De viool wordt meestal toch wel wat klassieker gebruikt dan bij Jethro Tull, maar in Il Cieco zit dan bijvoorbeeld weer een viool-fluitduel dat zo van Tull had kunnen zijn.
It's a beautiful day ken ik verder niet, maar noch Gentle Giant, noch Jethro Tull zijn de eerste referenties die bij mij opkomen om het album als geheel te omschrijven. Daarvoor zit dit album mijns inziens te diep geworteld in de RPI-traditie, waarbij de klassieke invloeden nog wat dieper gingen dan in de Britse symfonische rock. PFM komt daarom als eerste in me op, zonder dat deze twee bands nou zoveel op elkaar lijken.
Het album is helaas wat aan de korte kant, maar wat een prachtige muziek! Misschien is het wel beter om te zeggen dat QVL in een nummer van vier minuten net zo veel te melden heeft als andere bands in een kwartier? Een van de klassiekers in de RPI en terecht!