menu

Boz Scaggs - Out of the Blues (2018)

mijn stem
3,87 (30)
30 stemmen

Verenigde Staten
Blues
Label: Concord

  1. Rock and Stick (4:50)
  2. I’ve Just Got to Forget You (2:57)
  3. I’ve Just Got to Know (4:10)
  4. Radiator 110 (4:08)
  5. Little Miss Night and Day (5:20)
  6. On the Beach (6:33)
  7. Down in Virginia (3:24)
  8. Those Lies (4:31)
  9. The Feeling Is Gone (3:35)
  10. Good Information * (5:11)
  11. 25 Years * (3:53)
  12. Good Lover * (3:54)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 39:28 (52:26)
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Van de twee singles I’ve Just Got to Forget You en Rock and Stick bevalt de laatste iets meer, lichte shuffle in deze Blues Rocker die met een harmonica erbij ook wel wat weg heeft van een Rolling Stones nummer uit hun beginperiode. Toch hoor ik Boz liever in een hoger tempo spelen en ook past de Blues Rock wel bij hem, hoor ik liever meer met Pop Soul / Funk Rock.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Boz Scaggs - Out Of The Blues - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Boz Scaggs is vooral bekend van het uit 1976 stammende Silk Degrees; de plaat met de wereldhits What Can I Say en Lido Shuffle. Iedereen die denkt dat hij of zij met Silk Degrees het beste en belangrijkste van de Amerikaanse muzikant wel in de kast heeft staan, mist echter heel veel moois.

De in Canton, Ohio, geboren Boz Scaggs debuteerde al in 1965 (al werd Boz bijna nergens uitgebracht), maar met het in 1969 verschenen Boz Scaggs maakte hij voor het eerst indruk. In de eerste helft van de jaren 70 maakte de Amerikaan een aantal hele sterke platen, waarna het verkoopsucces van Silk Degrees (ook een geweldige plaat overigens) volgde.

Hierna was Boz Scaggs lange tijd van de leg, want pas in de tweede helft van de jaren 90 maakte hij weer platen die qua niveau de concurrentie met zijn beste platen aan konden (met name Come On Home uit 1997 is geweldig). Ook in het nieuwe millennium kwam de Amerikaanse muzikant maar moeizaam op gang, maar met het in 2013 verschenen Memphis leverde Box Scaggs opnieuw een voltreffer af.

Op de in slechts drie dagen opgenomen plaat eerde de Amerikaanse muzikant, samen met topmuzikanten als Steve Jordan (die de plaat ook produceerde), Ray Parker Jr., Willie Weeks en een batterij strijkers en blazers, de soul en rhythm & blues zoals die in de late jaren 60 in Memphis werd gemaakt.

Memphis bleek de start van een heuse trilogie, die een vervolg kreeg met het in 2015 verschenen A Fool To Care en die wordt voltooid met het nu verschenen Out Of The Blues. A Fool To Care volgde drie jaar geleden grotendeels hetzelfde recept als zijn voorganger, maar Out Of The Blues is een net wat andere plaat.

Het derde deel van de trilogie werd niet geproduceerd door Steve Jordan (Ray Parker Jr. en Willie Weeks zijn wel van de partij), terwijl een aantal extra muzikanten meespelen, onder wie topgitaristen Doyle Bramhall II en Dylan gitarist Charlie Sexton en meesterdrummer Jim Keltner.

Op Out Of The Blues put Boz Scaggs deels uit zijn eigen archieven (songs van de eerdergenoemde platen Boz en Come On Home komen voorbij) en zoals altijd heeft Boz Scaggs een goede neus voor een aantal prima covers (waaronder een fraaie versie van Neil Young’s On The Beach).

Out Of The Blues klinkt wat minder soulvol dan zijn twee voorgangers en kiest vooral voor de blues en rhythm & blues. Het is vooral lekkere lome blues waarin piano en blazers zorgen voor een solide basis, waarna de topgitaristen op de plaat los mogen gaan en ook de mondharmonica en het orgel af en toe lekker mogen scheuren. Denk aan Robert Cray op zijn beste platen, maar dan met de hand van Boz Scaggs en gespeeld door de beste muzikanten voorhanden.

Boz Scaggs vierder eerder dit jaar zijn 74e verjaardag, maar ook op Out Of The Blues is hij weer uitstekend bij stem. Natuurlijk zit er wat meer gruis op zijn stembanden dan in de jaren 70, maar het zo herkenbare Boz Scaggs geluid is nog altijd aanwezig. De vooraf geplande trilogie is met deze plaat voltooid, maar ook deze plaat smaakt weer naar veel meer. Hopelijk schudt de oude rot nog een paar prima platen als deze uit zijn mouw. Erwin Zijleman

avatar van Bartjeking
4,0
Ik word echt heel gelukkig van zijn versie van 'On the beach'. Hoogste piek op dit meer dan genietbare album.

avatar van heartofsoul
4,0
Inderdaad een bovengemiddeld goed album, dat klinkt naar soul en rhythm and blues, maar dan een enigszins gestroomlijnde variant daarvan. Het album verscheen in 2018, maar toen is het me ontgaan.
Zeer onlangs heb ik het alsnog aangeschaft, en daar heb ik geen spijt van.
Waarschijnlijk gaat Boz Scaggs hier bewust terug naar zijn begintijd, waarin hij veel rhythm en blues en blues op het repertoire had staan, en dat ligt hem goed, vind ik. De begeleidende musici zijn hier bovendien van hoog niveau. Wel grappig, dat “On The Beach” van Neil Young, dat ik aanvankelijk niet herkende, maar inderdaad goed gedaan, wat helemaal geldt voor “Down in Virginia”, waarop Boz exact zo loom en sloom zingt als Jimmy Reed zelf, en toch is het geloofwaardig.Doyle Bramhall Ii zorgde er bovendien voor, dat de
mondharmonica net zo klonk als op de platen van Jimmy Reed.
Dit album zal ik de komende tijd nog wel een paar maal draaien...
Trouwens, de hoes is ook niet verkeerd.

avatar van heicro
4,0
Nog maar eens beluisterd en half puntje erbij voor 'On The Beach'. Wat een cover! Ik was de originele versie van Neil Young totaal vergeten.

avatar van rider on the storm
4,0
Boz die zoveel heeft gedaan en in ‘76
het geweldige album Silk Degrees uitbracht. Een
album dat ik koester. Deze man komt in 2018 met een heus bluesalbum. Ja dat wekt mijn interesse dan wel weer.

Gelukkig heb ik Spotify die mij in de gelegenheid stelt om een album eerst te beluisteren alvorens tot aanschaf over te gaan.

Bij dit album was ik er al snel uit, hop naar de platenwinkel en kopen die plaat.

Een heerlijk laidback bluesalbum voor de late uurtjes.

Fijn album om bij weg te dromen.

Kalamitsi
Geen tierelantijnen en een gelikte productie. Gewoon lekker ouderwets de kale blues. Samen met het vergelijkbare Come on home (1997) uit hetzelfde straatje, is dit het niet te versmaden toonbeeld van ervaring en vakmanschap. Nog steeds goed bij stem, prima band en opgenomen in een vloek en een zucht. Zo mag ik het graag horen. Wat een kerel, wat een loopbaan!

Gast
geplaatst: vandaag om 21:04 uur

geplaatst: vandaag om 21:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.