menu

Sharon Van Etten - Are We There (2014)

mijn stem
3,83 (158)
158 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Jagjaguwar

  1. Afraid of Nothing (4:05)
  2. Taking Chances (3:50)
  3. Your Love Is Killing Me (6:18)
  4. Our Love (3:52)
  5. Tarifa (4:50)
  6. I Love You but I'm Lost (4:18)
  7. You Know Me Well (4:31)
  8. Break Me (4:01)
  9. Nothing Will Change (3:15)
  10. I Know (3:35)
  11. Every Time the Sun Comes Up (4:22)
totale tijdsduur: 46:57
zoeken in:
avatar van Ducoz
4,5
Hier kijk ik naar uit!
Vond haar vorige plaat best mooi. Hoes nodigt mij alvast uit.

avatar van Renoir
4,5
Sharon treedt op 3 juni op in Bitterzoet, Amsterdam (en op 25 mei in Brussel). Taking Chances is hier te beluisteren.

avatar van Ducoz
4,5
Mooi nummer, alleen die drumcomputer.. tja

HolyGrail
Oef, wat een goede plaat is dit. Deze gaat zonder twijfel op repeat.

avatar van Renoir
4,5
Ik heb Are We There nu al een stuk of 15 keer beluisterd en het album verveelt me nog geen seconde! Wat zeg ik, het is met afstand haar mooiste en meest indringende plaat! Ik sta op 3 juni vooraan in Bitterzoet en reserveer ook alvast een plekje in mijn eindejaarslijstje.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Sharon Van Etten - Are We There - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Met het in 2012 verschenen Tramp schaarde de Amerikaanse singer-songwriter Sharon Van Etten zich definitief onder de smaakmakers in het genre. Helemaal als een verrassing kwam dat niet, want ook haar eerste twee platen, Because I Was In Love uit 2009 en Epic uit 2010, vielen al in zeer positieve zin op.

Op haar platen blijkt de Amerikaanse singer-songwriter met Nederlandse voorouders tot dusver van vele markten thuis. Waar ze zich op haar debuut nog beperkte tot bijzonder ingetogen of zelfs bijna Spartaans uitgevoerde folk, liet Sharon op haar volgende twee platen horen dat ze ook uit de voeten kan met veel voller klinkende songs, die ook rauw en stevig kunnen zijn. Tramp werd daarom vooral vergeleken met het werk van PJ Harvey, maar dat had wat mij betreft slechts betrekking op een van de vele gezichten van Sharon Van Etten.

Waar Sharon Van Etten op Tramp nog leunde op de productionele vaardigheden van The National’s Aaron Dessner, deed ze dit keer de productie grotendeels zelf, al schoof de onder andere van Elvis Costello, Antony & The Johnsons en St. Vincent bekende Stewart Lerman aan als co producer. Net als op Tramp laat Sharon Van Etten zich ook op haar nieuwe plaat weer bijstaan door flink wat muzikale vrienden, onder wie dit keer leden van The War On Drugs en Shearwater en Jana Hunter, Peter Broderick en Torres. Desondanks is Are We There uiteindelijk een hele persoonlijke plaat die vooral het stempel van Sharon Van Etten bevat.

Wanneer ik Are We There vergelijk met Tramp valt vooral op dat de gitaren een stapje terug hebben moeten doen. Synths en opvallende drumcomputers hebben aan terrein gewonnen, net als de piano, maar net als je denkt dat de gitaren genoegen moeten nemen met een plekje op de achtergrond eist The War On Drugs gitarist Adam Granduciel toch weer even nadrukkelijk de aandacht op.

Dat Sharon Van Etten en de liefde een lastige combinatie vormen weet iedereen die zich ook maar enigszins heeft verdiept in de teksten van haar vorige platen. Ook op Are We There komt weer het nodige relatieleed voorbij, maar meer dan ooit grijpt Sharon Van Etten je bij de strot met haar indringende teksten en haar intense, emotievolle en expressieve manier van zingen.

Ook in muzikaal opzicht is Are We There een indringende plaat. Zwart en donkergrijs overheersen en slechts heel af en toe laat Sharon Van Etten andere kleuren toe in haar soms bijna beklemmende geluid. De arrangementen en de instrumentatie zijn misschien nog wel mooier dan op Tramp. Sharon Van Etten is ook dit keer een meester in het met toch redelijk veel instrumenten creëren van een warm en intiem geluid vol onderhuidse spanning. De ene keer doet ze dit alleen met piano, de volgende keer met fraaie blazersarrangementen, dan weer met donkere synths of een voller rockgeluid vol mooie gitaarloopjes.

