menu

Blanck Mass - World Eater (2017)

mijn stem
3,75 (73)
73 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Sacred Bones

  1. John Doe's Carnival of Error (2:35)
  2. Rhesus Negative (9:08)
  3. Please (7:28)
  4. The Rat (6:09)
  5. Silent Treatment (7:35)
  6. Minnesota / Eas Fors / Naked (7:28)
  7. Hive Mind (8:31)
totale tijdsduur: 48:54
zoeken in:
avatar van sj0n88
4,0
De twee vooruitgesnelde singles van dit album beloven in ieder geval al heel veel goeds. Weer heel herkenbaar het Blanck Mass-geluid dat mij de vorige plaat zoveel deed opzetten.

avatar van E-Clect-Eddy
4,5
Vanaf vandaag tijdelijk te beluisteren via de stream van NPR first listen

( ik vind deze hoes alleen niks, maar misschien dat de muziek mij wel boeit )

Rhesus Negative neigt naar Industrial / Techno van het type Nine Inch Nails, en wat ander alternatieve bandjes die je tegenkwam of Gothic parties

Eerder vandaag de nieuwe geluisterd van Talaboman - The Night Land die ook heel mooi is maar deze vind ik meteen een beetje mooier en donkerder.

avatar van midnight boom
4,0
Als helft van Fuck Buttons zocht Benjamin John Power de grenzen van de elektronische muziek op, de laatste jaren gaat zijn focus vooral uit naar Blanck Mass waarbij hij doodleuk diezelfde grenzen blijft zoeken. Inmiddels is dat ook steeds meer een act geworden om rekening mee te houden. Als geen ander combineert Power namelijk prachtige melodieën met brute kracht. Die twee werelden wisselt hij keurig af op zijn derde plaat als Blanck Mass, World Eater geheten. Het imponerende 'Rhesus Negative' kan bijvoorbeeld door als een Swans op speed; beklemmend, soms zo hard beukend dat het bijna pijn doet aan de oren. Naar kille, industriële techno neigt ook het massieve 'The Rat', dat je naar adem doet snaken. Het is vermoeiend luistervoer, maar Power gunt de oren ook geregeld wat rust. Liever dan in het ruimtelijke, naar Arca-hintende 'Please' wordt het bij Black Mass niet. Wel indrukwekkender: 'Silent Treatment' is misschien wel het meest imponerende stuk muziek dat Power op zijn CV heeft staan. Een gelaagd, met samples volgestouwd avontuur waarin de luisteraar bijna overweldigd wordt.

Van: Daans Muziek Blog

avatar van Dreten Bukgat
4,0
holy moly!

avatar van -SprayIt-
4,5
Jahaa! Zojuist besteld, want dit vinden we lekker!

avatar van Edgar18
4,0
Wat een album dit, ontvouwd bij iedere luisterbeurt meer van zijn schoonheid.

avatar van frolunda
3,0
Best een interessant en origineel album.Vooral Please en Silent treatment zijn vrij sterk.Maar of ik dit album in de toekomst nog veel ga draaien.......ik denk eerlijk gezegd van niet want echt veel plezier beleef ik er niet aan hoewel ik het tot op zekere hoogte best kan waarderen.

avatar van -SprayIt-
4,5
frolunda schreef:
Best een interessant en origineel album.Vooral Please en Silent treatment zijn vrij sterk.Maar of ik dit album in de toekomst nog veel ga draaien.......ik denk eerlijk gezegd van niet want echt veel plezier beleef er niet aan hoewel ik het tot op zekere hoogte best kan waarderen.


Niet vaak zoveel tegenstellingen in 1 bericht gelezen, haha. Je bent er volgens mij nog niet over uit!

avatar van Barend G
4,5
Bij de OOR hebben ze 'm ook wel door (en dat rijmt nog ook)

avatar van Dance Lover
4,5
Ik ga dit ook snel bestellen, wat een briljante nummers, wordt zo vrolijk van deze gestroomlijnde, euforische herrie. Genoeg variatie ook, eentje om keihard te draaien!

