menu

Suicidal Tendencies - World Gone Mad (2016)

mijn stem
3,50 (16)
16 stemmen

Verenigde Staten
Metal / Punk
Label: Suicidal

  1. Clap Like Ozzy (4:23)
  2. The New Degeneration (6:19)
  3. Living for Life (4:50)
  4. Get Your Fight On! (4:55)
  5. World Gone Mad! (3:56)
  6. Happy Never After (6:04)
  7. One Finger Salute (5:18)
  8. Damage Control (5:14)
  9. The Struggle Is Real (2:48)
  10. Still Dying to Live (7:37)
  11. This World (4:51)
totale tijdsduur: 56:15
zoeken in:
avatar van Kronos
Met Dave Lombardo als drummer en alvast een toffe hoes. Ik ben benieuwd.

avatar van gigage
Clap like Ozzy, whahaha

avatar van Mr. B
3,5
Aangenaam verrast door Clap Like Ozzy, misschien gaat het wel wat worden met dit album. Klinkt een beetje als in de begindagen.

avatar van Sir Spamalot
3,5
Clapp like Ozzy geeft mij ook een beetje hoop want Mike Muir en de zijnen hebben veel goed te maken bij mij. Hopelijk kan Dave Lombardo er de pit in houden maar wat een bass op dat ene nummer. Laatste week september belooft druk te worden: Insomnium, Marillion, Operation: Mindcrime, Opeth en deze ST.

avatar van Kronos
Even goed als 13 maakt mij al tevreden, Sir Spamalot.

Maar het mag natuurlijk altijd beter.

buizen
Clap Like Ozzy laatst live gehoord. Geweldige titel voor een nummer. Wat een vette band live zeg.
Dave Lombardo tilt de band echt a level higher. Ze hebben elkaar echt gevonden wat betreft plezier in touren.
Verder ben ik al zo'n oude zak dat een albumaanschaf onwaarschijnlijk wordt geacht, maar als ze in de buurt eens optreden: be there!

avatar van Kronos
Ik vind Clap Like Ozzy maar een vreselijk irritant en dom nummertje. Volgens mij moest ST het altijd van subtiliteit hebben in combinatie met (vaak ingehouden) agressie. De subtiliteit mis ik hier.

avatar van the crook
buizen schreef:
Verder ben ik al zo'n oude zak dat een albumaanschaf onwaarschijnlijk wordt geacht


Je kunt 'm altijd nog stiekem op Spotify luisteren ofzo

Met Clap like Ozzy lijkt Suicidal inderdaad weer een beetje terug te grijpen naar het oude geluid, of dat komt door het nieuwe Lombardo bloed dat door band stroomt lijkt me erg sterk.

avatar van Sir Spamalot
3,5
Van Punky naar Metal naar Funky is de reis van Suicidal Tendencies niet altijd een succesvolle ervaring voor mij geweest, hun derde album How Will I Laugh Tomorrow When I Can't Even Smile Today uit 1988 vind ik hun beste, ook al door die gitaarlijnen van Rocky George.

Met drummer Dave Lombardo in de gelederen hoop je op een fikse injectie pit in het groepsgeluid en dat krijg je ook te horen vanaf de eerste seconde van het grappige Clap Like Ozzy. Get Your Fight On! heeft een kalm begin maar is ook zo'n uptempo nummer. Geweldig zijn er weer de nijdige zanglijnen van Mike Muir en het meer dan bovengemiddeld gitaarwerk dat vaak doet denken aan ex-gitarist Rocky George, hoewel ik bij hem meer finesse hoorde. Sommige nummers zijn dan weer iets taaier (want trager) zoals het titelnummer, Damage Control en het rustige Still Dying to Live dat in de laatste twee minuten gelukkig versnelt, de tweede helft van dit album valt me momenteel iets tegen.

Opmerkelijk is ook de naam van de producer, Glen E. Friedman, in 1983 was hij ook de producer van hun debuutalbum. Ik hou het voorlopig op meer dan aardig, want eerlijk gezegd ging ik de laatste twee nummers nooit gemist hebben, had Suicidal Tendencies ze weggelaten, maar goed, het is hun album en hun artistieke vrijheid.

avatar van notsub
3,0
Deze nieuwe Suicidal moest ik toch even horen. Met het puike verleden van de band heb ik nog steeds een nauwe band. Tegenwoordig wil ik ze live nog wel eens meepakken, maar de laatste CD's zul je hier niet treffen. World Gone Mad zal daar geen verandering in brengen. Veel nummers klinken bekend in de oren en voegen feitelijk weinig toe aan het repertoire van de band. Het spelplezier is er echter zeker nog en de band is hoorbaar springlevend. Het unieke geluid van Mike Muir blijft de grote kracht in de sound en zo kunnen ze zeker nog jaren mee.

avatar van frolunda
3,5
Ben Suicidal tendencies de laatste jaren wat uit het oog verloren.Niet dat ze zelf qua albums zo actief waren,Free yourself.....and save your mind kwam uit 2000 (en was vrij matig) en dertien jaar later volgde uiteraard 13 maar daar ben ik nog steeds niet aan toegekomen.
Nu is er dan World gone mad,mijn verwachtingen waren niet al te hoog maar de plaat valt me alleszins mee.De sound is typisch 'suicidal' en zit wat betreft geluid een beetje tussen het derde en vierde album in.Dat niveau wordt uiteraard niet meer gehaald,de songs zijn over het algemeen toch wat minder en ook zit er tegenwoordig ook wat sleet op de stem van Mike Muir (was sowieso nooit een zanger die het van een krachtige vocale prestatie moest hebben).Gelukkig maakt de muzikale invulling een hoop goed,het spelplezier spat er vanaf en ook de solo's gieren lekker ouderwets.
Daarom is het jammer dat World gone mad een vrij matige mix heeft meegekregen,doet een beetje afbreuk aan sterke nummers als Happy Never After,Get Your Fight On! en The Struggle Is Real
Voor de rest is het echter een lekkere plaat geworden,nergens wereldschokkend maar wel een fijn voorafje op de,hopelijk aankomende live concerten want dat blijft een belevenis heb ik vorig jaar nog ondervonden.
Een kleine 3,5 **.

avatar van hotdoginferno
5,0
De gaafste schijf van ze

Gast
geplaatst: vandaag om 15:00 uur

geplaatst: vandaag om 15:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.