Het levert een opvallend intense plaat op. De instrumentatie speelt hierin een belangrijke rol, maar het meeste effect wordt toch gesorteerd door de geweldige vocalen van Sharon Van Etten. Op Are We There voel je elk woord dat Sharon Van Etten zingt en maakt ze je deelgenoot van haar pijn, angst, woede, haat en spaarzame geluk.

Wat verder opvalt is dat Sharon Van Etten met haar muziek zo langzamerhand haar eigen hokje heeft gecreëerd, waarin folk, rock en soul zijn versmolten tot een uniek eigen geluid. Het levert een plaat op die nog intenser en indrukwekkender is dan zijn drie voorgangers. Jaarlijstjesplaat? Ik denk dat bijna niemand er onder uit kan en wil. Erwin Zijleman

kistenkuif
Goed verhaal. Je slotopmerking: mwah...mij bevallen het bezongen liefdesleed, de glijdende frasering naar de juiste toon, de soms overdadige instrumentatie en de ingedikte productie wat minder. Ieder zijn meug.

avatar van Norrage
4,0
Daar is dan het 4e album van Sharon van Etten, de enigszins onbekende singer-songwriter uit de VS. De echte liefhebbers van Amerikaanse indie-folk kennen haar waarschijnlijk wel, dankzij haar goed bekritiseerde indie-albums waar vooral het vorige album Tramp tot de verbeelding sprak. Schitterend georchestreerde melancholiek die doet denken aan Angel Olsen of een down-tempo Eleanor Friedberger. En hier is Are We There, en we kunnen meteen al met de deur in huis vallen: dit is vooralsnog het absolute hoogtepunt in haar oeuvre.

Die klasse horen we meteen op de eerste twee nummers: twee nummers die zo twee klassiekers zouden kunnen worden. Het door haar schitterende piano-spel gedragen Afraid of Nothing is melancholieke folk op zijn best. Haar stem wordt uitmuntend gebruikt en klonk niet eerder zo sterk, de orkestratie is bezwerend en het nummer spat uit je luidsprekers; met sfeervolle strijkers en een briljante opbouw van de drums, gecombineerd met subtiele gitaarlijntjes. Op opvolgend nummer Taking Chances domineert ineens de bas (en die horen we op dit album overal sterk terug), en horen we ineens een hele andere Sharon van Etten. Met een lekkere funky maar ook dreigende bas en synths en heerlijk keyboard gebruik weet ze hier opnieuw te imponeren. Maar nergens wordt het voorspelbaar. Er wordt moedig van tempo gewisseld en de ene keer klinkt het rockend, de andere keer ingetogen. Maar haar stem gaat voorop. Dat horen we op het hele album, en het lijkt alsof alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Combineer op deze manier een tig aan geslaagde songs met een overtuigende afwisseling door het hele album (op Tarifa komen ook blazers dominant op de voorgrond) en we hebben een van de betere albums van 2014 te pakken.

Sharon van Etten levert met Are You There haar eerste meesterwerkje af. Een afwisselend folk-album, met rockende, ingetogen en bijzonder georkestreerde songs. Maar vooral haar stem imponeert, en dat hoorden we ook op haar door enorme passie gedragen solo-piano optreden bij Jools Holland afgelopen week. Een waanzinnige plaat, en hopelijk de definitieve doorbraak van Sharon van Etten naar het kritische indie-publiek. Liefhebbers van het zeer positief beoordeelde album van Angel Olsen (ook van dit jaar) raad ik deze plaat met name aan. En mijns inziens ontstijgt van Etten die plaat bij verre.
Pat-sounds: Album Sharon van Etten - Are We There (2014) - pat-sounds.blogspot.nl

Hendrik68
.....maar ook dreigende bas en synths en heerlijk keyboard gebruik weet ze hier opnieuw te imponeren.....

