Ark - Ark (1999)

Experimenteel debuut, vol jazzy en zelfs funky intermezzo's. De geweldige strot van Jorn Lande torent natuurlijk boven alles uit. Lang niet zo sterk als het volgende album, Burn The Sun, en de songs zijn wat aan de lange kant. De productie is ook niet bijster goed.

Hier staan inderdaad wel een paar goede nummers op, maar inderdaad jammer van de productie, vooral in het drumgeluid erg schel. De hihat in Where The Wind Blows doet gewoon pijn.
Maar dat is verder wel een van mijn favorieten, samen met Can't Let Go.

Het is inderdaad de productie, die meer doet vermoeden met een demo te maken dan met een echte langspeler, die mij tegen staat....

Alles is verder uitstekend, maar doet mij maar Burn the Sun...

Tegen Burn The Sun verbleekt deze poging om een nieuw geluid te introduceren vrij rap. Het is de zang die de boel nog een beetje redt, maar over het algemeen klinkt dit nou niet inspirerend. Er wordt teveel geëxperimenteerd met allerhande geluidjes en stijlen en de lengte van de songs werkt in het nadeel.