menu

Steeleye Span - Hark! The Village Wait (1970)

mijn stem
3,98 (56)
56 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Folk
Label: Chrysalis

  1. A Calling-on Song (1:13)
  2. The Blacksmith (3:40)
  3. Fisher'man's Wife (3:13)
  4. Blackleg Miner (2:46)
  5. Dark-Eyed Sailor (5:58)
  6. Copshawholme Fair (2:36)
  7. All Things Are Quite Silent (2:38)
  8. The Hills of Greenmore (4:02)
  9. My Johnny Was a Shoemaker (1:10)
  10. Lowlands of Holland (6:00)
  11. Twa Corbies (2:07)
  12. One Night as I Lay on My Bed (3:29)
totale tijdsduur: 38:52
zoeken in:
avatar van indana
4,0
Ook bijna 40 jaar na dato nog steeds een sterk folkalbum. Bij de opkomst van de engelse folk begin jaren 70, kwam ook Steeleye bovendrijven. Iets traditioneler dan Fairport (althans voor mijn gevoel). Heerlijke liederen van weemoed en verlangen. Hoogtepunten The Blacksmith, Blackleg Miner, en natuurlijk Lowlands of Holland.

avatar van koho
5,0
Voor Fairport Convention basgitarist en oprichter Ashley Hutchings was traditionele Engelse folk het nieuwe evangelie en hoewel deze band net het invloedrijke folkrockalbum Liege & Lief had opgenomen, vond hij Fairport niet ver genoeg de traditie induiken - Sandy Denny wilde haar eigen materiaal opnemen; Richard Thompson en Dave Swarbrick waren qua songschrijven ook tot elkaar gekomen. In november 1969 stapte Hutchings op; hij wilde een band opzetten met het Ierse Sweeney's Men: Terry Woods, Johnny Moynihan en Andy Irvine.
Dat ging niet door, maar Woods kreeg hij wel mee, samen met diens vrouw Gay - ook traden toe het folkduo Tim Hart en Maddy Prior. Was Fairport voornamelijk een vriendenclub; in deze eerste Steeleye-versie was Hutchings eerder scheidsrechter tussen twee koppige koppels die elkaar eigenlijk niet mochten.
Steeleye deel 1 heeft nooit opgetreden en vond maar nét tijd om de studio in te duiken om deze mooie folkrockklassieker op te nemen, die aanzienlijk harmonieuzer klonk dan dat de groep zelf was: toen de plaat uitkwam, waren Gay en Terry Woods alweer vertrokken.
Iets traditioneler van opzet dan Liege & Lief, maar wel met elektrische begeleiding en drums van sessiemuzikanten Dave Mattacks - Fairport! - en Gerry Conway (Sandy Denny's Fotheringay).
Hoor de stemmen van Maddy Prior en Gay Woods prachtig samensmelten op vaak weemoedige folksongs met een rockinslag ... hier staan heel een boel veelal melancholieke kippevelnummers op. Wie smelt niet bij het horen van All Things Are Quite Silent? Maar verwacht geen vrolijke zomermuziek; de Steeleye Span van de hit All Around My Hat (dan allang zonder Ashley Hutchings) is hier niet te bespeuren..
Eenmalig album van een eenmalige (versie van deze) band, een onbetwist hoogtepunt in de Engelse folkrock: 5 *****

Stijn_Slayer
Inderdaad nogal traditioneel (de meeste nummers zijn dan ook traditionals), maar dat vind ik juist erg leuk klinken. Het is een heel sfeervol album.

Met Ashley Hutchings in de gelederen en net als bij Fairport Convention een vrouw voor de leadvocalen is een vergelijking snel gemaakt. Fairport Convention rockt wat meer, en is inderdaad wat minder traditioneel.

Favorieten: 'The Blacksmith', 'Blackleg Miner', 'All Things Are Quit Silent', 'Lowlands of Holland' en 'One Night As I Lay On My Bed'.

Gisteren had ik al 4* gegeven, maar bij nader inzien ga ik toch voor 4,5*. Absoluut één van de mooiste platen uit de jaren 70.

Nieuwstad
Prachtige muziek! Hoewel ik ze niet allemaal bezit denk ik mijn favoriet plaat van Steeleye Span. Mooie heldere productie, sterke songs, mooie zang. Het gitaarwerk verdient ook nog een extra vermelding. Aan de ene kant lekker losjes gespeeld, aan de andere kant toch ook goed strak.

