menu

Pink Floyd - More (1969)

mijn stem
3,48 (286)
286 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Score
Label: Columbia

  1. Cirrus Minor (5:18)
  2. The Nile Song (3:26)
  3. Crying Song (3:33)
  4. Up the Khyber (2:12)
  5. Green Is the Colour (2:58)
  6. Cymbaline (4:50)
  7. Party Sequence (1:07)
  8. Main Theme (5:28)
  9. Ibiza Bar (3:19)
  10. More Blues (2:12)
  11. Quicksilver (7:13)
  12. A Spanish Piece (1:05)
  13. Dramatic Theme (2:15)
totale tijdsduur: 44:56
zoeken in:
avatar van Droombolus
3,5
musician schreef:
Eigenlijk denk ik niet dat David Gilmour een groot liefhebber was van psychedelica, als ik heel eerlijk mag zijn.
Tegelijkertijd was hij nog zo groen als gras en had geen flauw idee wat hij moest, noch wat zijn inbreng binnen de band zou worden.


Dat groen als gras kan je rustig schrappen Hans. Gilmour had als lid van een "touring band" ( Joker's Wild ? ) al door europa getourd. Hij verdiende met die band blijkbaar al een goed belegde boterham zodat het nogal wat overreding kostte om hem in te lijven.

avatar van musician
4,0
Droombolus schreef:
Dat groen als gras kan je rustig schrappen Hans. Gilmour had als lid van een "touring band" ( Joker's Wild ? ) al door europa getourd. Hij verdiende met die band blijkbaar al een goed belegde boterham zodat het nogal wat overreding kostte om hem in te lijven.

Je moet je inderdaad afvragen "wat Pink Floyd nu nog helemaal was" en dan afgezet tegen Joker's Wild een band die, als ik het goed lees, 1 EP heeft uitgebracht waarvan 50 exemplaren zijn geperst. Ze waren aktief tussen 1962 en 1968. Een aantal leden hebben nadien zeker hun sporen verdiend in de muziek.

Dat plaatst Gilmour (1946) wáár precies in 1968?
Afgezet tegen die paar jaartjes inderdaad waarin Barrett en Waters aan het pre-Pink Floyden waren, maakt Gilmour toch wel een redelijk groentje inzake psychedelische muziek?

avatar van bikkel2
2,5
Gilmour scheen een vriend van Barret geweest te zijn.
Zodoende kwamen ze bij hem uit dacht ik.
Syd werd op een gegeven moment niet eens meer opgehaald.
Viel niets meer mee aan te vangen. Meestal volkomen de weg kwijt.
Ook niet meer betrouwbaar op de bühne, want hij belandde zomaar in een ander nummer, terwijl de anderen het afgesproken nummer speelden. Soms stond hij er volkomen apathisch.

Gilmour en psychedelia, ik weet het eigenlijk niet.
Hij lijkt mij meer een gitarist met bluesroots.
Maar dat is zomaar een ingeving.

avatar van LucM
3,5
Gilmour werd als tweede gitarist bijgehaald omdat Syd niet meer op het podium kon functioneren. Wel mocht hij aanvankelijk songs schijven voor de band maar zijn geestestoestand verslechterde danig dat ze hem op non-actief hebben gezet.
Gilmour was aanvankelijk bluesgitarist maar kon verschillende instrumenten bespelen en ontwikkelde zich als (mede)songschrijver.

avatar van bikkel2
2,5
Ja, toch blues. Dat is ook wel te horen.
Gilmour maakte zich desalnietemin al snel belangrijk binnen de band.
Vermoedelijk de beste instrumentalist binnen Floyd, al kon Wright ook wel wat.
Waters moest het meer hebben van creativiteit en verzinnen en Mason kon goed mee, maar is nooit een echte topdrummer geweest of geworden.
In de structuur van Floyd kon hij er mee door.
Fat Old Sun en Echoes zijn trouwens wel sterke Gilmour songs. Er van uitgaande dat het muzikale raam van Echoes voornamelijk uit zijn koker komt.

avatar van musician
4,0
Over de kwaliteiten van Gilmour geen kwaad woord.
Het werd alleen snel duidelijk dat de band met hem een andere koers zou gaan varen.

