menu

Faith No More - Album of the Year (1997)

mijn stem
3,63 (212)
212 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Slash

  1. Collision (3:23)
  2. Stripsearch (4:30)
  3. Last Cup of Sorrow (4:17)
  4. Naked in Front of the Computer (2:07)
  5. Helpless (5:24)
  6. Mouth to Mouth (3:55)
  7. Ashes to Ashes (3:36)
  8. She Loves Me Not (3:29)
  9. Got That Feeling (2:20)
  10. Paths of Glory (4:16)
  11. Home Sick Home (1:59)
  12. Pristina (3:53)
  13. Pristina [Billy Gould Mix] * (4:14)
  14. Last Cup of Sorrow [Roli Mosimann Mix] * (6:23)
  15. She Loves Me Not [Spinna Main Mix] * (4:36)
  16. Ashes to Ashes [Hardknox Alternative Mix] * (6:05)
  17. Light Up and Let Go * (2:17)
  18. The Big Kahuna * (3:04)
  19. This Guy's in Love with You [Live] * (4:19)
  20. Collision [Live from Phoenix Festival] * (3:29)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 43:09 (1:17:36)
zoeken in:
Meneer Bungel
Ze zijn alweer een tijdje bij elkaar/spelen weer samen;

''Who would have thought, but here we are, 11 years dead and now back...posting news again!!
---
We can only hope that the experience of playing together again will yield results erratic and unpredictable enough to live up to the legacy of FNM. Who know where this will end or what it will bring up...only the future knows. But we are about to find out!''
::official FAITH NO MORE site:: News:: - fnm.com

Als ze nu nog één plaat maken, kunnen ze het gelijk ''Album of the Century'' noemen.

avatar van freakey
5,0
Meneer Bungel schreef:
....Als ze nu nog één plaat maken, kunnen ze het gelijk ''Album of the Century'' noemen.


Zou mooi zijn....
... en dan gelijk ook maar een reunietje (met cd) van Mr. Bungle erachteraan....

Meneer Bungel

2,5
Op een dag word je wakker en ben je ineens niet meer verliefd op je vlam. De magie is ineens weg. Dat had ik met dit album, op een paar nummers na (bij mij Stripsearch en Helpless) ' voelde' ik de muziek niet. Kort daarop gingen ze uiteen. Jammer.

Oh sorry, ik had mijn mening al eerder gegeven hier. Ben het album nu weer aan het luisteren, nieuwe kans geven.

avatar van luigifort
Toen ik dit album kocht in 97 vond ik m best tegenvallen..kon er niet goed aan wennen ondanks dat er een handvol goeie songs op staan. Jaren later ben ik deze meer gaan waarderen ondanks dat er nog steeds een paar meuknummers op staan..onevenwichtig maar zeker niet slecht..3.5* overigens vind ik dit album wel een erg mooie klank hebben..

avatar van P8371G
3,0
album pas weer een keer beluisterd ,ik vind het zeker geen slecht album staan een paar zeer goede nummers op: Collision,Stripsearch,Last cup of sorrow, Ashes to ashes,Mouth to mouth
aantal clips van deze cd werden toen ook veel op MTV vertoond in de jaren 90
het is niet de beste cd van de heren,maar 3 sterren zeer zeker waard, het blijft FNM . vele bands oa Gun`s N roses,Metallica en andere topbands noemden FNM als grote voorbeeld voor hun muziek.

avatar van james_cameron
3,5
Typische Faith No More-humor, die albumtitel... Zeker niet het beste werk van de band, maar er staat een reeks ijzersterke songs op, afgewisseld door een paar mindere goden. Vooral tegen het einde van de plaat komt de klad er een beetje in. Qua stijl grijpt de band sporadisch terug op de bombast van Angel Dust, al wordt dat niveau nergens gehaald. Songs als Stripsearch, Last Cup Of Sorrow en Ashes To Ashes blijven echter wel erg fijn.

avatar van kaztor
4,5
Ankrhim schreef:
Geweldige plaat na het teleurstellende King For A Day. Hierop tenminste weer wat meer ragwerk en ook de "nieuwe" gitarist is een stuk beter dan die van KFAD. Mijn nummer 2 plaat na Angel Dust.
Tenminste wat meer ragwerk? Dan zou ik toch King For A Day maar weer eens gaan beluisteren...

