Kan een band van 25 jaar zich nog vernieuwen of blijven het de uitgesleten paden?
Ik had een herhaling van het Platina geworden album Alles blijft Anders óók goed gevonden, ik heb er hier herhaaldelijk voor gepleit. Vanwege de stevigheid en melodieuze rocksongs.
Maar Bløf blijkt inderdaad toch nog steeds over enige vernieuwingsdrang te beschikken en die komt op dit album verrassend naar voren.
Ik hoor wat nieuwe instrumenten, elektronica, veranderingen in het soort arrangementen en de composities zijn af en toe mooi uitgesponnen (Aan/Uit). Naast uiteraard voldoende rocksongs in de trent van Alles blijft anders.
Maar de trukendoos met elektronica geeft daar toch een verrassend geluid aan en ik kan mij ook niet aan de indruk onttrekken dat de leden van Bløf met enige regelmaat wel eens een album van U2 opzetten. Jawel! Eigenlijk heb ik dat nog niet eerder gedacht bij de Zeeuwen, maar bij dit album viel het me opeens op.
Al met al stemt mij het geheel zeker niet ontevreden, een prima echo in "Zonder jou snap ik er niks van" hoewel ze van geluk mogen spreken dat ik dergelijke teksten en "ik werd weer eens wakker naast mijn bed" geheel langs mij heen laat glijden.
Ze zijn er in geslaagd de aanpak van de oude sombere ballads van weleer te wijzigen en van een extra spanning te voorzien, het een extra dimensie te geven, waardoor het als geheel veel beter luisterbaar is geworden dan veel oudere albums van voor Alles blijft Anders.
Waarvoor dus petje af.