menu

Jane's Addiction - Nothing's Shocking (1988)

mijn stem
3,82 (122)
122 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Up the Beach (3:00)
  2. Ocean Size (4:20)
  3. Had a Dad (3:44)
  4. Ted, Just Admit It... (7:23)
  5. Standing in the Shower... Thinking (3:03)
  6. Summertime Rolls (6:18)
  7. Mountain Song (4:03)
  8. Idiots Rule (3:00)
  9. Jane Says (4:52)
  10. Thank You Boys (1:00)
  11. Pigs in Zen (4:30)
totale tijdsduur: 45:13
zoeken in:
4,5
Een ouderwets lekker Jane's Addiction album met als hoogtepunten Mountain Song en Pigs in Zen.

avatar van c-moon
5,0
Dit vind ik zonder twijfel en met kilometers voorsprong op hun ander werk én Porno For Pyros de beste Jane's Addictionplaat. Meer nog het is "de" plaat ...

Waanzinnig goed, geniaal gestoord en heel erg punky funky

Absolute favorieten zijn de titelsong "Ted, Just Admit It...", "Standing in the Shower... Thinking", "Had A Dad" en natuurlijk "Mountain Song".... Maar ook "Idiots Rule" is lichtjes fantastisch en het ingetogen Jane Says mag er ook wel wezen...

"Pigs In Zen" kan tellen om deeze prachtplaat af te sluiten!

Hij dateert alweer uit 1988 maar regelmatig nog wordt dit album opgezet huize C'Moon, en veel meer dan hun inspiratieloze comeback "Strays" alleszins. Jaren '80 of niet de muziek blijft lekker fris klinken!

avatar van orbit
3,5
Zeker hun beste plaat! Ted, Just Admit It ... en Summertime Rolls zijn mijn favorieten hier.

5,0
Nothing's Shocking is wat mij betreft HET monument van mijn jeugd. Voordat ik van hen hoorde was ik een notoire metalfreak. Verslaafd aan gitaarrifs. Ik zag de clip van Mountain Song op MTV en was ondanks dat dit te weird was toch behoorlijk onder de indruk. Ik heb de plaat wel drie keer beluisterd bij de platenboer voordat ik hem dan toch kocht. Dit viel immers mijlenver buiten de muziek waar ik normaal gesproken naar luisterde. Nu misschien moeilijk voor te stellen, maar destijds luisterde je als metalhead alleen naar metal. Punt. Wat ik hier hoorde veegde echter de vloer aan met alles wat ik daarvoor kende. Het heeft maanden geduurd voordat ik de plaat helemaal doorhad. Er gebeurde zoveel in ieder nummer. De opbouw leek als je er de eerste keer naar luisterde complete chaos. Wat voerde die gitarist in godsnaam uit? Niks gitaarrif herhalen. Dit ging alle kanten op. Een normale couplet/refrein songstructuur ontbrak in vrijwel alle nummers. Hoe kon het dan in godsnaam toch als zo'n organisch en logisch geheel klinken? Ik was werkelijk weggeblazen en besloot vanaf dat moment dat er voor mij geen muzikale grenzen meer waren. Ik wilde mij op muzikaal gebied, en eigenlijk ook alle andere gebieden, geen beperkingen meer opleggen. Dat is een keerpunt in mijn persoonlijke ontwikkeling geweest. De eerste gedachte bij het horen van Up the Beach was "Die gasten moeten drugs gebruiken alsof het zuurstof is! Iemand met een gewone geest kan dit eenvoudigweg niet gemaakt hebben". Dat bleek ook te kloppen. Traditionele scheidslijnen tussen man en vrouw, muzikale genres en voorgeprogrammeerd gedachtengoed vielen weg. De horizon lag open. Werkelijk een explosie in mijn hoofd. Jahaaa, 1989 kon niet meer stuk. Een jaar later zou de opvolger komen. Ik kon me niet voorstellen dat de band nogmaals met zo'n overdonderend album op de proppen zou kunnen komen. Bang was ik dan ook toen het CD'tje (ik had inmiddels eindelijk ook een CD-speler) in de lade ging. Dit was ongelofelijk! Opvolger Ritual de lo Habitual was misschien zelfs nog wel beter! De topnummers uit hun euvre staan op Ritulal. Een band die een wereldalbum weet te evenaren kan bij mij niet meer stuk. Ik vind Nothing's Shocking een coherenter geheel en toch meer gelardeerd met jeugdsentiment. Vandaar dat dit mijn favoriet is, maar eigenlijk zijn de albums nauwelijks los van elkaar te zien. In de VS wordt Jane's gezien als de voorloper van de alternatieve stroming. Middels de Lollapalooza toernee hebben ze de oogkleppen bij veel amerikanen weggeblazen. Als ik mensen nu de oude albums laat horen dan vinden ze het soms niet eens zo wereldschokkend. Ik denk juist dat dat komt omdat Jane's een enorme invloed heeft gehad op met name de amerikaanse alternatieve beweging. Bands als Tool en Smashing Pumpkins zijn zwaar beïnvloed door Jane's Addiction. Bij mij hebben ze in ieder geval altijd een apart plaatsje. Ze hebben me laten inzien dat het belangrijker is om je eigen individu te zijn dan om met de meute mee te lopen. Daarvoor blijf ik ze dankbaar. Zo, einde van deze liefdesverklaring....