Uitblinkers nu: Rhesus Negative ( Happy hardcore meets noise & Donna Summer ) en Silent Treatment

avatar van E-Clect-Eddy
4,5
Pas 8x beluisterd maar denk er om er een half bij te doen, het is gewoon een erg lekker geheel.

avatar van sj0n88
4,0
Het album in z'n geheel heeft even tijd nodig, maar wat is dit toch weer een heerlijke bak herrie. Gruizig, met goede melodieën en hier en daar precies passende vocals. Grote klasse!

avatar van sj0n88
4,0
Aangezien ik maar beperkte tijd hebt om alle muziek te luisteren die ik wil luisteren nog even een vraag: is het de moeite om de debuutplaat ook te gaan beluisteren? Of bevat deze plaats aanzienlijk minder kwaliteit dan de latere twee albums?

avatar van Dance Lover
4,5
De debuutplaat heb ik nooit beluisterd geen idee dus, maar je kunt zeker Fuck Buttons eens proberen mocht je dat nog niet gedaan hebben. Fuck Buttons - Tarot Sport (2009)

Misterfool
Volgens midnight boom had Rhesus Negative zo op een Swans-album kunnen staan. Die vergelijking vind ik, zelfs albumbreed, niet gek gekozen. De muziek van Blanck Mass heeft eenzelfde naargeestige sfeer. Ik hou er wel van! Gruwelen en genieten tegelijkertijd. Wellicht zet ik dit album zelfs wel in mijn eindejaarslijst.

avatar van andnino
4,5
Ik vind de muziek hier persoonlijk helemaal niet zo'n naargeestige sfeer hebben. Hoewel ik van dergelijke sferen best kan genieten, kan ik dit nooit voor langere periodes. World Eater daarentegen kan ik zo een tweede keer opzetten, er zit een gigantische energie in deze plaat. Daarnaast is het trouwens ook heerlijk veelzijdig, wat het naar mijn mening onderscheidt van veel IDM-/breakcore-producers die uiteindelijk toch veel van hetzelfde laken een pak snijden.

avatar van Mjuman
2,0
Rewire 2017: net Slowdive achter de kiezen en de betovering door Rachel Goswell verbroken met een glas wit bier - niets zo goed om te onttoveren als bier, daardoor moet je op een gegeven moment gaan wateren en niets is aarders dan de kleine boodschap (of het zou de grote moeten zijn).

Welaan, naar Blanck Mass (getipt); daar ca 25 minuten volgehouden en daar blijkt dan gewoon dat een laptop++ act zonder goede Visuals toch niet echt kan boeien. Bibio had dat - bij een van de eerdere edities van Le Guesswho heel goed door. Grootmeester wat dat betreft is Tobim, met zijn live performance van ISAM.

Ok, dan op de spotifiets gestapt en dit album laten passeren. Dat viel niet mee, wat mij betreft is het teveel van dezelfde bollen-beat die ook Fuck Buttons (Tarot Sport) kenmerkt en gewoon te weinig variatie heeft. Tarot Sport draai ik 1-2 keer/jaar en daarna moet ik altijd afdraaien, mijn hartslag is opgelopen zonder dat ik me heb ingespand. Misschien ben ik meer van R.E.M - rustige elektronische muziek - maar ja de tijd dat ik ge(hyper)activeerd werd door dit soort muziek ligt al weer 1-2 decennia achter me.

Ben ik dan zo sloom geworden nou nee, maar als ik ergens behoefte aan heb, is het meer afwisseling, variatie, contemplatie (intelligentie?) en dat is hier gewoon heel ver te zoeken, voor mij teveel Sjonnie & Anita-beat. Momenteel gaat de spotifiets langs Shed - The Final Experiment (2017) en dat bevalt me stukken beter.