Recentelijk weer aangeschaft (Original Album Classics) en ik heb er een halfje bij gedaan (4,5). Plaat heeft nog niks van z'n kracht verloren.

avatar van milesdavisjr
3,0
Het laatste album voor de comeback en de heren klinken/klonken hier en daar wat uitgeblust. Weg is de frisheid van The Real Thing, het uitgebalanceerde Angel Dust of de hysterische en "gecontroleerde gekte' van King for a Day. De koek was min of meer op, Collision is een vlotte maar wat simpele opener, Stripsearch is stemmig en kent een mooie sfeer maar beklijft ook niet helemaal. Last Cup of Sorrow doet het al wat beter maar is ook geen klassieker. Zo staan er wel meer tracks op die het predikaat aardig hebben maar nooit uitgroeien tot nummers van formaat. Alleen het kamerbrede Ashes to Ashes pakt mij volledig in, maar daar zijn al enkele songs aan vooraf gegaan die weinig indruk maken. Jammer dat Sol Invictus 18 jaar later niet de plaat bleek waarmee Faith No More zijn troon weer 'opeiste' Desalniettemin blijven de eerste 3 platen met Patton mij veel plezier bezorgen.

avatar van trebremmit
4,0
Ashes to Ashes is inderdaad erg goed, maar Collision hakt er ook wel in moet ik zeggen, goeie opener, en Stripsearch is een beetje de Evidence van Album of the Year. Al met al iets minder dan King for a Day, maar er staat nog genoeg op om van te genieten, alleen naar het einde toe kakt het iets in.

avatar van ZAP!
5,0
Meneer Bungel schreef:
Als ze nu nog één plaat maken, kunnen ze het gelijk ''Album of the Century'' noemen.
freakey schreef:
Zou mooi zijn....
... en dan gelijk ook maar een reunietje (met cd) van Mr. Bungle erachteraan....
Grappig, hebben we allebei nog onze zin gekregen ook - tenminste, ik reken erop dat de Bungle reünie doorgaat en helaas is mij de FNM plaat wel tegengevallen...

Ter zake:

Schandalig ondergewaardeerd. Kakt ook helemaal niet in naar het einde toe, volgens mij en is gemiddeld beter dan de voorganger, die een paar echt mindere broeders kent. FNM op volle toeren, met fantastische composities en misschien een inkleuring die wat aan de nette kant lijkt te zijn, maar luister nog maar es goed: dit is de perfecte 'mosterd na de maaltijden' 'A.D.' en 'K.f.aD.(F.f.aL.)'; ergens hetzelfde kunstje misschien, maar bovenmatig geïnspireerd en oorstrelend goed, dus ook weer helemaal níet hetzelfde kunstje.

*****.

avatar van milesdavisjr
3,0
Een aardig schijfje maar ook niet meer dan dat. Hoewel de persoonlijke beleving voor iedereen anders is zou dit voor elk beginnend bandje een droomplaat zijn. Maar we hebben het echter over Faith No More, de band die altijd verast, die geen genoegen neemt met dogma's en muzikale grenzen, die zich niet conformeert aan trends of verwachtingspatronen. Daarom blijft er toch een wat onbevredigend gevoel achter (hetzelfde had ik met Sol Invictus) juist op deze worp klinkt Faith No More haast ....degelijk...en zelfs wat alledaags, dat kan toch nooit de bedoeling zijn. Voorganger King For A Day is over de hele linie niet altijd even sterk maar bevat een flink aantal killer songs die het schijfje allure geven. Album of the Year doet dat in mijn ogen niet, het charmante Stripsearch en kamerbrede Ashes to Ashes ten spijt. De gekte ontbreekt, hetzelfde geldt voor de afwisseling en vernuftige details. Op King For a Day zorgde een jazzy song (fenomenaal trouwens) als Evidence voor de nodige afwisseling, een dergelijk nummer wordt nu node gemist. Het wordt nergens slecht maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de chemie tussen de heren ten tijde van deze plaat al een beetje was weggeëbd, niet veel later ging de band ook 'on hold'.

avatar van ZAP!
5,0
milesdavisjr schreef:
De gekte ontbreekt, hetzelfde geldt voor de afwisseling en vernuftige details.
Kan het daar met alle respect totaal niet mee eens zijn. Heb je hem recentelijk nog eens gehoord? Gekte galore, evenals afwisseling + vernuftige details...

avatar van ZAP!
5,0
"I can dress up the dead man,
but I can't bring him back to life."



