menu

Gojira - Magma (2016)

mijn stem
3,84 (149)
149 stemmen

Frankrijk
Metal
Label: Roadrunner

  1. The Shooting Star (5:42)
  2. Silvera (3:32)
  3. The Cell (3:17)
  4. Stranded (4:29)
  5. Yellow Stone (1:19)
  6. Magma (6:42)
  7. Pray (5:13)
  8. Only Pain (3:59)
  9. Low Lands (6:03)
  10. Liberation (3:35)
totale tijdsduur: 43:51
zoeken in:
avatar van trebremmit
2,5
Stranded al een paar keer beluisterd, vind het niet slecht maar ook niet geweldig, beetje gewoontjes.
Hopelijk is de rest van het album van een hoger niveau.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Stranded vind ik gewoon een goed nummer. Lekker stuwende en doeltreffende groove, pakkende openingsriff met veel Pantera-trekjes en het blijft ontzettend hangen.

avatar van ASman
4,0
Stranded stelde me eigenlijk een beetje teleur. Ik ben zelf altijd een beetje sceptisch wanneer stevige, interessante metalbands onder het beheer van Roadrunner beginnen te releasen...

Nu ja, Stranded is de single en werd misschien ook wel voor die bedoeling gecreëerd. Dus voor de rest van het album heb ik nog steeds een dosis gezonde hoop. De cover vind ik in ieder geval leuk.

avatar van jellylips
4,0
Ik vind Stranded echt een vet nummer. Het is behoorlijk anders en had absoluut niet op de vorige plaat kunnen staan. Er is een vergrote pop-invloed hoorbaar, maar met 'catchy' refreintjes experimenteerde Gojira al eerder. De zang krijgt steeds meer het podium. De gitaarsound is echter wel lekker natuurlijk van klank, en ik hoop dat er meer van die fijne telecaster sounds op het album komen als in World to Come en het einde van Explosia.

avatar van Kill_illuminati
Terwijl Stranded inmiddels is grijsgedraaid, staat Silvera hetzelfde te wachten. Wat een heerlijk nummer. Het is al een tijd sinds ik zo naar een album heb uitgekeken.

avatar van trebremmit
2,5
Ook dat nummer vind ik weer erg gewoontjes, heb het gevoel dat het vooral erg toegankelijk moet worden, op zich niet erg maar ik vind het hier te simpel en plat worden.

avatar van Lexcoaster
De singles en Shooting Star zojuist beluisterd. Misschien gaat dit het eerste Gojira album wat ik helemaal uit kan zitten?

avatar van HezzardNL
4,0
De eerste en tweede luisterbeurt bevallen me alvast goed. Deze gaat samen met Katatonia vechten om het meeste luisterbeurten dit jaar denk ik zo.

avatar van james_cameron
3,5
Lichte tegenvaller na het uitstekende voorgaande L'Enfant Sauvage uit 2012, wat mij betreft het beste album van deze franse band tot nu toe. Het geluid is ditmaal meer open en toegankelijk, met veel ruimte voor cleane zangpartijen. De songs zijn overwegend prima en even meeslepend als altijd, maar het is allemaal wat melodieuzer dan voorheen en vooral minder heavy en intens. En dat vind ik eigenlijk best jammer.

avatar van trebremmit
2,5
Voor mij de grootste tegenvaller van dit jaar, wat een creatieve armoede zeg, vind het maar goedkoop scoren wat ze hier doen.

avatar van Aladdin
4,0
Voor mij de grootste meevaller van dit jaar, wat een creatieve durf zeg.
Vind het altijd moedig van bands als ze het over een andere boeg gooien, ze weten dat ze commentaar krijgen, want niet iedere liefhebber wil wat anders horen.
Ik snap het overigens wel van die intensiteit. Die is minder. En misschien zit daar de crux; voor mij was het altijd een beetje te intens of eigenlijk te weinig gedoseerd waardoor het op een gegeven moment langs me heen ging. Op deze plaat komt de intensiteit sporadisch naar voren en heeft daardoor meer impact.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Al jaren rijst de vraag wie over een klein decennium de metaltroon gaat overnemen van bands als Metallica, Iron Maiden en Slayer. Anno 2016 zijn er geen bands die op deze schaal opereren, maar wel een aantal die nieuwe vaandeldragers kunnen worden. Op plaat zes verstevigt Gojira zijn status als een van de kartrekkers in de moderne metal.