avatar van aERodynamIC
3,5
Voor mij blijft Ritual de lo Habitual de grote favoriet.
Dit album vind ik net een maatje kleiner. Het probleem wat ik altijd met Perry Farrell heb is dat ik zijn stem na een tijdje beu ben. Op Ritual de lo Habitual heb ik dat iets minder en misschien dat ik die daarom ook beter vind.
Ondanks dat is dit natuurlijk wel zo'n band die veel invloed heeft gehad op de alternatieve scene uit die tijd. Meer nog dan menigeen denkt.

avatar van Reint
Hier ken ik aardig wat nummers van, best gave muziek.

avatar van Ernie
4,5
Verslavend album. wat mij betreft 10 keer beter dan ritual de lo habitual wat ik ook al een 4 sterrenplaat vind. alles klopt aan deze cd en ik beluister ze nu voor de 5de keer na elkaar sinds gisteren. Ongelofelijk dat ik de schoonheid van deze nog niet doorhad want ik moet eerlijk bekennen dat ik het na een eerste beluistering ,een klein halfjaar geleden ,al had opgegeven. Ik was blijven steken bij 2 songs van hen, namelijk "been caught stealing" en "stop" (MTV-Generatie, ik geef het toe) maar dit is echt een opbenbaring voor mij. ga er direct nog eens naar luisteren

avatar van Reint
Reint schreef:
Hier ken ik aardig wat nummers van, best gave muziek.

Wat een waardeloze reactie van mij. Ik kan dit album gewoon blind kopen zie ik.

avatar van James Douglas
Las net het blijde nieuws dat Jane's Addiction Rage Against The Machine gaat vergezellen bij haar optreden in het Gelredome 9 juni aanstaande. Mooie aangelegenheid om deze Nothing's Shocking (weer) door de speakers te laten loeien.

Coming down the mountain!!!

haveman
Ik was eigenlijk alleen bekend met Been Caught Stealing, wat mij betreft een klassieker is. Farrell heeft een heerlijk, karakteristiek stemgeluid. Ik moet er wel een beetje voor in een bui zijn. Ik kan dit zeker niet altijd aanhoren. Er staan een aantal geweldige songs op dit album met voor mij als hoogtepunten Ocean Size en Ted Admit it, maar eigenlijk staan er geen echte zwakke nummers op. Het komt op mij alleen meer over dan een verzamelalbum oid. Er zit geen eenheid in en de songs staan erg op zichzelf.

avatar van Mosselino94
4,5
Dit album gaat er bij mij wel in. De openingssong Up The Beach is geniaal, net zoals de rest van dit album. Mijn favorieten zijn: Up the Beach, Ted, Just Admit it... en Summertime Rolls. De nummers zijn soms enigszins 'weird' maar dat bevalt me juist wel.

Ik kan wel begrijpen dat deze band van grote invloed was op de alternatieve bands in de 90's. Ik ben ook een groot liefhebber van dat soort muziek, dus leek dit mij ook erg goed. En inderdaad.

Perry Farrell heeft een mooie stem, lijkt enigszins op de stem van Robert Plant van Led Zeppelin, David Navarro is ook een erg goeie gitarist. En de bassist en drummer doen er natuurlijk niet voor onder. Dit allemaal vormt een prachtig geheel.

