The Boxer Rebellion - Ocean by Ocean (2016)

Gisteren de cd binnengekregen. Verwachting was niet hoog. Big Ideas viel me eerst tegen. Cd nu een aantal keren gedraaid en moet zeggen dat het toch wel heel erg goed klinkt... De band is er m.i. goed in geslaagd te vernieuwen en toch hun eigen geluid te behouden. Ook de hoes sprak mij eerst niet aan, maar begin er aan te wennen. De cd is het best te beluisteren met een hoofdtelefoon, pas dan hoor je de details en de gelaagdheid van de muziek. Nu benieuwd hoe het live klinkt!

Met deze softe troep wederom een stap verder verwijderd van hun originele geluid (Exits) en kan er een dikke streep door The Boxer Rebellion op mijn lijst.

Ook ik ben een groot liefhebber van TBR sinds Exits en betreur het dat ze een stuk softer zijn geworden. Alle albums tot nu toe gekocht en elke keer genoot ik vooral van de wat meer ingetogen nummers. De stem en de sfeer zijn vaak perfect gecombineerd. Ondanks de grootste hit Diamonds vind ik Promises het minste album. Aan Ocean by Ocean ben ik nog maar net begonnen, dus een score komt nog. Het niveau is hoger dan op Promises, dat staat voor mij vast. En rustig en beschaafd is het zeker, dus geen scherpe randjes meer. Toch vind ik het niet terecht dat velen hun mening al bijna hebben bij het zien van een hoes. TBR maakt nog steeds muziek die kwalitatief ver boven topbands zoals Coldplay uitsteekt. Vergelijk niet te veel met het verleden maar beoordeel alsof dit hun eerste album is. Je moet het maar durven; niet vasthouden aan een bepaalde sound en gewoon nieuwe dingen doen. Zeker als de belangrijkste muzikant (sorry voor de rest) de band heeft verlaten en een belangrijk deel van je sound daarmee is verdwenen.
Ik weet ook niet of ze door de mand gaan vallen, maar ik ga er blanco in en heb zeer genoten van de eerste draaibeurten. De eerste kritische noot; sommige nummers kennen een vreemd en abrupt einde. Zit je net te genieten..... Ook had het album wat langer gemogen. Zoals gezegd volgt score nog!

Erg mooi nieuw album van The Boxer Rebellion dat qua sound een beetje tussen The Cold Still en Promises in zit, en dat is goed nieuws vind ik. Er is een klein beetje elektronica toegevoegd maar het album klinkt vooral vertrouwd, gewoon zoals TBR voor mij moet klinken. En dat betekent misschien niks nieuws onder de zon, maar staat wel garant voor een zeer goede plaat. Ik ben er blij mee!

Zolang er nummers als Big Ideas en You Can Love Me gemaakt worden blijf ik het lekker vinden. En nu dinsdag live.

Goed, na concert van gisteren de nodige draaibeurten ben ik overtuigd van 4,0. Kwalitatief valt er meer dan genoeg te genieten. Het is gepolijsd, het is best braaf maar de sfeer is nog steeds geweldig. Omdat ik een rauw randje toch wel mis geen hogere score, maar daar gaan we dan maar voor naar een concert. Ze genieten daar zelf ook nog zichtbaar van. Houden zo!!!

Dat vond ik gisteren ook. Vond jij Let It go ook verekkes goed tov het nummer op de plaat. Ik vond dat geweldig live.

Dat vond ik gisteren ook. Vond jij Let It go ook verekkes goed tov het nummer op de plaat. Ik vond dat geweldig live.

Op cd niet in de top 3 van beste nummers, maar live hing m'n mond open. Had ik iets gemist bij t luisteren? Neen! T is live gewoon veel krachtiger en mooier!!

Soort van ex die je op straat tegen komt. Misschien zie je nog wat je in hem/haar zag, maar wat het nu is kan je niet langer bekoren. Jammer dat voor mij zoveel bands zo oninteressant worden zodra ze door 'de mainstream' worden opgepakt.

You Can Love Me & Let It Go Zijn de beste songs van het album, omdat er de meeste spanning inzit.
De rest is vrij eendimentionaal. .
Ik ben nu al bijna uitgeluisterd op de singles. Deze 2 zijn de blijvertjes.

De spreidstand van The Boxer Rebellion bij Promises blijft intact. Enerzijds heeft zanger Nicholson zo'n gigantisch bereik, getuige de eerste drie albums van de band, anderzijds kunnen ze met gemak heel catchy nummers schrijven. Voor mij blijft The Boxer Rebellion die geweldige rockband met de distortion en snedige gitaren als tweede natuur, en ontstaat er een post-periode na The Cold Still. Het is niet dat ik niet wil proberen dit naar waarde te schatten, maar ik kan dit erg moeilijk appreciëren. Ik ben ervan overtuigd dat ik nooit van ze gehoord zou hebben als dit hun debuut was.

