broeder Dieleman - Uut de Bron (2015)

Het Dagblad van het Noorden besteedt vandaag aandacht aan het album onder de titel: Een Magistrale Zeeuwse Volkssymfonie. Job van Schaijk die het stuk schreef is laaiend enthousiast en waardeert dit album met 5 sterren.

Deze MuMe User uit het Zuiden geniet momenteel intens van dit album. Ik ga niet te diep in op mijn regionale verblijfplaats maar ik herken veel muzikale landschappen en sfeerbeelden.

Later meer, dit is nu nog te mooi en te puur om het al met woorden te kunnen benaderen..

Ik word hier heel erg blij van.
Wat een mooi muziekstuk.

De volle 5 punten

Het is een zeer bijzondere luisterervaring!

Hier is eventueel de eerste "recensie" te zien
recensie "Uut de bron" door Janna - YouTube

Tonnie Dieleman is met Uut de bron toe aan zijn derde album. Voorgangers Alles is ijdelheid en Gloria werden reeds overladen met lovende kritieken. Geluidscollages werden hierop gebruikt, maar dan in gewone songs. Uut de bron vormt één geluidservaring van ruim 50 minuten. Hypnotiserende soundscapes vormen de basis van deze nieuwe schijf.

Uiteraard graaft hij weer in de Zeeuwse cultuur en verleden. Zo vertolkt hij het aloude Meilied gebaseerd op de versie van Albert Julien Goethals uit 1967. Het ruim tien minuten durende Lovenpolder, Boerengat handelt over het buurtschap Boerengat waar zijn overgrootvader Jan Pladdet woonde. De bewoners moesten plaatsmaken voor de chemische fabriek Dow Chemical.

Maar tevens gaat het over duivelssages, waar paarden een rol in speelden. Het onheilspellende karakter van de muziek verklankt op sublieme wijze het verhaal. Met Omer wordt Omer Gielliet bedoeld, de dit jaar 90 geworden Zeeuws-Vlaamse beeldhouwer, dichter, priester en mysticus. Begin vorige maand zong hij hem nog toe op de opening van diens prachtige overzichtstentoonstelling in museum Het Warenhuis in Axel.

In Omer wordt op fraaie wijze de roeping geschetst die Gielliet reeds op vijfjarige leeftijd in een koolzaadveld kreeg. Nehalennia is opgedragen aan de tegenwoordig in Zeeland wonende Amerikaanse zanger Baby Dee. Tonnie is een groot liefhebber van diens muziek, die verwant is met die van Antony and the Johnsons.

Binnenkort zal Tonnie het podium delen met nog zo’n authentiek artiest, Sam Amidon. Tonnie raadt de luisteraar aan het album, voor een optimale beleving, te beluisteren via een hoofdtelefoon. Het betreft hier overigens geen gewone cd, maar een boekalbum, waarin alle liedteksten zijn verzameld.

Het is een prachtig verzorgd product geworden. Uut de bron is een bijzondere muziekervaring van een van de meest authentieke en unieke artiesten die Nederland rijk is.

De presentatie gezien in Middelburg, en mijn god wat een prachtalbum is dit!

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Broeder Dieleman - Uut De Bron - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Ik was vorig jaar zeker niet direct overtuigd van de kwaliteiten van Gloria van Broeder Dieleman, maar uiteindelijk deed de plaat toch wat met. Het feit dat de muziek van het alter ego van Tonnie Dieleman totaal anders was dan alle andere muziek die ik in de platenkast heb staan speelde hierbij zeker een rol.

Vorige week verscheen Uut De Bron en deze plaat blijkt nog wat unieker dan zijn voorganger. Dat heeft deels te maken met de vorm, de plaat wordt gecombineerd met een fraai boek met alle teksten van Broeder Dieleman, maar ook de muziek is verre van alledaags.

Uut De Bron laat 50 minuten muziek horen en het is feitelijk één lange track. Het is muziek die voor een deel bestaat uit opgenomen gesprekken en natuurgeluiden en voor een deel uit fraaie instrumentale passages en de bijzondere folksongs die we van Broeder Dieleman kennen.

Het aantal echte songs komt niet veel verder dan een handjevol, waardoor je even de tijd nodig hebt om te wennen aan de nieuwe plaat van Broeder Dieleman. Uut De Bron neemt flink de tijd voor fluitende vogels, wassend water of uiterst subtiele instrumentale passages. Het zorgt er voor dat Uut De Bron een plaat is die volledig onthaast.

