menu

Grant-Lee Phillips - The Narrows (2016)

mijn stem
3,54 (25)
25 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Yep Roc

  1. Tennessee Rain (4:45)
  2. Smoke and Sparks (3:39)
  3. Moccasin Creek (2:38)
  4. Cry Cry (4:18)
  5. Holy Irons (4:34)
  6. Yellow Weeds (5:12)
  7. Loaded Gun (2:41)
  8. Rolling Pin (3:27)
  9. Taking on Weight in Hot Springs (3:40)
  10. Just Another River Town (4:03)
  11. No Mercy in July (4:41)
  12. San Andreas Fault (5:42)
  13. Find My Way (4:52)
totale tijdsduur: 54:12
zoeken in:
avatar van heartofsoul
4,0
Dit is een album waar ik naar uitkijk. Een paar van zijn voorgaande albums hebben namelijk grote indruk op me gemaakt.

Hier alvast een bescheiden voorproefje:

Yep Roc Records Grant-Lee Phillips To Release "The Narrows" March 18 on Yep Roc Records - Yep Roc Records - yeproc.com

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Grant-Lee Phillips - The Narrows - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Grant-Lee Phillips voerde halverwege de jaren 90 de band Grant Lee Buffalo aan. De band uit Los Angeles maakte tijdens haar bestaan vier geweldige platen, waarvan met name Mighty Joe Moon uit 1994 is uitgegroeid tot een vergeten klassieker.

Ondanks de hoge kwaliteit van haar platen kreeg Grant Lee Buffalo helaas nooit de aandacht van het grote publiek, waardoor het doek voor de band al na vier platen viel.

Sindsdien maakt Grant-Lee Phillips soloplaten en het is inmiddels een aardig stapeltje.

Het zijn platen die, net als de platen van zijn band, veel te weinig aandacht krijgen. Dat is doodzonde, want Grant-Lee Phillips heeft nog nooit een slechte plaat gemaakt. De meeste van zijn platen zijn zelfs uitzonderlijk goed en dat geldt ook weer voor het onlangs verschenen The Narrows.

Grant-Lee Phillips heeft California een paar jaar geleden verruild voor Tennessee en dat heeft hem goed gedaan. The Narrows is een plaat vol intieme en zeer geïnspireerd klinkende singer-songwriter muziek die de sfeer van het Zuiden van de Verenigde Staten ademt.

Grant-Lee Phillips heeft de instrumentatie dit keer betrekkelijk sober gehouden, waardoor de vocalen centraal staan. Dat is een wijs besluit, want de Amerikaan is nog altijd een uitzonderlijk zanger met een geheel eigen geluid vol emotie.

In de sobere en vooral roots georiënteerde songs kan The Narrows zich dankzij de gloedvolle en opvallend trefzekere instrumentatie en de prachtige vocalen meten met het beste in het genre, maar Grant-Lee Phillips beschikt op zijn nieuwe plaat over meerdere geluiden.

In de net wat steviger aangezette songs schuift de Amerikaan op richting Springsteen, terwijl de net wat broeierigere tracks doen denken aan het solowerk van Robbie Robertson. Tenslotte duiken ook nog wat flarden Grant Lee Buffalo op.

The Narrows is een plaat die direct diepe indruk maakt, maar het is ook een plaat die zich steeds meer opdringt. Zelf koester ik The Narrows inmiddels als één van de betere platen van 2016, dat misschien nog niet zo heel oud is, maar zo langzamerhand al een flinke stapel prachtplaten heeft opgeleverd. Laat hem niet liggen, want je mist echt wat. Erwin Zijleman

avatar van Poepie34
4,0
Heel erg onderschat deze "beauty" van Grant Lee Phillips, op deze cd staan een paar juweeltjes!

4,0
Ook benieuwd naar zijn nieuw pareltje. Van zijn solo-albums is Virginia Creeper een echte aanrader met als toppers: Mona Lisa en Lily-a-Passion. Van Grant Lee Buffalo periode vind ik Fuzzy net iets meer de klassieker van deze band als zijn opvolger. Maar 't was misschien ook hun doorbraakplaat met optredens op de grote festivals in België en Nederland.

avatar van milesdavisjr
4,0
Grant Lee heeft de folkrock even gedacht gezegd en heeft voor deze schijf geput uit het omvangrijke Americana country genre. Dat gezegd hebbende moet ik zeggen dat hij zich ook hier prima van zijn taak kwijt. De stem van Grant Lee heeft in mijn ogen en oren altijd een lekker timbre gehad. Het jasje dat hij zich hier aanmeet past ook prima bij zijn zangkunsten. De productie is warm, Lee croont zich op een heel relaxte wijze door de nummers heen en tel daarbij de fijne details op die zich langzaam in je hoofd nestelen en je hebt een heerlijke plaat. Cry Cry is wat mij betreft het prijsnummer dat de voorgaande beschrijving het beste kenmerkt. Het blijft jammer dat de muziek van de beste man geen groter bereik heeft, aan de kwaliteit kan het volgens mij niet liggen.


avatar van Rainmachine
4,0
Prima album weer van Grant-Lee. Ook nu (gelukkig) weer iets meer uptempo en wat in het verlengde van Grant Lee Bufffalo. De man heeft een prettige stem en weet nummers te schrijven met een perssonlijke en eigenzinnige twist. Die twists komen voor mij het beste tot uiting met de begeleiding van een band. Bij zijn alleen akoestische nummers zakt de aandacht vrij snel weg. Iets waar iemand als Lloyd Cole ook een handje van heeft. Prima met band, wat saai zonder band. Is allemaal persoonlijk natuurlijk, er zullen ook mensen zijn die daar anders over denken.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:46 uur

geplaatst: vandaag om 15:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.