Alicia schreef:
Mooi gezegd, Jean Maurice!
Ik heb een ontroerend stukje gevonden in een verhaal van Mike Dudley, die ook bij de begrafenis aanwezig was. Een (song) tekst van Adrian:
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow;
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain;
I am the gentle autumn's rain.
When you awaken in the morning's hush,
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft star that shines at night.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there; I did not die.
"Livng On The Edge Of God" is inderdaad een nummer, dat je bij de strot grijpt....groetjes van Alicia.
ja hij was ook nog een dichter, lijkt bijna op een sonnet!
mooi hoor
wat ik zo mooi vind aan het liedje Living on the Edge of God is dat het lijkt alsof hij dichter bij God(het eeuwig leven) komt of wil komen, om maar te zwijgen van de muziek en die ongelofelijke hartekreet aan het eind alsof hij al zijn pijn definitief van zich af schreeuwt, ik krijg er weer kippevel van!!!
daarnaast vind ik dit hele album ook een ode aan The Sound, omdat het muzikaal gezien veel overeenkomsten vertoont met The Sound, dat vind ik ook zo prachtig aan dit album, het is net alsof je naar een album van The Sound zit te luisteren het lijkt wel alsof Adrian met dit laatste album afscheid heeft willen nemen van ons, zijn trouwe fans en alles wat hij in huis had nog een keer voor ons heeft willen spelen....hhhmm, krijg alweer een brok in mijn keel
het kan gewoon niet anders dan dat hij het zo gewild en gepland heeft, omdat hij vlak voor het definitieve inzingen van dit album voorgoed afscheid van ons heeft genomen EN ook dat heeft hij volgens mij zo gewild om de ruwe opnamen van zijn zang voor dit album zo te gebruiken omdat het alles zegt over zijn gevoelige aard en de demonen die hij moest bevechten, en DAAROM heb ik dit prachtige afscheidsalbum in mijn top tien op twee gezet en daar blijft hij ook staan.
Toen ik voor het eerst The Sound hoorde was ik zeventien(1984) en het greep me meteen bij mijn keel, wat een emotie!!! en toewijding zat er in die zanger van The Sound. Ik weet zeker dat Adrian nu rust heeft en voorgoed is teruggekeerd naar zijn eigen momenten van geluk en grootsheid, omdat God de lijdende mens het meest nabij is...