-de-hand singletje (hun eerste Nederlandse hitje, meen ik) dat ik om nostalgische redenen nog wel goed kan hebben. Maar het is vooral een beetje lichtgewicht. Ik struikel ook een beetje over het openingsnummer. Maar inderdaad: het album gaat groeien bij het spannend opgebouwde Sealand, dat zijn klankrijkdom vooral prijsgeeft als je het volume omhoog draait.
Daarna wacht eigennlijk alleen maar méér fraais, met Joan of Arc (dus niet de hitsingle, maar dat andere nummer), Georgia en in iets minder mate de afsluiter als andere uitschieters.

Mijn CD heeft een handvol bonustracks, die terecht die status hebben omdat ze me deels wat onaf in de oren klinken en bovendien iets te kort duren, maar daar zitten toch ook wel mooie momenten bij. En juist vanwege die positieve uitschieters kom ik toch op een mooie 3,5 sterren uit.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:50 uur

geplaatst: vandaag om 09:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.