Ik ga snel ook Ritual de lo Habitual luisteren!

avatar van Kronos
4,5
Jane's addiction is een verslaving van mij.

avatar van Ernie
4,5
Ernie schreef:
Verslavend album. wat mij betreft 10 keer beter dan ritual de lo habitual wat ik ook al een 4 sterrenplaat vind. alles klopt aan deze cd


En daar trek ik dus 4 jaar later ongeveer geen woord van terug! Integendeel, heb de plaat juist van 4* naar 4,5* gebracht met een nieuw gemiddelde van 3,89 nu waarom? omdat dit rockt van begin tot einde zonder ergens in te zakken! van de Psychedelische aanvoelende opener tot de heftige gitaaruitbarstingen tot het einde blijft dit boeien. Favorieten zijn moeilijk te kiezen hier voor mij omdat nr 1/7 al 5 van de naar mijn mening beste nummers van Jane' Addiction bevat! Voor nu Ted, just admit it, Summertime rolls en natuurlijk Mountain Song

avatar van Johnny Marr
4,5
Mooi gitaaralbum! Vette solo's van Dave Navarro...

avatar van Ronald5150
3,5
Nu is de muziek van Jane's Addiction wellicht niet meer zo relevant, maar destijds vond ik het bijzonder origineel. Jane's Addiction heeft op "Nothing's Shocking" lak aan conventionele songstructuren en kiezen duidelijk hun eigen weg. Dat levert zeer intrigerende liedjes op en zal later blijken van grote invloed te zijn op de alternatieve muziekstroming. De vocalen van zanger Farrell kunnen me niet altijd even goed bekoren, maar ik vind het over het hele album gezien behoorlijk acceptabel. Ik ben met name onder de indruk van gitarist Dave Navarro. Hij laat horen een originele gitarist te zijn die met zijn riffs en solo's laat horen dat hij buiten de lijntjes durft te kleuren. Jane's Addiction is een invloedrijke band en "Nothing's Shocking" is een album vol met interessante twists waarbij je als luisteraar constant op je hoede moet zijn. Een eigenzinnig album dat ik wel kan waarderen.

avatar van Ernie
4,5
Voor mij is dit toch een topalbum en overall gezien vind ik hem zelfs beter dan Ritual De Lo Habitual. De experimenteerdrift is op beide albums aanwezig (Three Days & Then She did op RDLH) maar ik vind het hier beter uit de verf komen. Songs als Ted Just admit it en Summertime Rolls passen beter in het albumgeheel en kon ik vlugger plaatsen. Ook poppy nummers als Standing in the Shower... Thinking & Idiots rule (voorzien van heerlijke trompetten) passen hier perfect op. Niettemin is hun 3de worp Ritual...ook een 4* album voor mij maar deze NS is een monument van de jaren 80' en mijn all-time favorite Jane's Addictionplaat.... Alleen al het openingsnummer op deze Nothing's Shocking laat horen dat je naar iets speciaal gaat luisteren

avatar van Johnny Marr
4,5
Jammer dat de live versie van Jane Says op hun self-titled debuutrelease uit 1987 stukken beter is...

avatar van deric raven
4,0
Jane’s Addiction heeft het zonnige van California.
Mooie jonge modellen op rollerskates; die zich sierlijk als zwanen voort bewegen langs begroetende palmbomen.
Zichzelf een weg banend tussen de audities.
Het Mekka voor beginnende gitaarbandjes, om hun carrière op te bouwen.
De letters van Hollywood Sign als eigentijds vrijheidsbeeld voor LA.
Want de stad waarbij de mogelijkheden onbeperkt lijken is niet New York, maar Los Angeles.
Maar Jane’s Addiction laat ook de harde kant van Hollywood horen.
Sinds actrice Peg Entwistle in 1932 zelfmoord pleegde door van de H van Hollywood Sign te springen, blijkt dat deze plaats ook een andere kant heeft.
Marilyn Monroe is misschien wel het bekendste slachtoffer van deze City Of Angels
Mooie actrices vielen vaak ten prooi van Hugh Hefner achtige geldwolven, die ze lieten werken in de porno business.
Doordat hun lichaam zo vol gepompt werd door siliconen, was het vrijwel onmogelijk om hun hersenen normaal te laten functioneren.
De enige uitweg was een relatie aan te gaan met de een of andere getatoeëerde rockidool, waarbij men vervolgens ten prooi valt voor de vele verleidingen die drugs te bieden heeft.
River Phoenix en Hillel Slovak als zichtbare slachtoffers.
John Frusciante ontspringt net de dans.
Jane’s Addiction heeft die harde en zachte kant in zich.
De belichaming van de opkomst en ondergang van de Ziggy Stardust van de jaren 90.

Afsluiter Pigs in Zen doet mij denken aan de Manson Family moorden.
Een religieuze groep jonge mensen die gebrainstormd door Charles Manson moorden plegen.
Alsof ze onder invloed van meditatie totaal kalm het bloed van hun slachtoffers gebruiken om Death to Pigs op de muren te schrijven.
Ik vraag me af of dit de achterliggende gedachte bij dit nummer is, al lijkt mij dit scenario niet geheel onwaarschijnlijk.

1,5
Ik snap niet wat goed is aan deze muziek. Slaat helemaal nergens op.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:06 uur

geplaatst: vandaag om 10:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.