Broeder Dieleman eert ook op zijn nieuwe plaat Zeeuws-Vlaanderen en het zou het Zeeuws-Vlaanderen van 150 jaar geleden kunnen zijn. Een tijd zonder al te veel afleiding, een tijd waarin werken op het land centraal stond, een tijd waarin de avondmaaltijd uitsluitend uit Hollandse pot bestond en een tijd waarin de leefwereld een flink stuk kleiner en eenvoudiger was dan op het moment.

De soundscapes en instrumentale passages geven Uut De Bron een beeldend karakter. Ry Cooder had ooit maar een paar akkoorden nodig om de leegheid van de Texaanse woestijn te vangen in muziek en zo vangt Broeder Dieleman Zeeuws-Vlaanderen in uiterst sobere instrumentale passages.

Uut De Bron is een plaat waarvoor je moet gaan zitten. Een plaat waaraan je jezelf over moet geven. Als je dit niet doet is Uut De Bron niet veel meer dan wat geruis op de achtergrond. Als je het wel doet is het een plaat die zich heel langzaam opdringt, maar vervolgens steeds meer schoonheid prijs geeft.

Schakel alle apparaten om je heen uit, zet de verwarming wat lager, steek een kaarsje op en geniet van het bijzondere muzikale universum van Broeder Dieleman. Het vergt wat, maar wat krijg je er veel voor terug. Erwin Zijleman

Mooi omschreven

Waar te beginnen om een totaal ervaring te omschrijven? In ieder geval dat totale overgave nodig is, want anders hoor je als luisteraar niets anders dan gepiep, geknars en vooral gezoem. Broeder Dieleman gaat op Uut De Bron in overdrive en presteert iets vrijwel onmogelijks: met geluidscollages een prachtige plaat maken. Voor mij komt 'Gaaphonger' van De Kift het dichtstbij om te omschrijven wat hier gebeurt. De geluiden kloppen bij wat er muzikaal uitgebeeld wordt. Broeder Dieleman weet daarmee allerlei beelden bij me op te roepen van dingen die voorbij zijn en van nu. Ik hoef mijn ogen slechts te sluiten en zie wat hij laat horen en meer.

Toch ga ik niet heel vaak naar Uut De Bron luisteren. Daarvoor is het te intens, kost het te veel tijd. Ik moet immers echt luisteren. Als dat laatste alsnog lukt, dan gaat die 4 naar 5. De overgave wordt overigens rijkelijk beloond.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

Totaal herkenbaar: ik heb het album een paar keer op de koptelefoon beluisterd en het is echt een overgave om dat te doen. Als ik dan 1 keer geluisterd had moest ik echt even bijkomen en het album terzijde leggen.

Ook je verhaal op WoNo is herkenbaar ( en top beschreven !). Ik ben zelf een Zeeuwse Walchenaar maar herken, in dit album, toch veel in de taal, de tekst en het muzikaal verweven landschap waar ik zelf graag mag wandelen, fietsen en gewoon beleven. Toch is deze muziek voor mij het tastbare geluid van de zwaar hangende zomer in het bijna te oogsten koren.

Ergens eind juli, augustus zal ik deze muziek weer opzetten als ik door de Zeeuwse Zomer zal koersen..

meneer

Dank voor de complimenten.

Op 27 november was het dan zover. Het boek plus CD viel bij ome Hendrik in de bus. Direct het album opgezet en ik was direct de weg kwijt. Ik had nog niet eens het perfecte geluid, maar voelde direct dat ik hier met iets unieks te maken had. Dieleman gaf aan met dit album het Zeeuwse landschap een klank te willen geven. Is dat gelukt? Hoe kan ik dat nou weten? Ik ben vorig jaar een dagje in Bergen op Zoom geweest en 25 jaar geleden een middagje in Hekelingen. Dichter bij Zeeland ben ik nooit geweest. Maar ik ben wel plattelander en daarom geven de geluiden van dit album mij een ontzettend vertrouwd gevoel. Weidse landschappen zijn voor mij geen onbekend verschijnsel en in elk nummer van Uut de Bron komt die weidsheid door. De vogelgeluiden, de gesprekken van de mannen op de achtergrond en al die onheilspellende geluiden.

