Chvches vind ik leuk sinds de eerste single
Lies, welke op 3 voor 12 werd gedraaid in het najaar van 2012. Alle albums, waaronder deze, zijn mierzoet, hate it or love it. Het eerste album
Chvrches - The Bones of What You Believe (2013) behoort tot het beste wat je van synthpop in de 21e eeuw mag verwachten. Dat niveau wordt met
Love is Dead helaas niet gehaald. Daarvoor was de songwriting te goed en het palet aan sferen te divers. Grootste kritiekpunt op deze schijf is het gebrek aan spannende zanglijnen. De melancholiek in de songs bevalt me wel, maar toch klinkt veel het zelfde om die reden. Opener
Graffiti klinkt qua sfeer en zang identiek aan
Get Out.
Opvallend goed vind ik
My Enemy, omdat het wat minder vol en zwoel klinkt. Mijn favoriet is
Wonderland. Dit lied is uit duidelijk onderscheidende secties opgebouwd. Hier hoor ook je voor het eerst een verrassende wending van chorus naar post-chorus, met daarin een heel lekker basgitaartje (drumcomputer). De basgitaar doet vervolgens vanaf het tweede couplet ook dáár intreden.
Leuk synthpop album.
7/10