De ontwikkeling van David Gilmour was ook zeker fenomenaal, als je hoort hoe de band via More en Ummagumma binnen een jaar op Atom Heart Mother is uitgekomen. En dan wat er daarna allemaal nog volgt uiteraard.

avatar van bikkel2
2,5
Ja, klopt. Het blijkt ook wel uit de latere Pink Floyd periode ( zonder Waters) en zijn solowerk.
Ik denk dat zijn hart voornamelijk ligt in het melodieuze sfeervolle en af en toe eens lekker rocken.
Je hoort inderdaad dat het psychedelische element meer af neemt, al blijft het wel een onderdeel.
Maar daar is Waters dan meer verantwoordelijk voor. Al die gesproken stemmen/ hoorspelgeluiden is echt zijn ding.
Gilmour was uiteindelijk ook de beste vocalist en schreef toch menige geweldige songs voor de groep. Geen teksten, maar dat was Waters zijn ding.
De boel was goed in evenwicht tot The Wall. Al was er al veel mot binnen de band.

avatar van Droombolus
3,5
musician schreef:
Afgezet tegen die paar jaartjes inderdaad waarin Barrett en Waters aan het pre-Pink Floyden waren, maakt Gilmour toch wel een redelijk groentje inzake psychedelische muziek?


Ah, op die fiets ! Dacht dat je het over podiumervaring had ...........

bikkel2 schreef:
Gilmour scheen een vriend van Barret geweest te zijn..


Volgens de legende heeft de kleine Sydje nog gitaarles gehad van ome Dave .........

avatar van bikkel2
2,5
Aha, kijk dat zijn nog eens leuke feitjes!

avatar van habada
4,0
Geweldig album. Heel afwisselend qua stijlen..een luisteravontuur
Komt bij mij waarschijnlijk in hun top 5 qua albums

2,0
Ik ben een Pink Floyd fan, maar dit album is nooit mijn cup-of-tea geweest en nog steeds NIET!

3,5
Uit de hele PF collectie is deze toch wel de mindere.
Toch een paar mooie nummers die zorgen dat ik soms deze plaat uit de kast haal: The Nile Song, Crying Song, en Green Is the Colour
Als je dan kijkt naar Atom heart mother dat een jaar later verscheen is dat toch een wereld van verschil met deze "More".

avatar van ricardo
Alle reguliere en live albums van Pink Floyd heb ik op cd in bezit, op eentje na, en dat is deze. Heb hem nog nooit gehoord, en zo te zien aan het stemgemiddelde en alle reacties kan ik deze met een gerust hart laten liggen ook.

avatar van Rogyros
3,0
3,47 is toch best een aardig gemiddelde, ricardo? Ben je niet in de war met Ummagumma?

avatar van ricardo
Ummagumma is ook een laag gewaardeerde plaat voor Pink Floyd begrippen dan, net als Endless River overigens ook, en dan toch nog ruim boven de 3*. Op de 1 of andere manier heeft deze mij nooit getrokken. Obscured By Clouds heb ik van de scores overigens wel, en bevalt prima. Op een gegeven moment heb je ook wel genoeg van een band in huis, en deze zou dan vooral gekocht worden om de collectie compleet te maken.

2,0
sorry kon hier niet doorheen komen. Links laten liggen verder.

avatar van morketronen
4,0
Neal Peart schreef:
sorry kon hier niet doorheen komen. Links laten liggen verder.


Kan ook niet goed zijn, want sinds het vertrek van originele zanger Peter - of was het nou Syd? - heeft die drummer alles overgenomen en werd er geen echte muziek gemaakt. Om over de solo-carrières maar te zwijgen, die Phil Collinsen in deze band hebben de boel vakkundig om zeep geholpen.

On-topic: mooie plaat die ik graag opzet. Laat een wat andere Floyd horen dan de absolute meesterwerken die zouden volgen.

avatar van B.Robertson
3,5
Als (hard)rockfanaat zijnde kan ik toch zeker niet om The Nile Song heen en Ibiza Bar doet het nog eens dunnetjes over. Cirrus Minor en vooral Green Is the Colour en Cymbaline zijn van de rustige nummers juweeltjes. Daarbuiten om nog wat aardige songs (Crying Song) en experimenten (Up the Khyber) alsmede een uitstapje naar blues. Alleen in zo'n Quicksilver gebeurt me te weinig en dat is best een lange track.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:55 uur

geplaatst: vandaag om 22:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.