menu

The Pale Fountains - Pacific Street (1984)

mijn stem
3,74 (48)
48 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Virgin

  1. Reach (4:14)
  2. Something on My Mind (3:57)
  3. Unless (4:40)
  4. Southbound Excursion (2:31)
  5. Natural (3:23)
  6. Faithfull Pillow (Part 1) (1:36)
  7. (Don't Let Your Love) Start a War (3:39)
  8. Beyond Friday's Field (4:05)
  9. Abergele Next Time (3:50)
  10. Crazier (3:42)
  11. Faithfull Pillow (Part 2) (2:00)
  12. Palm of My Hand * (3:48)
  13. Love's a Beautiful Place * (4:15)
  14. Meadow of Love * (3:05)
  15. Thank You * (3:06)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 37:37 (51:51)
zoeken in:
tondeman
Waarom kijkt iedereen zo raar? Wel, de foto is genomen tijdens de Hongaarse Revolutie van 1956 en precies op het moment dat de fotograaf de foto klikte werd hij geraakt door een kogel.

avatar van Safri
Mooie anekdote, erg tragisch

avatar van blur8
5,0
Een van mijn meest fovoriete 80s Albums. Wellicht mede door alternatieve houding van de band: de 4 singles stonden niet op de LP, maar werden wel later op de CD geplaatst (nr 12 t/m 15).
Maar toch vooral door de geweldige composities en stem van Michael Head, de glasheldere productie en de opvallende blasers-arrangementen van Andy Diagram.
De jaren-60 sfeer werd mid-80s totaal niet opgepakt door het grote publiek, waardoor na 2 albums de koek al op was; jammer.
Andy begon later de iets bekendere band James.
Ook is er een link naar The Lightning Seeds.

tondeman
En vergeet Shack (en The Strands) niet, de band waarin Mick's talent pas echt zou opbloeien wat mij betreft.

Start a War is natuurlijk wel een onberispelijk mooie pop-song, zeker de langere versie.

avatar van johan de witt
4,5
Prachtige jaren 80-ontdekking dit.
Een beetje Prefab Sprout meets Love.

avatar van musicfriek
4,0
Popmuziek zoals ik het graag hoor. Wat johan de witt zegt, vind ik een zeer treffende bewoording. Nog even wat vaker beluisteren voordat ik sterren ga strooien. Dit gaat zeker vaker gedraaid worden. Beyond Friday's Field springt er nu voor mij uit.

Het verhaal achter die hoes is echt ijzingwekkend..

Ken enkel van deze groep de single uit '82 ' thank you' een zeer moeilijk te vinden nummer dat ik heel goed vind.Ik herinner mij de videoclip van toen tijdens een liveconcert met de aanstekers in de lucht.
Op youtube zag ik een mooiere clip in een bootje.

Zowel het liedje als clip zou ik heel graag vinden.
Waarschijnlijk een hopeloze zaak

avatar van lebowski
4,0
tondeman schreef:
Waarom kijkt iedereen zo raar? Wel, de foto is genomen tijdens de Hongaarse Revolutie van 1956 en precies op het moment dat de fotograaf de foto klikte werd hij geraakt door een kogel.


Toch zit daar een onmogelijkheid in, want op het moment van afdrukken kán de fotograaf nog niet geraakt zijn...

avatar van dynamo d
3,5
Thank You is een prachtig nummer. Verder vind ik Unless ook wel een goed nummer. Beetje ondergewaardeerd indertijd deze songs.

avatar van blur8
5,0
Thank You & Unless, Meadow of Love & Something o.m.Mind zijn voor mijn oren Fenominaal
Mijn kwalificatie: Indertijd onterecht onbegrepen.
Nu: verankerd in m'n top-10.

zalwelnikszijn!
"Reach" doet het hem hier momenteel. Van gefluister naar bossa nova-explosie in vier minuten. Met in het middenstuk een stuk backwards gitaar dat zo waar de opbouw complementeert. Eerlijk waar, perfectie.

avatar van aERodynamIC
4,0
Reach, Unless en Thank You zijn voor mij de prijsnummers (jammer dat de laatste niet op mijn lp te vinden is).

avatar van Manfield
4,5
Wat een prachtig debuut van The Pale Fountains. Gepassioneerde jangle pop met een zekere weelderigheid gebracht – zoals ik het album Forever Changes van Love ook ervaar. Het voelt als een duidelijke flirt naar de 60’s. Op menig nummer kleuren trompet, cello, fluit en diverse strijkers de composities prachtig in. De zang van Michael Head is warm, optimistisch en iets speels. Ik luister er graag naar.

