menu

Minor Victories - Minor Victories (2016)

mijn stem
3,62 (80)
80 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: [PIAS]

  1. Give Up the Ghost (3:40)
  2. A Hundred Ropes (3:54)
  3. Breaking My Light (6:25)
  4. Scattered Ashes (Song for Richard) (4:17)
  5. Folk Arp (6:41)
  6. Cogs (3:18)
  7. For You Always (3:50)

    met Mark Kozelek

  8. Out to Sea (4:09)
  9. The Thief (7:25)
  10. Higher Hopes (6:19)
totale tijdsduur: 49:58
zoeken in:
avatar van DjFrankie
DjFrankie (moderator)
Supergroup met leden van Mogwai, Editors en Slowdive.

avatar van snarf349
Klinkt ook wel als the Editors. Minor Victories - A Hundred Ropes (Official Video) - YouTube

Shoegaze meets postrock. Prima nummer!!

avatar van davevr
4,0
Ik kan niet wachten op de release. Er zijn al een paar nummers op YouTube en die zijn echt de moeite.

avatar van Mr.Domestica
4,0
Nog een nieuw nummer

Dit klinkt best goed. Benieuwd of dit live tot zijn recht komt.


avatar van davevr
4,0
En langzaam is deze zich aan het nestelen in de top van mijn 2016 lijst. Zo mooi dat Folk Arp is.

avatar van Zwaagje
Aanname eerste kennismaking. Lekker sfeertje. Kan voor mij wel eens een hoge score worden.....

avatar van Broem
2,5
Album met de nodige interesse en hooggespannen verwachtingen geluisterd. Getriggerd door deelname van Slowdive leden. Die mindset is er vermoedelijk verantwoordelijk voor dat het album na een paar keer luisteren niet echt binnenkomt. Erg rommelig en weet me niet het hele album te boeien. Gaat op het stapeltje herbeluisteren en wie weet. Voor nu niet mijn ding.

avatar van Aladdin
Kan ik begrijpen. Vind de eerste vier nummers op plaat heel sterk (t/m Scattered Ashes). Dan volgen evenzoveel, op het eerste gehoor, 'ok' nummers. The Thief is weer heel mooi en Higher Hopes is weer een twijfel geval, beetje à la Folk Arp. De uitbarsting is wel mooi, maar het duurt allejezus lang voordat je daar bent.
Slecht is het allerminst, maar het is ook niet de topper die het op basis van de eerste nummers leek te worden.

avatar van iHateDolphins
3,0
Higher hopes hoef ik niet nog een keer te horen. Toch een smetje want de rest v.d. plaat is erg fijn. Ik zou het als te veel geforceerde bombast omschrijven. Wordt ook wel een beetje noisewar-ish op de duur en duurt te lang ook. Gelukkig komt ie als laatste.

avatar van ArthurDZ
4,0
Supergroepen zijn ook in 2016 de wereld nog niet uit, bewijst Minor Victories. Leden van postrockband Mogwai en postpunk revival-vlagschip Editors slaan dit jaar de handen in elkaar met Rachel Goswell, die haar gouden keeltje eerder in dienst stelde van de geweldige shoegazegroep Slowdive en diens folky opvolger Mojave 3. Een bont allegaartje stijlen dus, maar één met potentie. Want een album met een duistere sound (Mogwai) onder hemels dromerige vocalen (Slowdive), maar met een opzwepende drive (Editors), dat klinkt op papier toch als een gouden combinatie?

Nou, laten we niet meteen naar conclusies springen. Zo mogen we niet vergeten dat, ik zeg maar wat, Star Wars-prequels maken aanvankelijk ook een goed idee leek, zo op papier. Het mengen van drie verschillende kleuren verf betekent niet dat het eindresultaat ook mooi zal zijn. Dat lijken de leden van Minor Victories ook beseft te hebben, want vooral de shoegaze-kant van de band treedt hier op de voorgrond. En waarom ook niet? Rachel Goswell is een fantastische zangeres, en je moet als groep wel goed gek zijn om je sound niét rond haar vocals op te bouwen. Het is overigens niet zo dat de overige leden zich anoniem opstellen. Instrumentaal zit Minor Victories onder invloed van Mogwai en Editors een stuk dichter bij de grond dan het zweverige Slowdive.

Wat sound betreft scoort de band dus. Maar de liedjes zelf, zijn die goed? Of is het debuut van Minor Victories als een mooie schel rond een teleurstellend kleine noot? Gelukkig niet! Hoewel dit waarschijnlijk geen plaat is die je leven gaat veranderen, staan hier meer dan genoeg prettige songs op. Vooral Scattered Ashes (Song for Richard) moet hier even apart genoemd worden, een verschroeiend sterk nummer met een refrein als een pletwals. Als je twijfelt om deze plaat eens een kans te geven, luister dan dit nummer en maak daarna je keuze. Kattenliefhebbers zijn dan weer verplicht om de videoclip te bekijken, maar dit terzijde. Enfin, ook het lang uitgesponnen maar onderhoudende The Thief, Folk Arp (heel sterke opbouw) en Breaking My Light (hetzelfde trucje als All Tomorrow’s Parties van The Velvet Underground, maar niettemin erg sterk) zijn toppers.

