"I can dress up the dead man,
but I can't bring him back to life."
Sommige nummers bevatten niet zoveel gekte, dat moet ik rechtzetten, maar er komt nog voldoende voorbij in dat opzicht: 'Naked in Front of the Computer' en 'Got That Feeling' (beiden als enige geschreven door alleen Patton), maar ook 'Collision' komt in de buurt, net als 'Mouth by Mouth en 'Paths of Glory' en 'Helpless' eindigt met nog een wanhopige Mike. Per saldo is dat minder dan op de twee voorgangers, maar 'Album of the Year' biedt, net als 'Angel Dust' meer samenhang qua geluid en sfeer, dat deed de voorganger niet, en al zeker niet in kwaliteit (en dat doet een beetje pijn om te zeggen, want daar staan wel heuse FNM classics op!).
Hier was de gitarist van dienst ene Jon Hudson, die ook meeschreef aan een viertal liedjes (o.a. de basis voor 'Stripsearch' en 'Ashes to Ashes' worden aan hem toegeschreven). Hij kwijt zich uitstekend van zijn taak en speelt echt in dienst van de nummers. Ik heb dan nog de uitgave waar een extra cd met remixen bij zit en die is voor af en toe echt wel de moeite. Dit had de perfecte zwanenzang kunnen zijn, ware het niet dat Faith No More meende een reünie te moeten organiseren, een paar jaartjes terug. Wat ik daarvan vind, kun je binnenkort lezen, want ik wil de nacht graag plezierig afsluiten voor ik op mijn matras duik.
Favorieten zijn hier behalve monstertrack 'Ashes to Ashes' moeilijker dan ooit te kiezen, maar ik ga voor 'Mouth to Mouth', 'Got That Feeling', 'Paths of Glory' en 'Pristina'.
*****.