Ik ben zo vrij zijn het hier niet mee eens te zijn. De productie en de veel te nadrukkelijk aanwezige synths maken dit album voor mij een buitengewoon vervelende zit. Dat ze kan zingen,daar kan geen twijfel over bestaan, maar zelfs de stem verzuipt deze keer in een orkaan van kille synthmuren. Ik ben genoodzaakt van een 3 naar 2,5 te gaan. Jammer, met zo'n stem moet een veel sterker album te maken zijn. Als de volgende keer gewoon weer aangevangen wordt met luchtige drums en een echte piano met op de achtergrond een donkere cello dan komt het vast wel goed. Maar deze trip van While Wend lussen is niet aan mij besteed.

avatar van WoNa
3,5
Ondanks een flink aantal draaibeurten weet ik nog steeds niet wat ik echt aan moet met Are we there. Het zit prima en soms prachtig in elkaar. Van Etten zingt geweldig. De songs zijn van bovengemiddelde kwaliteit en toch wringt er iets. Ik ervaar een enorme afstand tussen ons beiden. Alsof ze niet tegen me zingt, maar langs me heen of zelfs van me af. Het lukt me dus niet om een echte band met Are we there op te bouwen. In die zin zijn we er dus echt niet. Overigens, een flinke stijlverandering dit album ten opzichte van 'Tramp'. Ergens kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat hier een "Lana del Rey" gedaan wordt, met een flink oog op de album charts. Als dat zo is, dan is het nog goed gedaan ook.

Je kunt hier het hele verhaal lezen op WoNo Magazine.

avatar van Noverca
4,0
Prachtig album dat nog niet aan kracht heeft ingeboet. Sharon van Etten weet mij helemaal te pakken met haar stem en de muziek. Het is misschien af en toe wat overdadig, maar mij boeit het, al moet ik er wel voor in de stemming zijn. Slotnummer Every Time The Sun Comes Up is mijn favoriet, maar eigenlijk is elk nummer fantastisch.

avatar van Prime
4,0
Geweldig album, mooi stem, elk nummer doet me op een bepaalde manier wel wat. Maar bij our love gaat de knop echt wel effe om.

avatar van popstranger
4,5
Sharon, Sharon, wat heb je me daar een ongelooflijk mooie plaat gemaakt! Rauw, pijnlijk en met de perfecte muzikale omlijsting. Ik las ergens in een recensie dat het album wat teveel zou kabbelen terwijl ik juist vind dat het album mooi afwisselt op een subtiele manier. Oke, het zijn allemaal "rustigere" nummers maar er zijn artiesten die met het concept "rustigere" nummers vaak met iets afkomen wat gelijk staat aan een zondagnamiddag bij de bomma met suikergeglazuurde taart en veel te veel koffie (leuk voor even maar je hebt er ook snel je buik van vol).
Dit is niet het geval bij deze Are We There, integendeel, zelden dus nog iemand zo diep horen gaan (je voelt de pijn door de teksten sijpelen, hier zijn harten gebroken) en tegelijkertijd ervoor zorgen dat je dus elk woord gelooft. Geen goedkope sentimenten dus of suikerzoete ballads.
Neem nu Your Love Is Killing Me; net niet gaat ze over het randje van pathetisch en ze blijft aan de juiste kant van de lijn waardoor ze het mes alleen maar dieper in de wonde draait terwijl je wat ongemakkelijk op je stoel zit te schuifelen omdat er hier iemand vlak onder je neus zijn pijn over je aan het uitstorten is. Maar elke keer weer neemt ze me mee op deze donkere golf en ik laat me gewillig meeslepen.
In Our Love zit dan weer een drumcomputer maar hij dient de song, een poppy inslag zorgt ondanks alweer de onderhuidse pijn voor verlichting na de zware voorganger. Mooi hoe scherp de muziek in contrast staat met het thema.
Nog even de prachtige afsluiter aanstippen Every Time The Sun Comes Up waarin ze er wat mij betreft weer pal opzit. Hij zorgt er alleen maar voor dat ik het hele album nog eens wil opzetten. Aanstekelijke muziek die pijn doet; een gevaarlijke combinatie maar o wat een genot om te beluisteren.

avatar van Zwaagje
4,0
Ik moet tot mijn schande bekennen dat haar alleen vaag van naam kende, maar nog nooit iets van haar gehoord had. Eerste luisterbeurt is zeer aangenaam. Wordt vervolgd in de vorm van een uitgebrachte stem.

beaster1256
Gewoon een Meesterwerk

beaster1256
Wat een fantastische plaat is dit toch...die slepende stem.....schitterend gewoon....

Gast
geplaatst: vandaag om 15:23 uur

geplaatst: vandaag om 15:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.