Daar waar bij de vorige platen ik de band altijd omschreef als een combi van Morbid Angel, Pantera en Meshuggah, is bij Magma deze categorisering niet meer van toepassing. Gojira heeft zijn sound volledig tot de kern gebracht op alle fronten. Het gitaarspel bevat niet meer de typerende piepende ''pick scrapes'' die op L'Enfant Sauvage iets te vaak werden ingezet. Mario Duplantier's drumspel is meer gevestigd op groove met weinig knallend dubbele basswerk en Joe Duplantier zingt op een flink aantal nummers clean. Vooral dat laatste werd al als een accent op de vorige platen gebruikt, maar nu behoort het tot de hoofdmoot. Ook zijn de nummers bondiger geworden en klokt de plaat op 43 minuten.

Zonder een noot van de plaat te hebben gehoord denk je misschien dat Gojira een ''mainstream''-metalplaat heeft opgenomen. Integendeel zelfs. Op de voorganger gingen de Fransen zich wel erg aangenaam in een vertrouwde jas voelen, maar op Magma worden er nieuwe wegen verkend. Natuurlijk zijn Stranded en Silvera (''de singles'') gruwelijk catchy met extreem pakkende refreinen, maar geen ene band zou zijn plaat starten met The Shooting Star om een groter publiek te bereiken. Het is een atypische opening van de plaat, leunend op één monsterriff die ook uit het arsenaal van Mastodon had kunnen komen met hele lijzige psychedelische cleane vocalen. Een track die vooral in zijn detaillering uitblinkt.

Wie toch ritmisch vuurwerk wil moet naar The Cell, Pray en Only Pain luisteren, daar hoor je het meeste de Gojira van de vorige platen in combinatie met het staccato riffwerk. De ''nieuwe'' Gojira presenteert een heel melancholisch, log en midtempo geluid dat zijn invloeden van grunge en stoner pakt. Deze plaat werd geschreven ten tijde van het overlijden van de moeder van de broers Duplantier en dit is ook duidelijk te horen in de teksten. De openingsregels van de plaat zijn: ''On the first light of the day you march on / Departure has arrived, don't look back''. Een duidelijker signaal kan bijna niet. Ook is de afsluitende track Liberation opgenomen door de broers kort nadat ze te horen kregen dat moeder was overleden. Het is een losse akoestische jam die eigenlijk een beetje een anticlimax van deze plaat is. De band heeft dan ook getwijfeld om deze track erop te zetten.

Toch is het uiteindelijk wel het eind van Magma, omdat dit echt een plaat van de band en vooral de Duplantier-broers is geworden. Recensenten en luisteraars strooien met termen als ''gestroomlijnd'' en ''toegankelijk'', maar dat zijn wat mij betreft niet de juiste bewoordingen. Gojira gaat hier voor een doeltreffende en minimalistische aanpak. Dit resulteert in een album dat veel ''replay value'' heeft en snel in het systeem gaat zitten, zonder dat je alles al na een aantal keer hebt gehoord, vooral Mario Duplantier laat op deze plaat vernuftige accenten en timingswisselingen horen.

Gojira levert geen stadionknallers, maar om weer de brug naar mijn introductie te maken: dat leverde Metallica ten tijde van Master of Puppets en ...And Justice for All ook niet. Dat waren nummers met teksten die er toe deden en nummers die ingenieus in elkaar zitten zonder toegankelijker te worden, en dat werd een gigantisch succes. Een paar jaar later maakten ze natuurlijk The Black Album, en het is afwachten of Gojira nu à la Stranded of à la The Shooting Star verder gaat. Deze plaat gaat zeker weten een breder publiek aanboren vanwege een veel minder agressieve ritmische aanpak, maar Magma levert voor de meerwaardezoekers meer dan genoeg.

avatar van davevr
4,0
Ik vond die echt goed live, 4*

avatar van SébastienY
4,0
Het is de eerste keer dat ik met Gojira de associatie met Mastodon maakt, maar dit bevalt me wel. Iets logger dan de voorgaande platen, directer en melodieuzer, Magma is te pruimen.

