Ik ben altijd een fan geweest van de Canterbury scene. Daarom dit album weer eens uit de kast getrokken. In de seventies heb ik dit album gekocht omdat het de natuurlijke voortzetting was van Hatfield & The North.
Daar waar Caravan wat experimentele elementen toevoegde, deed Hatfield & The North dat nog meer. Maar ook voegden zij een wat meer jazzy sound toe. En dat heeft National Health in nog sterkere mate gedaan. Vroeger hield ik niet van jazz en af en toe vond ik dit bij National Health dus op het randje.
Maar met het klimmen der jaren ben ik jazz meer gaan waarderen. En datzelfde geldt dus ook voor de sound van National Health. Klinkt nog altijd energiek en lekker fris.
En ja, als fan van Richard Sinclair mis ik diens stem en bas, maar dat doe ik eigenlijk altijd
En wat de zang van Amanda Piersons betreft: die noemde
Mssr Renard hierboven een acquired tast, en dat is het natuurlijk ook. Zijn vergelijking met Renaissance gaat naar mijn mening enigszins mank: Annie Haslam is een klassiek geschoolde zangstem, terwijl Amanda niet zozeer zingt, maar haar stem als extra 'muziekinstrument' inzet. En dat lijkt dan weer erg op het stemgebruik van Clare Torry op The Great Gig in the Sky van Pink Floyd. En dat was een paar jaar eerder dan dit album ...
Maar dit album herbeluisteren beviel me goed. Nu op naar de opvolger!