Muse - Black Holes & Revelations (2006)

Bedankt voor de toelichting @Arrie. Ik wilde het zelf ook al op gaan schrijven. 'Absolution' leverde zelfs ook nog een top-40 hit af met 'Time is running out. (Eigenlijk een schande dat 'Psycho' in deze tijd maar niet in de top-40 wordt toegelaten).

De afgelopen weken waren we weer bezig met de beste albums per decennium hier op Musicmeter. En wat mij opviel was dat Muse toch niet hoog in mijn lijstjes stond. Dit terwijl ik het een echt goede band vind, die ik ook gelukkig live al een paar keer fantastisch heb zien spelen. Het zat 'm er eigenlijk in, dat de albums een score van 4 of 4,5* haalden.

Sinds vandaag is daar dan toch verandering in gekomen. Ik kreeg Black Holes & Revelations op 180 gram geremastered vinyl en heb 'm een paar keer hard door de kamer laten schallen. En zeker na een tijdje draaien, is dat toch wel buitengewoon prettig. Er staan ook zoveel steengoede songs op. En dan de afwisseling tussen die mooie piano en die harde gitaren, de lekkere bas: echt Muse, echt goed.

Alleen al het begin van de plaat met Take A Bow, Starlight & het briljante Supermassive Black Hole is vrij geniaal. Direct daarna volgt het fantastische Map of the Problematique, met die mooie piano en synthesizer. Het Muse rock nummer Assassin knalt heerlijk en wat is City of Delusion toch een prachtsong, met trompet en Spaanse gitaar. Die wordt dan weer passend gevolgd door Hoodoo en tot slot ook nog klassieker en ultiem live nummer Knights Of Cydonia.
Alles bij elkaar is dit nou wat je noemt een 5* plaat voor mij.

Maar wat bedoel je nou precies met die vorige opmerking die ok gequote heb?

'Beter' moet 'een beetje' zijn. Typo.

Als het om de Top-40 gaat, op twee albums voor dit album 'Black holes and revelations', 'Origin of symmetry' en 'Absolution' haalde deze groep de hitlijsten al met sommige nummers 'Bliss' was daarvan de eerste.

maar je zegt dat dit album niet geschreven is voor commercie, terwijl Starlight de grootste hit werd van de heren tot dan?

'Starlight' beschouwde ik iig als een hit. Het kwam helaas niet zo hoog in de hitlijst, maar ik vind het veel beter dan ruim 90 procent van wat er toen der tijd in de hitlijsten kwam te staan. Vele nummers van andere artiesten werden hits door overdreven promotie tot in den treuren toe. Dit gebeurde bijvoorbeeld met 'Rood' van Marco Borsato; iedereen werd er mee doodgegooid, net zoals met 'Toppertje' van Guillermo en Tropical Danny (baggerplaat) en 'Als de morgen is gekomen' van Jan Smit (als single van het album Jansmit.com getrokken, die van mij een laag cijfer verdient en die na heel wat malen verplicht luisteren ook gekregen heeft).
Dit is (eigenlijk) de grote reden waarom ik dit album van Muse (Black holes and revelations) niet als commercieel gericht album beschouw. Datzelfde vind ik ook van 'Stadium arcadium' van Red Hot Chili Peppers, 'Eyes open' van Snow Patrol en 'Under the Iron see' van Keane (een van mijn lievelingsbands), qua albums uit 2006.

Invincible blijft toch wel het ultieme overwinnings-/zelfvertrouwensnummer, wat een tekst!

Sowieso is dit nog steeds m'n favoriete Muse-album. Zoveel prachtnummers, maar ondertussen ook de meest evenwichtige (toch wel een beetje de achilleshiel van Muse).

Heerlijk album van de heren. Starlight, Supermassive Black Holes en Knights of Cydonia zijn echt briljant!

Lang geleden dat ik heb deze gedraaid. M'n nieuwe platenspeler nodigde uit tot een paar luisterbeurten van verschillende gadingen. En deze zat ook in de greep uit de collectie.

Heb deze plaat altijd een beetje links laten liggen. Wat een vergissing.... dit is gewoon een sterk album van the boys uit Teignmouth. Hop, bij deze 4 ☆ verdiend.

Supermassive Black Hole vind ik persoonlijk zelfs nog een betere riff dan Plug in Baby, allebei live gezien in de Ziggo Dome vorig jaar, en vooral dat stukje Hendrix (Voodoo Chile) wat die voor SMBH speelt vond ik vet. Verder vind ik Knights of Cydonia briljant, een soort hedendaags Bohemian Rhapsody.

Vooral de B kant schurkt toch wel heel dicht tegen het briljante aan. Ik verhoog naar 4,5 ☆. Deze band leverde met dit album een 3e topper op rij, terwijl het debuut "Showbiz" ook al hoge ogen gooide.
Jammer dat ze de streak niet helemaal hebben kunnen voortzetten met vooral de laatste 2 worpen.

Moet je wel de daad bij het woord voegen Verder helemaal met je eens, wat mij betreft zelfs hun beste album.

Moet je wel de daad bij het woord voegen

Mausie, check!