Al snap ik best wel dat binnen de doelgroep voldoende lieden zijn die dit graag trekken (hogelijks waarderen) en er een bibrozalo van krijgen; dat gun ik hun

avatar van andnino
4,5
Mjuman schreef:

Al snap ik best wel dat binnen de doelgroep voldoende lieden zijn die dit graag trekken (hogelijks waarderen) en er een bibrozalo van krijgen; dat gun ik hun

Een wat?

avatar van Fade.
Een binnenbroekse zaadlozing.

avatar van andnino
4,5
Fade. schreef:
Een binnenbroekse zaadlozing.

Opeens luister ik hier met een stuk minder smaak naar.

Misterfool
Ik vind het eigenlijk niet eens zo gekke term/kritiek bij dit album. De muziek op deze plaat voelt soms een beetje vies aan en het heeft, zeker op de Silent Treatment (door de welhaast kreunende voicesamples) iets erotisch. Dat is het mooie aan kunst. Het hoeven ook niet allemaal idyllische landschapjes te zijn. Muziek kan ook ietwat ongemakkelijke sfeertekeningen schoonheid geven. Het opgefokte, steeds escalerende sfeertje van dit album vind ik in ieder geval wel intrigerend.

avatar van Paap_Floyd
5,0
Met terugwerkende kracht op 1 in mn 2017 lijst. Wat een geweldige plaat zeg.

avatar van Paap_Floyd
5,0
Mjuman schreef:
Rewire 2017: net Slowdive achter de kiezen en de betovering door Rachel Goswell verbroken met een glas wit bier - niets zo goed om te onttoveren als bier, daardoor moet je op een gegeven moment gaan wateren en niets is aarders dan de kleine boodschap (of het zou de grote moeten zijn).

Welaan, naar Blanck Mass (getipt); daar ca 25 minuten volgehouden en daar blijkt dan gewoon dat een laptop++ act zonder goede Visuals toch niet echt kan boeien. Bibio had dat - bij een van de eerdere edities van Le Guesswho heel goed door. Grootmeester wat dat betreft is Tobim, met zijn live performance van ISAM.

Ok, dan op de spotifiets gestapt en dit album laten passeren. Dat viel niet mee, wat mij betreft is het teveel van dezelfde bollen-beat die ook Fuck Buttons (Tarot Sport) kenmerkt en gewoon te weinig variatie heeft. Tarot Sport draai ik 1-2 keer/jaar en daarna moet ik altijd afdraaien, mijn hartslag is opgelopen zonder dat ik me heb ingespand. Misschien ben ik meer van R.E.M - rustige elektronische muziek - maar ja de tijd dat ik ge(hyper)activeerd werd door dit soort muziek ligt al weer 1-2 decennia achter me.

Ben ik dan zo sloom geworden nou nee, maar als ik ergens behoefte aan heb, is het meer afwisseling, variatie, contemplatie (intelligentie?) en dat is hier gewoon heel ver te zoeken, voor mij teveel Sjonnie & Anita-beat. Momenteel gaat de spotifiets langs Shed - The Final Experiment (2017) en dat bevalt me stukken beter.

Al snap ik best wel dat binnen de doelgroep voldoende lieden zijn die dit graag trekken (hogelijks waarderen) en er een bibrozalo van krijgen; dat gun ik hun
Joh, al zetten ze gewoon deze cd op tijdens een festivaloptreden terwijl ze zelf ergens bier gaan drinken, ik zou helemaal losgaan. Inmiddels al zo veel bibrozalo's gehad dat mijn broek inmiddels zwanger is. Het is lang geleden dat ik zo euforisch was. De voorganger is bijna net zo goed. Amai wat een feest. 5 grote stervormige glitters!

avatar van Mjuman
2,0
Paap_Floyd schreef:
Joh, al zetten ze gewoon deze cd op tijdens een festivaloptreden terwijl ze zelf ergens bier gaan drinken, ik zou helemaal losgaan. Inmiddels al zo veel bibrozalo's gehad dat mijn broek inmiddels zwanger is. Het is lang geleden dat ik zo euforisch was. De voorganger is bijna net zo goed. Amai wat een feest. 5 grote stervormige glitters!


