menu

Birth of Joy - Hyper Focus (2018)

mijn stem
3,67 (18)
18 stemmen

Nederland
Rock
Label: Glitterhouse

  1. Join the Game (6:28)
  2. Hyper Focus (3:34)
  3. You Are Many (4:22)
  4. 1st Intermezzo (Piano Piece) (1:20)
  5. Riff Raff (4:47)
  6. Sypdorkat (4:27)
  7. Witches Hammer (2:58)
  8. 2nd Intermezzo [Drum Piece] (1:46)
  9. Let It Slide (4:05)
  10. Forenoon (7:40)
  11. Poor Duffy (4:34)
  12. 3rd Intermezzo [Guitar Piece] (0:53)
  13. Sell Out (4:14)
totale tijdsduur: 51:08
zoeken in:
avatar van WoNa
3,5
Al heb ik eerder muziek van Birth of Joy gehoord, Hyper Focus is mijn echte kennismaking. De overeenkomsten met muziek die mij in mijn jeugd om de oren vloog, vallen direct op. Het vette orgelgeluid van John Lord is tot leven gekomen op deze plaat. Het orgel draagt de plaat ook en dat zet Birth of Joy weer apart van de begin jaren 70 bands als Deep Purple en Uriah Heep of ons Focus. Daar speelde de gitaar een veel dominantere rol dan op Hyper Focus.

Hiermee is wel de tijds- en plaatsbepaling aangeduid waar Birth of Joy de mosterd vandaan haalt. De classic rock zoals deze in de U.K., maar zeker ook ons land toen gespeeld werd. Alleen al door de trio bezetting, drums, orgel, gitaar, zet deze band zich apart van het verleden. Maar op compositioneel niveau is er verschil. Birth of Joy maakt de muziek, maar is (nog?) niet van hetzelfde niveau. Dat is overigens geen schande, want er is genoeg te genieten op Hyper Focus. Neem een nummer als 'Forenoon' waar de band classic rock weet te vermengen met invloeden van Marillion en een band als Flying Colors. Het geluid waarvoor wordt gekozen zet het nummer prettig apart van de rest. De elementaire virtuositeit waarmee de band de nummers brengt doet de rest.

Waar een nummer als 'Riff Raff' mij heel snel verveeld, gewoon te eentonig, daar verrast de band met aangename, maar zeer stevige psychedelische outings, waar het veel betreden pad wordt verlaten en het experiment meer gezocht. Zo staat Hyper Focus al gauw als een huis en rockt Birth of Joy als een klok. Niet het beste (classic) rock album dat ik ken, maar meer dan verdienstelijk is het zeker.

Het hele verhaal staat hier op WoNoBlog.

avatar van IMPULS
3,5
Was er gisteren, release album + optreden in Paradiso-noord. Wederom ijzersterk, energiek. Nog wat meer technische uitbreiding (met zang, drums) en videoschermen met psychedelic views. Landurige, uitgespinnen uitstappen tijdens nummers waarin je je bij een soort Ummagumma-live-set waande. Alle lof, lof, lof
Hyper Focus werd nafgenoeg geheel gespeeld en als je daarna de CD luistert dan raakt de vertwijfeling weer meester.
Is Birth of Joy live niet gewoon beter? Dat is ook het evel in dit geval als je weer (nieuw) studiomateriaal beluistert. Tis allemaal wat vlakker, minder energiek.
Compositorisch vind ik de nieuwe worp weer wat minder dan de voorganger, waar ik ook wat minder door gegrepen werd. De albums daarvoor blijven nog het best overeind, op dat vlak. Maar...Net een dag uit, moet ook nog wat groeien.
voorlopig een 3.

avatar van IMPULS
3,5
Verhoogd naar 3.5. Tweede deel album is spannend en meeslepend.

avatar van Gewoon Pim
3,0
Birth of Joy weet wel van rocken. Dat bewezen ze al met hun vorige albums, Get Well bijvoorbeeld, maar nog veel meer met hun energieke liveshows. Het is dan ook niet vreemd dat dit drietal uit Utrecht plekken in heel Europa aandoet. Maar liefst 450 shows hebben de heren gegeven in de afgelopen drie jaar, een niet mis te verstane prestatie. Een probleem met zeer sterke live bands is echter wel dat de studioversies nog wel eens vlakjes kunnen gaan klinken. Nu zijn de heren terug met een nieuwe plaat: Hyper Focus. Lukt het ze ook te overtuigen via de speakers in de woonkamer? Conclusie: soms wel, soms niet.

Waar je bij een optreden wat makkelijker omvergeblazen wordt, is dat een stuk moeilijker als je gewoon op je stoel zit. En dus moet de band vooral zien te overtuigen in afwisseling, dynamiek of met fraaie melodietjes. Dat is echter precies waaraan het op Hyper Focus soms schort. Dat is vooral merkbaar op de eerste helft van de plaat. Hoewel de opener Join the Game sterk is, voelen de opvolgers wat recht en vooral voorspelbaar aan. Technisch is het allemaal hoogstaand, maar wanneer je de zoveelste uithaal van de zanger hoort, of weer het orgelgeweld wordt ingezogen, begint het toch af en toe wat vermoeiend te worden.

Lucht komt met de intermezzo's. Ieder van de bandleden neemt een intermezzo voor zijn rekening. De drie stukken bieden wat ademruimte - ze liggen ook wat meer achter in de mix - in een voor de rest dus behoorlijk "hyper" album. Vooral het intermezzo van de pianist is erg fijn en doet een beetje denken aan de jazzy composities van David Crosby. Een klein hoogtepuntje tussen twee wat mindere muziekstukken.

Vanaf Forenoon wordt de plaat gelukkig een stuk sterker. Het nummer kent een prachtige ontwikkeling, de mysterie is er haast tastbaar en de bridge komt fenomenaal binnenvallen. Dit is de zo gezochte onvoorspelbaarheid. Meer graag! "Do it, or somebody else will!" Maar dat de mannen niet altijd 8 minuten nodig hebben om te laten zien wat ze kunnen is te horen met opvolger Witches Hammer. De slepende riff is direct overtuigend, om vervolgens door een paranoia pianoloopje onderbroken te worden. Een typisch psychedelische song waar de energie aankomt zoals het bedoeld is. Ook Poor Duffy kan niet ongenoemd blijven. Dit is namelijk even wat anders. Er wordt een blik blazers opengetrokken en wat gas teruggenomen. En wanneer er dan "Duffy" in je oor wordt gefluisterd kun je niets anders dan grijnzen.

Toch weet Birth of Joy dus niet over de gehele breedte te interesseren, daarvoor is vooral de eerste helft van de plaat te eentonig en voorspelbaar. Dat de heren het wel kunnen, laten ze vooral horen met Forenoon en Witches Hammer, twee hoogtepunten. Precies deze twee nummers geven aan dat het Birth of Joy wel lukt zich te onderscheiden en te overtuigen. Het lukt gewoon nog niet altijd. Hyper Focus is daarmee een semi-geslaagd project.

avatar van RuudC
4,0
Ik parkeer deze even op 4* en ik zal niet uitsluiten dat de waardering gaat stijgen. Lekker eigenzinnige en stiekem best origineel album van Birth Of Joy.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:47 uur

geplaatst: vandaag om 06:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.