Voor mij de meest toegankelijke plaat van Muse. Ik luister er met veel plezier naar, voor mij perfect uitgebalanceerd omdat bij andere platen de irritatiegrens net iets te vaak wordt overschreden en daar heb ik bij deze geen last van.

De eerste 4 nummers zijn fantastisch, maar daarna zakt het niveau behoorlijk. Ik wilde 3,5 sterren geven, maar een sterk einde dankzij "Knights of Cydonia" tilt het naar 4 sterren.

Typisch Muse-album: een aantal toptracks die vaak als single zijn uitgebracht en daarnaast een mengeling van redelijke tot mindere albumtracks. Duidelijk wel wat meer experimenteerdrang in vergelijking met de vorige albums. Echter is niet elk nummer daardoor even interessant. Het hardere gitaargeweld is ook wat geminderd.

Muse is mij al dusdanig vaak aanbevolen dat het eigenlijk schandalig is dat ik me vorige week pas voor de eerste keer aan een album van deze band gewaagd heb. Ik was bekend met enkele singles en die vond ik wel leuk, maar ze zorgden er niet meteen voor dat ik geïnteresseerd raakte in een compleet studioalbum. Het leek me gevoelsmatig in ieder geval het beste om te starten met het album waar Starlight op staat.

Starlight kende ik namelijk al: een top nummer. Ook tijdens de drie keer dat ik deze Black Holes & Revelations heb beluisterd springt 'ie er iedere keer weer in positieve zin uit. Kan ik niet vaak genoeg horen. Met de rest had ik het tamelijk moeilijk tijdens de eerste luisterbeurt. Het viel me allemaal nog niet meteen tegen, maar het was me allemaal iets te 'druk'. Ik hoorde dusdanig veel dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Toch waren er naast Starlight een aantal andere nummers die al meteen klikten. Supermassive Black Hole, Map of the Problematique en Knights of Cydonia zorgden ervoor dat ik dit album absoluut nog een tweede keer wilde beluisteren.

Tijdens de tweede luisterbeurt beviel dit album een stuk beter en tijdens de derde keer blijkt die ervaring overeind te blijven. Ook het ingetogen A Soldier's Poem en Invincible (waar de stem van Matt Bellamy me in positieve zin wat aan die van Tom Chaplin doet denken) komen meer binnen. Exo-Politics vind ik misschien zelfs wel één van de leukste nummers op de plaat. Het refrein werkt heel aanstekelijk. Enkel Assassin, City of Delusion en Hoodoo doen mij nu nog wat minder. Dat zijn albumtracks die komen en gaan.

Een fijne eerste kennismaking dus, al duurde het even voordat het kwartje viel. Het kan vanaf hier nog alle kanten op tussen mij en deze band. Misschien is het een eenmalige klik, misschien hebben ze er een fan bij. Moeilijk te zeggen op basis van dit ene album, dat ook wel, zo te lezen, vaak bekend staat als ''de meest toegankelijke''. Het bombastische waar deze band bekend om staat is iets dat mij er lang van weerhouden heeft om de gok te wagen en ik weet nog niet hoe dat op de andere albums zal smaken. Maar goed, deze plaat vind ik gewoon erg fijn. Muzikaal steekt het goed in elkaar, Bellamy heeft een goede stem en de stijl van Muse mag gerust uniek genoemd worden.

Na de eerste luisterbeurt had ik waarschijnlijk een ster minder gegeven, maar nu kom ik toch moeiteloos op 4* uit.

Naar aanleiding van dit topic luisterde ik naar dit album.

Luisteren naar dit album van Muse was mij best overweldigend in het begin. Er zit een heel dik aangezet dramatisch effect in de muziek. Er gebeurd daarnaast muzikaal ook van alles met bliepjes, gitaren en weet ik wat nog allemaal meer. Vocaal houden ze er nog al van zeer lange noten te maken. Ik kan mij indenken dat hele plaatje live heel goed uit de verf kan komen en volgens mij kennen ze ook een goede live-reputatie. Wat ik er nu van vind? Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo vervelend om naar te luisteren. De energie is altijd hoog wat ik altijd wel prettig vind. Daarnaast zijn er ook een aantal toegankelijke songs te vinden op dit album (bv Starlight) wat de gehele luisterervaring ook wat uitzitbaar maakt. Ook al rammen ze graag een veelvuldig op hun gitaren en drums. Ergens denk ik dat wat meer funkinvloeden de muziek ook kunnen helpen.

Haha wat meer funk invloeden, goeie...ik weet niet wat het is met Muse hun muziek blijft wat ongrijpbaar. Ik houd van hun sound maar ik vind hun songs zelden beklijven. Ook dit album weer, klinkt allemaal veelbelovend maar echt pakken doet het me toch nergens. Onbevredigend.

Onbevredigend?
Man, lekker toch, tweewekelijks de muzikale equivalent van een grote portie patat-speciaal met een berehap pinda. Veel bevredigender dan al die lauwe vegetarische prak die op deze site zo populair is. Maar niet iedere dag inderdaad, en wat vaker zonder vlees mag ook best... Dat maakt de patat dan weer zo lekker op z'n tijd....