Tja, met zulke k*muziek, heb je dan toch mooi mazzel dat de 'waterworks' nog zo goed functioneren als ik hier zo lees wat ik er kan gebeuren in het wielerzadel

Luister je ook wel naar fatsoenlijke electronic, zoals
Ellen Allien - Nost (2017) of Skream - Fabriclive 96 (2018). Want ambient vind je vast te zaai

avatar van andnino
4,5
Mjuman schreef:
(quote)


Tja, met zulke k*muziek, heb je dan toch mooi mazzel dat de 'waterworks' nog zo goed functioneren als ik hier zo lees wat ik er kan gebeuren in het wielerzadel

Luister je ook wel naar fatsoenlijke electronic, zoals
Ellen Allien - Nost (2017) of Skream - Fabriclive 96 (2018). Want ambient vind je vast te zaai

Dat is nog eens nuttige info.

Skream en Ellen Allien zijn overigens een volstrekt ander genre, ik denk dat de meesten hier daar best van kunnen genieten maar feit is dat Blanck Mass muziek van een heel ander kaliber is en iets biedt wat die artiesten niet hebben (of je daar nu fan van bent of niet).

avatar van Mjuman
2,0
andnino schreef:
(quote)

Dat is nog eens nuttige info.

Skream en Ellen Allien zijn overigens een volstrekt ander genre, ik denk dat de meesten hier daar best van kunnen genieten maar feit is dat Blanck Mass muziek van een heel ander kaliber is en iets biedt wat die artiesten niet hebben (of je daar nu fan van bent of niet).


Het zoveelste voorbeeld hier dat millennials niet meer zonder smiley's kunnen als ze een bericht op waarde moeten schatten. Eerst even over dit album: mijn verwachtingen waren hoog gespannen toen ik ogv meningen hier ging luisteren op Rewire - nadat ik overigens betoverd was door Rachel en haar band (Slowdive). De lat lag hoog en ik schat dat ik zo'n 25 minuten heb volgemaakt. Mij kon het toen niet overtuigen en ik heb ook later niet de aandrang gehad om het nog eens proberen. Dat zo'n artiest een eigen identiteit heeft, kan best, maar daar hoef ik niet per se iets mee te kunnen - dat geldt immers voor heel veel acts. Veel "laptop acts" zijn zonder goede ondersteunende visuals mij te statisch. Dat kan natuurlijk ook komen doordat ik ben opgegroeid met het beeld van de musicus/artiest die met zijn instrument(en) als performer bezig was. Hoe meer electronica er tussen artiest en muziek zit, hoe abstracter het wordt en hoe minder je kunt duiden wie/wat speelt. Wat dat betreft spreken de woorden hierboven boekdelen - het gaat niet meer om de live performance van de artiest

Paap_Floyd schreef:
Joh, al zetten ze gewoon deze cd op tijdens een festivaloptreden terwijl ze zelf ergens bier gaan drinken, ik zou helemaal losgaan. (...)


Geen idee wat je verder beoogt met die opmerking over genre, wasted on me iig. Electronic is een containerbegrip en ik gaf gewoon twee voorbeelden van artiesten waar ik den Paap nog niet tegen ben gekomen. Ten slotte, het aantal stemmen/posts bij zowel de laatste Ellen Allien als de laatste Scream (FabricLive 96) ontkrachten je bewering over hun populariteit alhier volledig.

Als dit album op Spotify staat, zal ik het echt nog wel eens proberen - alleen even nu niet; dat zal je begrijpen

avatar van andnino
4,5
Mjuman schreef:
(quote)



(quote)


Geen idee wat je verder beoogt met die opmerking over genre, wasted on me iig. Electronic is een containerbegrip en ik gaf gewoon twee voorbeelden van artiesten waar ik den Paap nog niet tegen ben gekomen. Ten slotte, het aantal stemmen/posts bij zowel de laatste Ellen Allien als de laatste Scream (FabricLive 96) ontkrachten je bewering over hun populariteit alhier volledig.