Sommige nummers bevatten niet zoveel gekte, dat moet ik rechtzetten, maar er komt nog voldoende voorbij in dat opzicht: 'Naked in Front of the Computer' en 'Got That Feeling' (beiden als enige geschreven door alleen Patton), maar ook 'Collision' komt in de buurt, net als 'Mouth by Mouth en 'Paths of Glory' en 'Helpless' eindigt met nog een wanhopige Mike. Per saldo is dat minder dan op de twee voorgangers, maar 'Album of the Year' biedt, net als 'Angel Dust' meer samenhang qua geluid en sfeer, dat deed de voorganger niet, en al zeker niet in kwaliteit (en dat doet een beetje pijn om te zeggen, want daar staan wel heuse FNM classics op!).

Hier was de gitarist van dienst ene Jon Hudson, die ook meeschreef aan een viertal liedjes (o.a. de basis voor 'Stripsearch' en 'Ashes to Ashes' worden aan hem toegeschreven). Hij kwijt zich uitstekend van zijn taak en speelt echt in dienst van de nummers. Ik heb dan nog de uitgave waar een extra cd met remixen bij zit en die is voor af en toe echt wel de moeite. Dit had de perfecte zwanenzang kunnen zijn, ware het niet dat Faith No More meende een reünie te moeten organiseren, een paar jaartjes terug. Wat ik daarvan vind, kun je binnenkort lezen, want ik wil de nacht graag plezierig afsluiten voor ik op mijn matras duik.

Favorieten zijn hier behalve monstertrack 'Ashes to Ashes' moeilijker dan ooit te kiezen, maar ik ga voor 'Mouth to Mouth', 'Got That Feeling', 'Paths of Glory' en 'Pristina'.


*****.

avatar van milesdavisjr
3,0
De chemie leek wel wat weggeëbd na zoveel jaar intensief samenwerken. Patton was met name rond deze periode ook actief in gelegenheidsbandjes of leende zijn stem voor andere projecten/samenwerkingsverbanden. Of dat van invloed is geweest op dit schijfje is maar de vraag, maar Album of the Year (de titel prikkelde in ieder geval de nieuwsgierigheid destijds) de plaat klinkt in ieder geval wat degelijker dan King for a Day. Faith No More stond erom bekend over grenzen heen te kijken en te gaan maar op deze plaat lijken ze wel veilig binnen de marges te willen opereren. Hoewel Stripsearch, Ashes to Ashes, en Last Cup of Sorrow prima tracks zijn, met name het kamerbrede Ashes tot Ashes is weergaloos, klinkt Album of the Year haast ingetogen. Dat wil niet zeggen dat er geen harde songs op staan, integendeel, maar uitzonderingen daargelaten, ik mis de fijne wisselwerking tussen hard en zacht, tussen de intensiteit van Patton en de harmonieën die daar vaak op volgen, maar ook enkele earpleasers. Songs als Easy, Evidence, Underwater Love, nummers die wat extra sfeer aan een plaat toevoegden. 4 a 5 nummers blijf ik regelmatig draaien maar dat is te kort om te spreken van een goede schijf.
Vreemd genoeg vind ik vanuit instrumentaal oogpunt een plaat als Introduce Yourself interessanter, want afwisselender, frisser, gekker en spannender.

Tussenstand:

1. Angel Dust
2. The Real Thing
3. King for a Day, Fool for a Lifetime
4. Introduce Yourself
5. Album of the Year
6. We Care a Lot

Gast
geplaatst: vandaag om 11:32 uur

geplaatst: vandaag om 11:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.