De niet misselijke opvolger heb ik ook, daarna werden de albums in mijn herinnering steeds minder. Misschien toch nog eens in verdiepen?

Favoriete nummer: The Blacksmith

avatar van Mjuman
Nieuwstad schreef:
Prachtige muziek! Hoewel ik ze niet allemaal bezit denk ik mijn favoriet plaat van Steeleye Span. Mooie heldere productie, sterke songs, mooie zang. Het gitaarwerk verdient ook nog een extra vermelding. Aan de ene kant lekker losjes gespeeld, aan de andere kant toch ook goed strak.

De niet misselijke opvolger heb ik ook, daarna werden de albums in mijn herinnering steeds minder. Misschien toch nog eens in verdiepen?

Favoriete nummer: Blacksmith


Commoner's Crown klinkt qua geluid (productie) een heel stuk beter dan dit album;bevat o.m. het prachtige Long Lankin' en Little Sir Hugh.

Overigens heb ik dit album gehad met een andere hoes en een ander label (Mooncrest). Lowlands of Holland - lang nog gespeeld door The Levellers, live altijd een succes.

Nieuwstad
Mjuman schreef:
Overigens heb ik dit album gehad met een andere hoes en een ander label (Mooncrest). Lowlands of Holland - lang nog gespeeld door The Levellers, live altijd een succes.


En vooral bekend geworden dankzij Sandy Denny's uitvoering natuurlijk

Ik ga Commoner's Crown eens proberen.

avatar van koho
5,0
Nieuwstad schreef:

En vooral bekend geworden dankzij Sandy Denny's uitvoering natuurlijk


Nu zit ik me het hoofd te breken. De enige (BBC radio-)opname van dit nummer van Sandy Denny staat toch op Sandy Denny - The BBC Sessions 1971 - 73 (1997) en Sandy Denny - Live at the BBC (2007) ...? Archiefopnamen ... dus niet "vooral bekend geworden dankzij". Of zie ik wat over het hoofd ...?

avatar van Mjuman
koho schreef:
(quote)


Nu zit ik me het hoofd te breken. De enige (BBC radio-)opname van dit nummer van Sandy Denny staat toch op Sandy Denny - The BBC Sessions 1971 - 73 (1997) en Sandy Denny - Live at the BBC (2007) ...? Archiefopnamen ... dus niet "vooral bekend geworden dankzij". Of zie ik wat over het hoofd ...?


Ik kan je verbazing delen - al zou het kunnen dat Fairport Convention het early/mid 70's wel live heeft gespeeld. In de versie van The Levellers - een uitstekende live act die er een nummer van ca 7 minuten van maakten - werd het live echt een succes. Daarvan vond ik op YouTube helaas geen representatieve clip (van voldoende kwaliteit).

YouTube - ‪Sandy Denny - The Lowlands of Holland‬‏

Nieuwstad
Jullie hebben helemaal gelijk!

Sandy heeft het nummer in haar Fotheringay tijd en tijdens de eerste periode van haar solo carriere wel regelmatig gespeeld. Ik kwam het nummer zo vaak tegen op bootlegs uit die periode en verzamelaars (op A Boxful Of Treasures staat ie bijv. ook weer) dat ik er gemakshalve maar vanuit ging dat zij het nummer ook bekend heeft gemaakt. Maar het staat idd niet op een regulier album, en in hoeverre "The Lowlands Of Holland" destijds nou een "succes" was voor Sandy? Waarschijnlijk had ik het in mijn hoofd toch een tikje groter gemaakt dan de werkelijkheid, en dan vooral omdat ik het haar zo gun

Nu ik er wat meer over nadenk.. ik kan me herinneren ooit ergens gelezen te hebben dat in 1970 Fotheringay van plan was dit nummer op te nemen en dat alle betrokkenen er vanuit gingen dat het een hit zou worden. De teleurstelling was dan ook groot toen ze tot de ontdekking kwamen dat Steeleye Span op precies hetzelfde idee was gekomen.