Dieleman luisterde als kind naar de Pogues en als hij dan in Ierland kwam op plekken die hij kende van de songs dan voelde hij die extra dimensie. Hij vindt het dan ook oprecht jammer dat er niet veel meer mensen zijn die in hun eigen taal/dialect hun eigen streek eren. Ik heb een heel sterk gevoel dat als ik ooit in Zeeuws Vlaanderen kom dat ik direct bij het binnenrijden terugdenk aan Uut de Bron. Als ik Terneuzen uitrijdt en ik zie die dikke stinkfabriek van Dow staan dan snap ik vast direct het oneindige gebrom van Lovenpolder Boerengat. Hoe een multinational een stuk historie wegblaast voor een paar rottige centjes.

Ik vind ook het einde met Water en Verdronken Land zo ontzettend mooi. Ik heb gedurende het hele album en zeker bij die laatste 2 songs af en toe het idee dat er invloeden terug komen van Lanois' Acadie, een van mijn favoriete albums. Ook zo'n plaat die je het gevoel van een streek zo mooi meegeeft dat je zekere weet hoe het er uit ziet en hoe de mensen leven, zonder dat je er ooit geweest bent en in veel gevallen ook nooit zult komen. Maar waar Lanois af en toe tijd nam voor ontspanning middels enkele lichte Cajun songs daar gaat Dieleman gedurende het hele album tot het bot. Dit album is nu al legendarisch.

Mooi stukkie, ome Henk. En nu snel eens naar Zeeland. Zijn ook veel leuke kleine plaatsjes te vinden zoals bijvoorbeeld Veere. Wel erg toeristisch.

Last van stress? Koptelefoon opzetten en 'Uut de Bron' gaan luisteren is het beste medicijn, ik word hier gruwelijk ontspannen van. Misschien ook maar eens het boek proberen aan te schaffen, nu is het me niet altijd duidelijk wat Broeder aan het zingen is.

Wellicht is het een ander nummer, maar op spotify is track 9 getiteld als: Onder Zaamslag

Klinkt veelbelovend wat ik hierboven allemaal lees.

Voor mij de plaat van het jaar, alhoewel deze niet op LP te krijgen is .
Gaat ook wel erg lastig worden met één CD track van 51 minuten.

Heb dit album/boek medio december gekocht - in Groningen nota bene - en vandaag voor de tweede maal gedraaid. Zeggen dat het wennen is, is een understatement, je wordt als luisteraar behoorlijk om de tuin geleid. Maar goed met alle field recordings, drone-achtige elementen etc ontstaat er gaandeweg een bijzondere sfeer. En dan te bedenken dat ik dit ook kocht omdat ik dit kleinschalige 'project' een heel mooi en fraai uitgevoerd (boekwerk) initiatief vond dat sympathie verdiende - verwacht van mij nog geen uitbundige waardering, maar wel - als voorlopig oordeel - de aanduiiding intrigerend en sympathiek - daarom voorlopig 3,5 *

Ik moet bekennen dat ik deze nog steeds niet heb beluisterd.. Terwijl ik hem al sinds de dag van uitkomen, gesigneerd en wel, heb liggen. ..

Ik ook niet.

Misschien leuk idee voor een nieuw topic?

Is dit een aanbod ter verkoop ? Want ik ben geïnteresseerd. Maar eerlijk gezegd kan je het album beter gaan beluisteren en, mocht het bevallen, dan besef je misschien dat deze onbetaalbaar mooi kan zijn..

Ik ben groot liefhebber van meneer Dieleman. Maar het is er toen niet van gekomen, mede omdat het idee van één lang nummer (bestaande uit verschillende liedjes welliswaar) me niet aanstond. Maar weg doen, doe ik hem niet Hij zal binnenkort eens passeren. Draai tegenwoordig alleen nog maar LPs en dan kan je niet veel anders dan alles in één ruk uitzitten

Het is een zeer bijzondere luisterervaring, Ducoz, hij haalde niet voor niets mijn top 10 van vorig jaar.

In de Donald Duck las ik vroeger dat er blikken frisse (bos- of berg)lucht werden verkocht.
Ons kraanwater is gezuiverd en schoon (genoeg) maar in plastic flesjes verpakt is volop water te koop in de supermarkt. Daar tref je ook reeds voorgesneden ui, en in plastic verpakte schijfjes aardappel: hoef je zelf niet meer te pellen, schillen of snijden. Of te weten hoe een opperdoes er uit ziet.

