Shadow Gallery - Shadow Gallery (1992)

te bedenken dat deze plaat grotendeels in eigen beheer is opgenomen zonder drummer, met een drumcomputer, geeft het nog meer glans

het is metal met ontzettend veel noten, met nummers die na een keer of 5 blijven hangen en toch steeds weer nieuws lijken te bieden

een erg drukke plaat, veel gitaargeweld, riffs die ingewikkeld in elkaar steken, geluidseffecten, geluidscollages

hoogtepunt imo:

the queen of the city of ice

ik zou het willen omschrijven als fantasy metal

je kan er enorm veel sferen uithalen, en city of ice is werkelijk een sprookje van begin tot eind zonder in te kakken

4,5

verder werk bleek ook hier ( net als met psychotic waltz ) nog niet half zo interessant

een ijzersterk debuut die je gehoord moet hebben als je van hardere muziek houdt

Heb vandaag deze band ontdekt en ik moet idd zeggen dat er maar één woord voor is: Geniaal!

Toch denk ik dat je de plank enigzins misslaat als je hier zegt dat het hardere muziek is... dit is progressieve sympho-pop/rock en harder word het ook absoluut niet. Hun latere albums beuken een stuk harder, daarintegen en zijn meestal ook van topkwaliteit.

Dit debuut doet vooral denken aan bands als Dream Theater, Arena, Marillion, Pendragon... de latere albums zijn echt steviger en dan is het vooral Dream Theater, Symphony X, Kamelot-achtig.

Mijn eerst kennismaking met met SG

Ik was meteen om en volg ze nog tot op de dag van vandaag

Voor mij een aardige eerste CD van Shadow Gallery. De schoonheid ligt verborgen onder de oppervlakte, en de wat vreemde, 'stoffig' aandoende productie draagt verder bij aan de wat mystieke sfeer. De kwaliteit is al goed te horen in de nummers, alleen zitten er hier en daar ook wat mindere stukjes tussen. En inderdaad - The Queen of The City of Ice is magisch...

Maar die verrekte drumcomputer verpest toch ook een hoop, laten we eerlijk zijn. Volgens mij is ie bij Dance of Fools zelfs 'out of sync'!

Shadow Gallery zou in de toekomst nog veel beter worden, maar dat wisten we ten tijde van het verschijnen van deze CD natuurlijk nog niet.

Deze plaat verschilt toch wel wat van hun ander werk. Had en heb nog nooit zo'n unieke plaat gehoord, de mystiek, de fantasie.

De drums storen me helemaal niet.

Briljant stukje muziek. Ik kan me er 100% in uitleven

En puntje minder vanwege de blikken productie, de latere albums klinken qua klank veel beter, muzikaal is dit natuurlijk top, zou eiegenlijk geremastered moeten worden

besef dat de plaat in zijn geheel is opgenomen in een of andere kelder aan huis

als je dat weet dan zeg ik, diep respect voor het afleveren van zon degelijke prachtige plaat, ook al is er een drumcomputer gebruikt, misschien juist wel daarom want dat ding drumt er aardig op los

de latere albums klonken weliswaar beter, maar waren imo toch beduidend minder dan deze, die vol zit met sprookjes

ga um maar eens draaien, lang geleden en hij bevalt me altidj goed

Het was erg lang geleden dat ik deze hoorde en het valt gelijk op hoe ouderwets de CD is opgenomen. Misschien wel bewust, want de band maakt hier nu niet direct moderne muziek. Er hangt een echte progsfeer op dit album en regelmatig komt er een steviger stuk voorbij. The Queen Of The City Of Ice is het mystieke pronkstuk, maar ook Mystified is een favoriet. Ik ga de latere albums ook weer eens opzetten.

Inderdaad. De cd is inderdaad ouderwets opgenomen. Als (oud)sympfo aanhanger blijf ik dit toch wel een aardige plaat vinden. Overigens ken ik de latere albums niet. Sommige cd's doe je nooit weg omdat ze onderdeel uitmaken van je leven en je bij het beluisteren je terugwerpen in een andere tijd. Dit album maakt hier ook onderdeel van uit.

Het zou eens tijd worden dat deze plaat een herkansing krijgt.
Gewoon een echte drummer en een hedendaagse productie.
De nummers zelf zijn al van een buitengewoon hoog niveau.

Voor het eerst in lange tijd in zijn geheel beluisterd. Wat ik zelden doe. Ik ben van mening dat deze plaat schreeuwt om een remaster. Dan is die minstens zo geniaal als tyranny en legacy.

Het geweldige The Final Hour en Say Goodbeye to the Morning zijn geremasterd op de verzamelaar Prime Cuts verschenen. Doe mij de originele maar met dat veel te scherpe metalgitaartje.
Dit album werd destijds heel positief besproken in de TV krant meen ik. Had m toen gekocht maar kwijt geraakt. Maar ja, lang leve streaming.

In 1993 gekocht, zoals ik het mij herinner, tijdens een schooluitje. Terwijl de rest van de klas een hoge kerktoren beklom, ging ik naar platenzaak De Melomaan een eindje verderop. Het debuut van Shadow Gallery en het debuut van Brother Cane, totaal verschillend, maar het jaar erop beide sufgedraaid. Shadow Gallery kwam voor mijn gevoel uit het niets, klinkt net zo bekend als uniek. Ik had al lp's van Kansas, Styx en Dream Theater was net doorgebroken, daar leek het allemaal op, maar toch ook weer niet. Ben de band daarna altijd blijven volgen.

Ik kocht de cd in de Brabo (Antwerpen) na een lovende recensie in Metal Hammer/Aardschok gelezen te hebben. Paste voor mij bij de albums van Dream Theater en Psychotic Waltz. Van Kansas had ik ook albums maar die vielen buiten het metal-hokje.

Ik leerde de band kennen via Tyranny, dus was er wat later bij. Nadeel aan een band later ontdekken, is dat de eerdere platen dan wat tegenvallen. Zo vind ik de eerste platen van deze band niet zo sterk als het overdonderende Tyranny en het evenzo gave Legacy.

Een zeer veel belovende debuut plaat van deze Amerikaanse symfogroep, nog wat rommelig geproduceerd en dus zonder echte drummer, maar alleen al de geweldige openingstrack the Dance of fools geeft exact weer waar deze groep toe in staat is, majestueuze prog met allerlei invloeden, waarbij je de liefde voor symfo hoort. De andere stand out track is the Queen of the city of ice. 4 sterren