avatar van frolunda
3,0
Een logge,krachtige vorm van metal met een niet al te hoog tempo en hier en daar een paar originele invalshoeken.Zo hoor ik op Magma Stoner en Doom invloeden terug.
Gojira valt verder op door de ijzersterke ritmesectie en de mooie dynamiek.Aangezien dit mijn eerste album is van de band weet ik niet hoe ze voorheen klonken.Minpuntje vind ik de zang die ik niet echt bijzonder vind.
De eerste helft met onder meer Silvera en Stranded vind ik het sterkst,tegen het einde lijkt Magma een beetje dood te bloeden.
Desondanks zit het geheel ergens tussen ruim voldoende en goed in.Voor mij net geen 3,5 sterren.

avatar van [WZ]
3,5
Het is wel lekker, maar het is allemaal wat tam en veilig ofzo, een beetje minder avontuurlijk dan voorheen.

Ik zie in voorgaande berichten dat men deze juist origineler en creatiever vind, ben het niet mee eens: Een 'mellower' plaatje met wat catchy songs is wel anders dan ze eerder deden, maar niet iets wat heel speciaal aanvoelt..

Jammer, vind ik, want ze hadden juist potentie om écht buiten gebaande paden te treden (nu slechts buiten de gebaande Gojira-paden).

Edit:
Hmm, bij welke andere progressieve metalband zagen we dit patroon toch eerder? Een érg veelbelovende start, enkele steeds creatievere en eigenzinnigere albums, en dan ineens ipv te pieken juist die richting totaal verlaten en een paar losse, catchy songs op een haast radio-friendly album te gooien..
Mastodon

avatar van ASman
4,0
Zelf vind ik dat Gojira nog niet de weg van enkele ooit-briljante bands (Mastodon of Opeth) is gegaan. Gojira klinkt nog steeds redelijk experimenteel en atmosferisch waar een band zoals Mastodon nagenoeg de weg van de slappe radiovriendelijke rock is ingeslagen. Dat is bij Gojira echt nog niet het geval. Uiteraard, mellower dan dit mag het niet worden, maar de eigenzinnige metalsound die Gojira heeft gecreëerd zit er nog steeds overduidelijk in. Als ze gewoon een volgende L'Enfant Sauvage hadden afgeleverd, was ook niemand tevreden geweest.

Ik zie ergens wel parallellen met Gore van Deftones. Een album waar de critics helemaal weg van zijn, terwijl het doorsnee metalpubliek slechts matig enthousiast is. Zelf heuvel ik voor de tweede maal over naar de kant van de critics.

avatar van John Self
Zag de band ooit op Graspop en was meteen verkocht. De band had iets ontegenzeggelijks eigens. Ik kreeg wel, volgens de meeste hardcorefans, onterechte associaties met een band als This Heat en het werk van Charles Hayward.

Nu moet je je van commentaar nooit iets aantrekken want ook op dit album hoor ik die echo's. Van de overige kritiek hier, ach, de een wil het harder, de ander niet. Als je je als artiest iets gaat aantrekken van wat je fans willen, kun je beter meteen je toko opdoeken. Daar is nooit iemand beter van geworden. De fan moet weten wat zijn plaats is, mond houden en luisteren.

Dit is een heel aardig album, een meevaller, want het is anders dan wat we kenden, en dat is altijd een goed teken. Een teken van ontwikkeling en van het bewust niet willen voldoen aan wat mensen verwachten.

Gojira is een van de bands die boven de rest uitsteekt juist omdat ze grenzen overschrijden en meer zijn dan het zoveelste metalbandje dat zijn haar uit het hoofd staat te schudden bij het zoveelste cliché.

avatar van Fluvver
3,0
Ik kende de band niet, maar doet me erg denken aan Mastodon. Lekker! Oordeel volgt.

avatar van Johnny Marr
4,0
Mijn eerste Gojira en het is een meevaller! Vooral de opener, Stranded en het titelnummer vind ik erg fijn. Wel jammer van het laatste nummer inderdaad, anticlimax...

avatar van buso
4,5
Johnny Marr schreef:
Mijn eerste Gojira en het is een meevaller! Vooral de opener, Stranded en het titelnummer vind ik erg fijn. Wel jammer van het laatste nummer inderdaad, anticlimax...

