menu

Soror Dolorosa - Apollo (2017)

mijn stem
4,00 (5)
5 stemmen

Frankrijk
Rock
Label: Prophecy

  1. Apollo (7:57)
  2. Locksley Hall (5:08)
  3. That Run (2:46)
  4. Everyway (6:19)
  5. Night Is Our Hollow (5:33)
  6. Another Life (4:44)
  7. Breezed & Blue (6:59)
  8. Yata (3:53)
  9. The End (5:28)
  10. Long Way Home (1:55)
  11. A Meeting (4:18)
  12. Deposit Material (5:00)
  13. Golden Snake (4:12)
  14. Epilogue (5:07)
totale tijdsduur: 1:09:19
zoeken in:
avatar van Don Cappuccino
4,5
Ik snap echt niet dat Soror Dolorosa op dit moment niet een van de grootste bands in de post-punk/new wave is. Ze leverden hiervoor al sterk werk af, maar Apollo voelt als een verdieping op die sound. Met een speelduur van maar liefst 69 minuten worden er ontzettend veel kanten van het post-punk/newwave/shoegazespectrum behandeld. De band kan heel erg uitwaaierend en dromerig aan het werk gaan, of juist stampend en stuwend, melancholisch, ingetogen, groots. Qua dynamiek valt er veel te beleven en ook zanger Andy Julia laat horen een veelzijdige zanger te zijn met een karakteristieke stem. Nu nog vier sterren, maar ik denk dat deze op de lange termijn nog wel een verhoging zal krijgen.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Volgens Discogs valt dit onder Goth Rock / Post Punk maar er zitten ook nummers bij zoals That Run en Yata die een flinke dot synths hebben. Een rijk gevarieerd album van de 5 nummers die ik tot nu toe gehoord heb. Ook stemmige nummers die inderdaad naar New Wave / Shoegaze neigen.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Vooruit halfje erbij, ondanks dat deze voor mij wat aan de lange kant is.

avatar van Alicia
4,0
Hopla... weer een 'nog net op de valreep' album! Echter, deze plaat zal nog wat luisterbeurten vergen vooraleer ik er een beoordeling aan kan geven. Het openingsnummer klinkt alvast veelbelovend!

avatar van Alicia
4,0
Ik geef voorlopig vier sterren. Het geluid doet mij zo af en toe ook aan The Chameleons denken.
Apollo is absoluut een van de betere post-punk albums van 2017.

Jean-Maurice
Wat een geweldige band is dit zeg! Gisteren pas ontdekt via een tip van Mike (Don Cappuccino). Ze zijn al bezig sinds 2001 en ik had nog nooit van deze band gehoord, onbegrijpelijk! Ben het album nu voor de derde keer aan het luisteren via hun bandcamp en heb het besteld. Sinds Corpus Delicti (enige overeenkomst qua zang en muziek!) een van de beste bands uit Frankrijk. Bij hoge uitzondering gestemd, zo goed vind ik dit.

Apollo | Soror Dolorosa - sorordolorosa.bandcamp.com

Jean-Maurice
Don Cappuccino schreef:
Met een speelduur van maar liefst 69 minuten worden er ontzettend veel kanten van het post-punk/newwave/shoegazespectrum behandeld. De band kan heel erg uitwaaierend en dromerig aan het werk gaan, of juist stampend en stuwend, melancholisch, ingetogen, groots. Qua dynamiek valt er veel te beleven en ook zanger Andy Julia laat horen een veelzijdige zanger te zijn met een karakteristieke stem.


Dit album ook gisteren binnengekregen. Dit is een groeiplaat voor mij. Prachtig gevarieerd inderdaad. Andy Julia heeft een geweldige veelzijdige stem. Die veelzijdigheid geldt ook voor de band, die ik heel professioneel vind klinken trouwens. Ze zijn in staat tot veel en dat hoor je op dit zeer geslaagde en mooie album terug. Een plaat die je daardoor wel wat vaker moet draaien denk ik maar dat is niet erg, je mag ook wel eens wat moeite doen. Mijn ervaring is dat groeiplaten uiteindelijk meestal de beste zijn.

Jean-Maurice
Voor het uitstekende vakmanschap van deze muzikanten geef ik vier sterren. Ik had toch graag wat meer afwisseling gehoord als het om de snelheid van de nummers gaat, het blijft allemaal erg 'lief' en rustig...te rustig voor 69 minuten wat mij betreft. Als je al zo'n lang album uitbrengt zorg er dan voor dat je het afwisselt met wat stevige uptempo nummers. Ik vind deze langspeler daarom ook een lange zit die op den duur misschien teveel 'geduld' van de luisteraar vraagt? Nergens zijn er echte uitschieters. Het kabbelt -weliswaar heel erg mooi gedaan- voort in eenzelfde ritme. Dat gezegd hebbende doet dit album mij nog het meest denken zowel muzikaal als vocaal aan het eerste album van de Ierse formatie This Burning Effigy, hoewel daar nog wat meer uptempo nummers op staan. Daarnaast zijn zeker ook invloeden van de eveneens (legendarische) Franse band Corpus Delicti hoorbaar. Postpunk zou ik dit niet direct willen noemen, eerder darkwave/gothic rock met een vleugje folk. Een album dat ik zeker nog vaker zal draaien al was het alleen al om de professionaliteit van deze muzikanten, qua productie en songs zit dit goed in elkaar en valt er niets op af te dingen. Een band die volgens mij live ook heel goed moet klinken.

Een mengeling van het oude postpunk geluid uit de jaren 80 met shoegaze en ook wel wat gothic rock/neo folk invloeden. Het is een sfeergevoelig melancholisch album en een typische luisterplaat. De zanger heeft een uitzonderlijk goede stem en dit album bewijst dat kwaliteit niet altijd leidt tot erkenning. Het is jammer dat er nog zo weinig op gestemd is hoewel het album al zijn vierde jaargang in gaat. Een meesterwerkje maar ik ben toch ook wel benieuwd naar nieuw werk.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:58 uur

geplaatst: vandaag om 16:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.