Het album opent met “Reach”, start rustig met trommel en barst open met fijn gitaarspel om te eindigen met een mooi samenspel van blazers. “Something on My Mind” had prima een hit kunnen zijn. Zomers, klein beetje eigenzinnig, maar ook toegankelijk. De fluit hoor je bijvoorbeeld terug in het tweede gedeelte van de heerlijke lichtvoetige zomerse track “Southbound Excursion”. Ach, inmiddels moet je het wel door hebben. Deze hele plaat staat vol met songs met opbouwende melodieën, vol van optimisme en een ontspannen sfeer. Naast de hierboven benoemde 3 tracks, wil ik er graag nog 2 positief benoemen: “Beyond Friday’s Field” en wellicht wel de allerbeste (helaas wel een bonustrack) “Thank You”.

“Unless” is voor mij het minste nummer van deze plaat. Het kabbelt iets te lang door en weet me daardoor niet te raken. Of wellicht raakt het me niet en kabbelt het daardoor te lang door. Het andere mindere nummer vind ik “Natural”. Dat nummer is ook enigszins een dissonant op deze plaat. Duidelijk meer rock. Op zich een prima nummer, maar het past naar mijn idee niet helemaal op deze plaat.

De productie van deze plaat ligt mij wel en is gedaan door Howard Gray. Gray heeft een jaar later een belangrijke bijdrage geleverd in de productie van “The Head on the Door” van “The Cure”, waar hij 3 nummers voor heeft geproduceerd, waaronder het geweldige “A Night Like This”.

avatar van Rainmachine
4,5
Deze plaat begin jaren 80 gekocht om de hoes (wat vaker gebeurde destijds) die intrigeerde me mateloos destijds. Dit was toch wel heel anders dan wat er destijds op de radio gedraaid werd, ook omdat een knipoog naar de jaren 60 helemaal niet cool was. het was de tijd van de truttige disco of aan de andere kant de new wave en punk. Daar viel dit helemaal buiten, ik heb er heel even aan moeten wennen maar was vanaf dat moment wel helemaal fan van de Fountains en later natuurlijk Shack en de andere perikelen van meneer Michael Head. Dit zijn allemaal prachtige liedjes met een kop en een staart, heel verzorgd en eigenlijk is het gewoon intelligente student rock/pop voor de dromerige studenten die op hun kamertje uit het raam zaten te mijmeren. Echt bekend is de band in Nederland niet geweest en na het 2e album was het ook gebeurd met de Fountains. Zonde, maar gelukkig kwam er een meer dan goed vervolg met Shack.

avatar van aERodynamIC
4,0
Eens in de zoveel tijd zit ik weer in mijn jaren '80-sprankelende-gitaarbandjes-periode.

Deze keer komt het door het onlangs uitgebrachte nieuwe album van The Reds, Pinks and Purples. Dan wil ik weer terug naar het 'echte werk' uit de jaren '80. zoals deze van The Pale Fountains.
Echt werk die ik toen ook niet kende. Voor mij was het Lotus Eaters, The Smiths, Teardrop Explodes, The Icicle Works, The House of Love en soortgelijke bandjes. Pas later kwamen The Pale Fountains, Felt, The Wild Swans en The Ocean Blue. Allemaal netjes als lp in de kast, dat wel.

Deze staat ook al weer heel wat jaren in de kast, maar als tiener heb ik het iet meegemaakt zeg maar. Nummers als Unless zijn toch hemels?!
En aangezien het nu een lang Hemelvaartweekend is mag dat nummer, evenals de rest van Pacific Street lekker hard op in huize aERo.

avatar van vinejo
4,0
De LP nu aan het beluisteren.
Wat had ik toch een goede smaak als 20-jarige
Snel naar de kast en gezocht, ik was zowat zeker dat ik ook de opvolger kocht.
En ja hoor, gevonden.
Dat zulke dingen een 56 jarige eventjes intens gelukkig kunnen maken.

avatar van luigifort
Ik voel me ook nog steeds 17
lichaam alleen niet

Gast
geplaatst: vandaag om 14:01 uur

geplaatst: vandaag om 14:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.