Als dit album op Spotify staat, zal ik het echt nog wel eens proberen - alleen even nu niet; dat zal je begrijpen

Volgens mij heb je de quotes omgewisseld?

Anyway, ik heb het niet over populariteit. Ik heb het over het feit dat dit in het elektronische spectrum ongeveer net zo ver afstaat van house, als U2 van Slayer in de "rock". Daarmee bedoel ik ook geheel niet dat ze niet allebei hun plaats hebben, meer dat het appels met peren vergelijken is.

Begrijp ik nu trouwens goed dat je dit album beoordeelt op een live performance?

avatar van Mjuman
2,0
Nee, ik had vooraf al een paar nummers gehoord, maar de live performance nailed it shut. Ik heb overigens ook een afkeer van die bollenbeat van The Fuck Buttons (al kon ik dat soms wel 'trekken') veel te opgepompt en mijn hartslag wordt er onrustig van. Zal je verdere visuele associaties besparen.

Het kan geen kwaad om beter te lezen - je schrijft zelf echt:
"Skream en Ellen Allien zijn overigens een volstrekt ander genre, ik denk dat de meesten hier daar best van kunnen genieten."

En da's dus gewoon niet waar - daarom verwees ik naar hun laatste albums. Skream is trouwens al lang niet meer de dubstep-man die ie ooit was.

Van Slayer heb ik (gelukkig) geen verstand en dat wil ik graag zo houden en over U2 valt wel e.e.a. te zeggen; i.i.g. dat het nooit begonnen is als de platte rock/pop waartoe de band thans verworden is.

---toevoeging---
Ik heb net dit album nog eens gedraaid, in zijn geheel, en ondanks dat het zijn verdiensten zal hebben, is het niet voor mij weggelegd die eruit te halen. Kan - al werkend - veel hebben, tot Fabio, en andere D&B toe, maar dit maakte me echt helemaal ADHD.

avatar van andnino
4,5
Mjuman schreef:
Nee, ik had vooraf al een paar nummers gehoord, maar de live performance nailed it shut. Ik heb overigens ook een afkeer van die bollenbeat van The Fuck Buttons (al kon ik dat soms wel 'trekken') veel te opgepompt en mijn hartslag wordt er onrustig van. Zal je verdere visuele associaties besparen.

Het kan geen kwaad om beter te lezen - je schrijft zelf echt:
"Skream en Ellen Allien zijn overigens een volstrekt ander genre, ik denk dat de meesten hier daar best van kunnen genieten."

Klopt. Dat ze er voor kiezen om er niet naar luisteren is iets anders. Dit en dat sluiten elkaar niet uit, hoewel voor veel mensen de door jouw genoemde albums helaas onder de radar blijven.
En da's dus gewoon niet waar - daarom verwees ik naar hun laatste albums. Skream is trouwens al lang niet meer de dubstep-man die ie ooit was.

Weet ik, en hij heeft sindsdien ook best een aantal tracks gemaakt waar ik erg fan van ben. Zijn Fabriclive ben ik dan ook zeker benieuwd naar.

Verder waardeer ik dat je het probeert, maar ieder zo zijn ding. Er zijn ook veel platen in dit genre waar ik datzelfde gevoel bij heb, inclusief Fuck Buttons. Die zet ik dan ook heel snel weer af.

avatar van andnino
4,5
De laatste tijd heb ik World Eater weer een paar keer gedraaid, vanwege het samenstellen van "de grote lijst", mijn favoriete albums van het laatste decennium. Hier de gehele lijst.

Het enthousiasme dat ik drie jaar geleden voor deze plaat had, blijkt niet tijdelijk te zijn geweest. Ik kan er nog steeds met heel veel plezier naar luisteren, vooral omdat hij zo'n perfecte balans strijkt tussen zeer stevige, rauwe electronic en interessante, eigenzinnige melodieën. Hij is uiteindelijk uitgekomen op plaats 9.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:00 uur

geplaatst: vandaag om 11:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.