Het tweede album van het Nederlandse Earth & Fire behoort tot de klassiekers in de Nederpop, maar ook bij de beste album binnen het symfonische, progressieve rock genre.
De band kende zijn oorsprong eind jaren zestig in Voorburg en bereikte met “SEASONS”, geschreven door Golden Earring gitarist George Kooymans, voor het eerst de Top 40, en het juweeltje schoot door tot nummer 2 in die lijst. Het debuut dat in hetzelfde jaar verscheen, is eveneens een prachtig, zij het een nog wat fragmentarisch album, waar nog nog 2 andere top 10 hits op te vinden zijn, “WILD AND EXCITING” en “RUBY IS THE ONE”.
Toen de groep aan de opvolger van dat succesvolle debuutalbum begon, bestond de groep uit zangeres en blikvanger Jerney Kaagman, gitarist Chris Koerts, toetsenist Gerard Koerts, drummer Ton van der Kleij en bassist Hans Ziech.
Het als “SONGS OF THE MARCHING CHILDREN” in de herfst van 1971 verschenen meesterwerkje, leunt voor het grootste deel op het titelnummer, dat de volledige kant 2 van het album vult. Het magnum opus van Earth & Fire duurt bijna 18 en een halve minuut en bestaat uit 7 delen. Na een instrumentaal gedeelte “THEME OF THE MARCHING CHILDREN”, klinkt de zang van Kaagman door de speakers in het deel “OPENING OF THE SEAL”, een prachtig progressief deel, met heerlijke drumpartijen en mooie samenzang. Daarna gaat het nummer verder met een prachtige toetsensolo en zang, waarna halverwege het nummer het tempo verandert en het er weer een prachtig gezongen deel komt en het tempo weer tot het nulpunt zakt. Subtiel gitaarwerk luidt het volgende deel van dit magistrale nummer in, via een deel met zang en dreigend arrangementen en met een marsritme, het instrumentale “THE MARCH” komt het nummer tot een einde. Daarmee dus ook kant 2, van de vroegere vinyl exemplaren, maar we mogen de eerste 4 nummers absoluut niet vergeten.
Het album gaat van start met ‘CARNIVAL OF THE ANIMALS”, met mooie mellotron en tegendraads drumwerk en mooi, kenmerkende zang van Kaagman. “EBBTIDE” is een rustig nummer. Prachtig gezongen, subtiele gitaarwerk en een hoofdrol voor de fluit. De single “STORM AND THUNDER” kent een langere album uitvoering, want het intro duurt op deze versie zo’n 2 minuten alvorens deze topper in het oeuvre van Earth & Fire pas echt begint. Met een rustig gezongen passage waarbij het tempo langzaam opgevoerd wordt tot wat we in het refrein horen, wat een track! “IN THE MOUNTAINS” is het derde korte nummer op het album en tevens een instrumentaaltje, met ook weer subtiel gitaarwerk, mooie toetsenpartijen en een heerlijke gitaarsolo.
Na dit meesterwerk bracht de band in 1973 het eveneens prachtige “ATLANTIS” uit, met onder andere de hit “MAYBE TOMORROW, MAYBE TONIGHT”, “TO THE WORLD OF THE FUTURE” uit 1975 is ook nog erg goed, daarna werd het wat mij betreft langzaam minder interessant. In 1972 scoorde de band een nummer 1 hit met de symfonische rock single “MEMORIES”, een geweldig nummer en ook in 1979 stonden ze weer bovenaan de Nederlandse Top 40. Dit keer met het huppelende niemendalletje “WEEKEND”, waarmee de band liet horen inmiddels voor een compleet ander geluid te kiezen. Langzaam viel de band dan ook uit elkaar, maar gelukkig blijft dit album tot in lengte van dagen een genot om naar te luisteren en, zoals gezegd, een klassieker in de Nederpop.