Ook qua liedjes vliegt de bal dus tussen de palen. 2-0 voor Minor Victories! Met als eindoordeel: een geslaagde samenwerking, ook in de praktijk!

(Dit bericht komt van mijn muziekblog The Irresistibles. Het is zeker niet de bedoeling dat al mijn blogposts op musicmeter terechtkomen, dus wie benieuwd is naar meer mag altijd de facebook-pagina liken. Bedankt!)

avatar van kobe bryant fan
Tof stuk!

avatar van ArthurDZ
4,0
Bedankt Glenn!

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Minor Victories - Minor Victories - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

In de jaren 70 was het een bekend fenomeen, de zogenaamde ‘supergroep’. Leden van grote bands bundelden al dan niet eenmalig de krachten om een plaat te maken waar reikhalzend naar uit werd gekeken.

In de praktijk vielen de platen van deze ‘supergroepen’ echter vaak tegen en bleven ze ver onder de verwachte som der delen steken.

Op basis van de criteria uit het verleden verdient ook Minor Victories het predicaat ‘supergroep’. De leden van de band, die onlangs debuteerde met een titelloze plaat, maken of maakten deel uit van grote bands als Mogwai, Editors en Slowdive. Van deze bands heb ik met name Slowdive heel hoog zitten, maar ook de grootse post-punk van Editors of de noiserock en postrock van Mogwai kan ik zeker waarderen.

Invloeden van alle drie de bands komen samen op het knappe debuut van Minor Victories. Het debuut van Minor Victories heeft het grootse en meeslepende geluid van Editors, bevat de onderhuidse spanningen en de uitbarstingen uit de muziek van Mogwai en raakt tenslotte aan de schoonheid van de muziek van Slowdive, wiens voormalige zangeres Rachel Goswell tekent voor een groot deel van de vocalen op de plaat.

Met name in de eerste tracks pakt Minor Victories uit met groots klinkende songs vol fraaie details en vol prachtige spanningsbogen. Het zwaar aangezette instrumentarium klinkt prachtig bij de dromerige vocalen van Rachel Goswell, die de plaat van de gelegenheidsband wat mij betreft naar zich toe trekt.

De muziek van Minor Victories heeft zich stevig laten beïnvloeden door de muziek van de onderliggende bands, maar is meer dan de som der delen. Postpunk, noiserock, slowcore, postrock, shoegaze en dreampop vloeien op het debuut van de ‘supergroep’ prachtig samen en creëren een geluid dat herinnert aan het verleden, maar ook een stap vooruit zet, bijvoorbeeld door een elektronische impuls.

Zeker op het eerste deel van de plaat imponeert Minor Victories met geweldige songs en muziek en vocalen om van te watertanden. Het is allemaal zwaar aangezet, maar wanneer de band de teugels wat laat vieren op de tweede helft van de plaat hoor je dat dit een verstandige keuze is, die de muziek van Minor Victories voorziet van veel dynamiek en spanning.

Juist de wat meer ingetogen songs (waaronder een duet met Mark Kozelek) vragen wat meer tijd, maar uiteindelijk blijken ook deze songs van hoog niveau (met het bijna zevenenhalve minuut durende The Thief als prijsnummer). Het zijn de slotakkoorden van een plaat die nog wel even doorgroeit en die met name bij beluistering met de koptelefoon of bij flink volume geweldige dingen laat horen. Dat Minor Victories het predicaat 'supergroep' wel eer aan doet zal inmiddels duidelijk zijn. Erwin Zijleman

avatar van frolunda
3,5
Muzikaal een erg sterk album,een soort van lichtvoetige noise pop die heerlijk weg luistert en waar ook nog behoorlijk veel rek in zit denk ik.De zang van Rachel Goswell is wat mij betreft een iets ander verhaal daar had wel wat meer variatie in mogen zitten.Had de plaat nog iets langer geduurd dan was ik zelfs waarschijnlijk opgestegen,zo zoetsappig wordt het op een gegeven moment.Het (mooie) duet met Mark Kozelek kwam dan ook precies op tijd.
Gelukkig is het song kwaliteit die Minor victories in zijn geheel naar een hoger niveau tilt,vooral de eerste helft met onder meer A Hundred Ropes en Breaking My Light is erg sterk.Het tweede gedeelte vind ik iets minder maar het dubbele slotakkoord met the Thief en Higher hopes mag er weer wezen.
Goed met uitzicht op meer.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:24 uur

geplaatst: vandaag om 12:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.