Idem. Kende enkel wat losse nummers via een metalladder een tijdje terug. Was toen niet altijd overtuigd van de kwaliteit. Bij dit album echter grotendeels wel. Ga de rest van hun repertoire toch eens wat beter moeten beluisteren.

avatar van gigage
4,0
Gojira sleept met Magma zelfs in de US een grammy nominatie in de wacht. En na enkele luisterbeurten vind ik het best een leuke plaat. Sfeervolle melometal, maar ik kan niet zeggen dat er songs echt bovenuit steken voor mij. En dat is misschien wel het euvel, je zit dan toch te wachten op dat ene stukje of song wat even de boel opwakkert. Nu trekt het een en ander als een zomerbriesje aan je voorbij. De vergelijking met Mastodon's later werk is snel gemaakt. Nou hou ik wel van wat melodie in metal dus mij hoor je verder niet klagen.

avatar van Leptop
3,5
Mijn eerste kennismaking met Gojira. Na diverse lovende recensies, ook over hun liveoptredens, kon de aanschaf van deze cd (jazeker: cd!) niet achterblijven. Mede ook vanwege de vaak vallende term progressief.
De kennismaking is ok, maar het album luistert wat tammetjes weg. Niet superstevig of donker of progressief. Dat had wat uitgesprokener mogen zijn imo. Ik denk dat de band dit ook wel kan zo op het eerste gehoor.
Ik blijf vooral verder luisteren, wellicht hebben we te maken net een zogeheten groeier...

avatar van buso
4,5
Leptop schreef:
De kennismaking is ok, maar het album luistert wat tammetjes weg.

Dan is 'From Mars to Sirius' misschien eerder iets voor jou.

avatar van Leptop
3,5
Overigens geldt dat niet voor een nummer als Silvera.

3,0
Leptop schreef:
Mijn eerste kennismaking met Gojira. Na diverse lovende recensies, ook over hun liveoptredens, kon de aanschaf van deze cd (jazeker: cd!) niet achterblijven. Mede ook vanwege de vaak vallende term progressief.
De kennismaking is ok, maar het album luistert wat tammetjes weg. Niet superstevig of donker of progressief. Dat had wat uitgesprokener mogen zijn imo. Ik denk dat de band dit ook wel kan zo op het eerste gehoor.
Ik blijf vooral verder luisteren, wellicht hebben we te maken net een zogeheten groeier...


In mijn zoektocht naar nieuwere muziek kwam ik deze naam regelmatig tegen. Progressief (?) wel lekker heavy maar na een 5tal nummers slaat toch een beetje de verveling toe en zet ik weer wat anders op. Toch blijf ik m steeds weer opzetten dus idd wellicht een groeier!

DeMeine
Wat mij betreft het indrukwekkendste metalalbum van het laatste decennium.

Het eerste nummer trok mij over de streep om het album in zijn geheel te gaan beluisteren. The Shooting Star: heftig drumwerk en ruige riffs afgewisseld met vocalen met tonnen nagalm - prachtig! Het mooiste nummer van het album voor mij.

Maar de andere nummers mogen er ook zeer zeker zijn. Waar ik eerst toch wel moeite mee had is de schreeuwerige zang en het ADHD up-tempo van de intro's van sommige nummers. Maar ik stelde mij virtueel Lemmy Kilmister voor ogen als zanger, en ach, ... dat hielp.

Ik moet denk ik mn huidige rotatielijst aanpassen, want deze draai ik eigenlijk het meeste nu.

Vooreerst 4 sterren van mij voor dit album. En ik weet wel zeker dat het bij dit album blijft, want op de andere albums zijn de keelregisters te veel aanwezig.

avatar van ProGNerD
4,0
Enthousiast geworden door mijn 1e kennismaking met Gojira met hun nieuwste album Fortitude, ook de voorganger maar 's aangeslingerd; ook prima te pruimen, al vind ik persoonlijk laatstgenoemde iets interessanter...

avatar van notsub
4,0
Met Fortitude wist Gojira zich bij mij in de schijnwerpers te spelen en dan is Magma een logisch vervolg op deze ontdekkingsreis. Ik denk dat ik deze iets minder vind, maar het is nog steeds een vette metal plaat. Het openingsduo is hier ijzersterk. Met Stranded zie ik live zo een slagveld ontstaan, maar ik heb meer de voorkeur voor het trio Magma/Pray/Only Pain, waarin de ritmische hoogtepunten zich heerlijk opstapelen. Dat Magma daarna wat aan kracht inboet is jammer, maar de overheersende indruk blijft zeer positief.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:43 uur

geplaatst: vandaag om 11:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.