avatar van koho
5,0
Ah, dan zijn we weer op 1 lijn ... het stond er zo stellig, dat ik even twijfelde ("ben ik nu gek?"). Ik kende het nummer dus alleen maar van Steeleye, tot ik het van Sandy Denny tegenkwam op eerst een bootleg tape (jaaaren geleden) en vervolgens op een aantal archief-albums. Fairport speelde het niet live, Fotheringay dacht ik wel, maar de enige officieel uitgegeven opname is volgens mij die ene van de BBC, er staat me wel bij dat het bestemd was voor het onuitgegeven tweede Fotheringay album maar op de recente reconstructie Fotheringay - 2 (2008) staat-ie niet.
Tijdens Sandy's leven en lang daarna een rariteit, sinds de uitgave van de BBC opnamen makkelijker te vinden, maar niet veel meer dan een voetnoot.
Maar goed, dit gaat over Steeleye Span. En 't is een prima uitvoering, toch?

avatar van RL70BLACK
4,5
Vandaag smetteloze 1970 LP gevonden. Prachtige, melancholische, folk van het eiland van mist, regen en donkere pubs. De originele LP heeft een andere hoes als hier geplaatst. Never mind!

avatar van Jaep
5,0
Geweldige plaat, zeker een van de beste Britse folkplaten wat mij betreft. Een stuk donkerder en mysterieuzer van sfeer dan het (iets) meer bekende werk van de latere Steeleye Span, maar toch ook dan Fairport Convention en Fotheringay. Echt zwakke nummers staan er m.i. niet op; positieve uitschieters zijn The Blacksmith, Blackleg Miner, Dark-Eyed Sailor, All Things are Quite Silent en Lowlands of Holland (kun je nog van uitschieters spreken als het om bijna de halve plaat gaat ).

avatar van Barney Rubble
De keuze van Ashley Hutchings om zich op traditionele folk te richten, is zeker geen verkeerde. Hark! The Village Wait bevat eigenlijk enkel traditionals die niettemin door de moderne arrangementen goed in het gehoor liggen. Tijdens het beluisteren van deze plaat, waar ik mij in een klein dorpje, waar de weide wereld onbekend is en de feestdagen de hoogtepunten van het jaar vormen. Met name Lowlands of Holland wekt zo'n sfeerbeeld op. Een heerlijk weemoedig nummer om bij weg te dromen.

avatar van Brunniepoo
4,0
De net uit Fairport Convention gestapte Ashley Hutchings formeerde samen met de paren Gay en Terry Woods en Tim Hart en Maddy Prior in 1969 Steeleye Span, vernoemd naar een persoon uit een oud volksliedje. De keuze voor zo’n naam was natuurlijk niet toevallig, de bewerkingen van traditionals zou vrijwel het gehele bestaan van de band core business zijn.

Op het debuut The Lark in the Morning is dit al niet anders, enkel de opener is door Hutchings geschreven, alle andere nummers zijn bewerkingen. Steeleye was daar niet uniek in, maar het is wel de enige band uit die tijd die ik ken die twee zangeressen aan boord heeft, wat veel mooie harmonieën oplevert (All Things Are Quite Silent, My Johnny Was a Shoemaker). Als leadzangeres overtuigt de toenmalige Gay Woods me wat minder dan Maddy Prior, op Lowlands of Holland vind ik haar bijvoorbeeld vrij vlak zingen, maar dat nummer wordt sowieso pas wat interessanter in de instrumentale stukken, vooral uit het hakkebord van Tim Hart. De instrumentatie doet verder wel leuk oriëntaals aan, maar het nummer zelf is vrij monotoon en de coupletten zijn behoorlijk saai. Van de zang van Terry Woods op The Hills of Greenmore ben ik overigens helemaal niet kapot. Twa Corbies kende ik eerder van Maddy Prior’s “Year”, maar in deze drie (of vier?)-stemmige versie is het nummer zo mogelijk nog mooier.
Tijdens het schrijfproces was gebleken dat de twee paren elkaar niet echt lagen en na de opnames viel de band dan ook uit elkaar. Het had zomaar het snelle einde kunnen zijn van de beste Engelse folkband ooit, maar gelukkig bleven had met name Tim Hart nog vertrouwen in de band, waardoor een doorstart volgde.

“Hark The Village Wait” is dan ook het enige album in deze samenstelling. Ik vind het een aardig begin en een mooie proeve van bekwaamheid, maar het zou allemaal nog veel beter worden.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:13 uur

geplaatst: vandaag om 09:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.