Als hier de tuindeuren open staan klinken om 05.00 uur 's ochtends de vogeltjes al, zingend uit volle borst. Achter lopen schapen. Je ruikt de natuur, voelt de wind en de zon en als je naar iemand toe rijdt 'tussendoor' (over binnenweggetjes) kan het zijn dat je even oponthoud hebt door een over de weg gespannen touw omdat er koeien van het ene naar het andere weiland moeten wandelen.
Bezoek komt hier achterom, de achterdeur is 'los' (open).

Maar je kunt ook een boek en een CD kopen en je met een koptelefoon op 'overgeven', om te onthaasten en misschien wel bij een 'bron' te komen..
Heb het album beluisterd (gewoon door speakers, niks koptelefoon) en het is mooi gedaan, aardig wat hele normale en bekende geluiden ook.
Maar voor onthaasting en verstilling ligt er dichtbij veel meer voor het oprapen.
Muzikaal is dit album niet wereldschokkend.
Hoe is de 'interactie' met het boek? "Ze zeggen" dat je de CD (denk om de koptelefoon) moet luisteren en het boek op schoot.
Blader je met de hoofdstukken en nummers mee, wat staat er in het boek?

Lovenpolder, Boerengat....wat een geweldig mooi nummer is dat toch..net als de rest van deze plaat..

Wat een volslagen unieke luisterervaring. Ik weet niet of ik eerder zulk geslaagd gebruik van field recordings heb gehoord als hier. Omer Gielliet is denk ik mijn favoriete stuk op de plaat.

Weer een artiest die ik en passant wel eens genamedropt heb zien worden, maar waar ik me verder nooit in verdiept heb. Broeder Dieleman uit Zeeland dus, ik wist niet goed wat ik er van moest verwachten, maar ik verwachtte niet dit, als ik heel eerlijk ben. Misschien omdat mijn bevoorrechte brein bij Zeeland en muziek automatisch een link maakt naar Racoon. Dit is geen Racoon. Wat het wel is, en daar kan ik heel kort over zijn, is een zeer indrukwekkend en oorverblindend album.

Vanaf de eerste luisterbeurt weet het me al te grijpen. Het is altijd wel een iets hallucinerende werking; als je twee personen een taal hoort spreken die je deels wel en deels ook totaal weer niet begrijpt. De taal als zijn eigen werkelijkheid, die eigenlijk ook een deel jouw werkelijkheid hoort te zijn. Daarna volgt op Hoofdplaat een samensmelting van onze kaaskoppen cultuur met het zieleleven uit Oosterse landen, en het werkt verdraaid goed.

Afgelopen weekend heb ik dit album op mijn noise cancelling koptelefoon gezet terwijl ik een wandeling maakte door het bos, een prachtig samenspel waar de zowel de audio- als de visuele prikkels elkaar versterken, kan ik u verklappen. Een nummer als LovenPolder, Boerengat heeft iets rustgevends, maar kent ook een ongrijpbare spanningsboog dankzij het dronende geluid op de achtergrond. Omer Gielliet past dezelfde technieken toe, maar kent ook nog de zanglijnen die steeds vager gaan klinken. Ik moest haast oppassen dat ik niet begon op te stijgen tijdens mijn wandeling.

De minder-maar-nog-steeds-behoorlijk abstracte folk-achtige nummers (Meilied, Nehallenia) zijn wat mij betreft ook een succes en vormen een fijne afwisseling voor de meer uitgesponnen passages.

Nu de grenzen toch weer COVID-dicht zitten (behalve als je van koninklijk bloed bent), moet ik vanuit het hoge noorden (Waorum dattán?) toch maar eens het lage Zeeuwse zuiden bezoeken, op vakantie in eigen land. Broeder D heeft mij namelijk het beeld gegeven dat Zeeland bestaat uit magistrale en wijdgestrekte weilanden gehuld in een spirituele mist.

Op dit album is broeder Dieleman naar mijn bescheiden mening toch het sterkst, voor zover ik zijn oeuvre gehoord heb. De flirts met drone en electronica werken hier zo verdomd goed, dat ik daadwerkelijk in iets van een meditatieve staat raak bij het drieluik Lovenpolder, Lied van de Wilg en Omer Gielliet. De meer liedjes-achtige aanpak in zijn latere carrière bevalt me ook wel, maar van mij mag hij wel nog eens een album maken waar de muziek zo veel ademruimte krijgt als hier.