Ik vind dit eigenlijk één van de beste albums tot dusverre van 2016. Van begin tot eind fijne nummers!

Fijn dat er in ieder geval mensen zijn die hier wel van kunnen genieten. Ik kan dat absoluut niet. Al luisterend naar dit album voel ik gewoon een soort van woede opkomen. Hoe kun je na drie prachtalbums deze weg inslaan? Waar is die spanningsboog die ze zo mooi konden opbouwen? Waar zijn die fraaie gitaarriffen en waar zijn die rauwe randjes? Waarom in godsnaam Coldplay-koortjes in je muziek verwerken (You Can Love Me)? Genoeg vragen waar ik waarschijnlijk geen antwoord op zal krijgen. En die antwoorden hoef ik eigenlijk ook niet meer. Ik hoopte dat Promises een incident was (hoewel ik sommige nummers daarop nog best kon appreciëren), maar met dit album bewijzen ze dat dit niet het geval is. Ik zal de eerste drie platen echt nog vaak genoeg luisteren, maar al het nieuwe materiaal laat ik lekker links liggen.

Zo, dat lucht op.

Zeer goed album. Vooral track2 is briljant!. Vergelijking met Coldplay snap ik ergens wel, maar Coldplay kan mij totaal niet meer boeien de laatste jaren. Dit album is een album met alleen maar fijne en lekkere nummers met nummer 2 als hoogtepunt (voor mij)

Deze band verkeerd in een gigantisch neerwaartse spiraal, wat een slappe hap!
The Still Cold is een van mijn favorieten aller tijden, maar daarna werd het snel dramatisch!

Buiten het feit dat ik het niet met je eens ben over die gigantische neerwaartse spiraal, ben ik het wel met je eens dat The Cold Still hun meesterwerk is. Maar serieus ... 0,5 voor dit album... ???

Big Ideas is alleen al 1 ster waard. Binnenkort weer in Roosje

Plaat nu twee á driemaal beluisterd, en ik moet zeggen dat ik dit een erg fijne plaat vind. Sferisch zit het wel goed, ik houd van de sound van deze band, en geen één liedje valt echt uit de toon (of het moet de opener (Weapon) zijn).

Desondanks mis ik wel wat onderscheidend vermogen, veel liedjes lijken erg op elkaar, wat maakt dat de plaat klinkt als een ietwat repetitief geheel.

Ik luister hier graag naar maar hoor (nog) geen hoogvlieger.

3,5*

Ik ben er morgen ook (weer) bij

Tot morgen dan

Concert in DenHaag was zeer geslaagde combi tussen bombast & rust en een fraaie nieuwe setlist. Veel luisterplezier in Nijmegen, Brussel, Groningen & Tilburg.

Een plaat die op de lange termijn ongetwijfeld in de vergetelheid gaat raken, maar het is wel een lekker album. Minder rock, meer (subtiele) electronic. De toetsenist draait hier overuren en dat zorgt soms voor een wat ijlend geluid, maar dat is vaak ook de kracht van deze plaat. Wat dat betreft zie ik wel wat parallellen met Keane.

Gloednieuw werk gisteren bij 3voor12 Radio.
Van hun in januari te verschijnen album Ghost Alive speelden ze 3 nummers.
Vooral "What The Fuck" en "Love Yourself" overstijgen al hun nummers op dit Ocean by Ocean album.

Link: The Boxer Rebellion - Live at 3voor12 radio

Fantastisch album met prachtige melodieuse songs. Nathan weet mij in ieder geval te beroeren.

Let's disappear op 3 min. 10 sec.

Voor even wordt muziek levende materie. Het zit naast je en..slaat een arm om je heen.

Niet zo sterk als The Cold Still en hun laatste worp Ghost Alive.
In eerste instantie was ik wat teleurgesteld in dit album maar dit is een groeier gebleken.
Weinig gitaargeluid te ontdekken maar ik kan hun ommezwaai naar een ander wat meer synth geluid wel waarderen.
Getuigt van lef om niet op hetzelfde geluid voort te borduren.
Pull Yourself Together is mijn favoriet.

Duidelijk minder dan het voorgaande werk. Heb ze in het najaar van 2016 live gezien bij poppodium de Metropool in mijn woonplaats Hengelo. Toen speelden ze ook een paar tracks van dit album.

Natuurlijk niet zo goed als Union maar nog steeds erg vermakelijk!