Public Service Broadcasting is een Engels Duo, bestaande uit J. Wilgoose (gitaar, banjo, andere instrumenten met een snaar en electro-instrumentatie) en Wigglesworth (drum, piano, electro-instrumentatie). Dit duo bracht in 2013 een bijzonder album uit, waarbij samples de hoofdrol spelen en de muziek meer dient als ondersteuning. Maar waar het vorige album nog meer een verzameling losse nummers waren, heeft dit album een heus thema: de strijd om de ruimte tussen de VS en de Sovjet-Unie.
En als je het over de strijd om de ruimte hebt, kun je niet om de beroemde speech van John. F. Kennedy heen. Die wordt dan ook gebruikt in The Race For Space, het eerste nummer van het album. De stem van Kennedy is overladen is met echo, en subtiel ondersteund door een kerk-koortje. En zo gaan we behoorlijk chronologisch door het ruimte-tijdperk heen. Sputnik (de eerste keer dat een mens in de ruimte is) heeft een heerlijke electro-beat die langzaam opbouwt in tempo. Hier valt ook op hoe goed de spanning van de samples (people waiting for the blieb-blieb of the satellite) en de muziek samen vallen. De muziek geeft een hele extra dimensie aan de historische samples. De muziek is soms meer electro-gericht, maar kan ook net zo makkelijk meer de rock-kant op gaan, zoals op Gagarin (waarbij de blazers ook heerlijk op dreef zijn) of E.V.A. Op deze momenten doet Public Service Broadcasting wel wat denken aan Voyage 34 van Porcupine Tree. Ook zo'n album dat leunt op samples en meer als soundtrack dient. Maar hoogtepunt van het album moet toch wel The Other Side zijn, het moment dat Apollo 8 aan de reis begint langs de 'dark side of the moon' en even het contact met de Aarde verdwenen is. De spanning wordt meesterlijk opgebouwd, de stilte op het moment dat de Apollo 'weg' is lijkt bijna eindeloos te duren en de muziek krijgt een euforische stemming op het moment dat het contact weer hersteld is. Een ander 'hoogtepunt' is Fire In The Cockpit, over de dood van 3 astronauten uit de Apollo 1. Een stemmig, duister nummer vol statische ruis, waarbij de strijkers het drama nog eens extra aanzwellen.
Maar als het tijd is om een cijfer aan het geheel te hangen zit ik in dubio. Muzikaal gezien is het namelijk niet heel bijzonder. De radio-fragmenten en samples zijn duidelijk het leidende element, en de muziek is er echt ter ondersteuning, als een soundtrack bij een film. Haal de samples weg, en de muziek is eigenlijk maar middelmatig en soms zelfs saai. Maar de samples die gekozen zijn kloppen als een bus, waarbij spanning, emotie en anticipatie bijna perfect worden geregisseerd. Ook is het knap dat je je als band zo weg durft te strepen om het concept te laten werken. Misschien moet je dit dan ook niet beoordelen als een muziek-album, maar als een concept. En dat concept is fascinerend, waarbij samples en muziek elkaar echt versterken. Een bijzonder album, dat ik meer fascinerend dan echt goed vindt.
Pat-sounds: Album Public Service Broadcasting - The Race For Space (2015) - pat-sounds.blogspot.nl