menu

Pop-Tops - Mamy Blue (1971)

mijn stem
3,50 (2)
2 stemmen

Spanje
Pop
Label: Explosión

  1. Sometimes You Win, Sometimes You Lose (3:03)
  2. Road to Freedom (3:22)
  3. Just Pretend (3:35)
  4. You Finally Found Your Man (3:06)
  5. Oh Lord, Why Lord? (4:01)
  6. Mamy Blue (3:50)
  7. What a Place to Live In (3:07)
  8. Grandma (3:42)
  9. Walk Along by the River Side (2:30)
  10. Give Me Up as Lost (2:16)
  11. Love and Care * (2:40)
  12. Young and Foolish * (2:42)
  13. Suzanne * (3:14)
  14. Happiness Ville * (3:45)
  15. Oh Lord, Why Lord? [EP Mono Version] * (3:56)
  16. Somewhere * (2:43)
  17. The Voice of the Dying Man * (2:41)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 32:32 (54:13)
zoeken in:
avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Dit is een Spaans bandje (Los Pop-Tops) dat eind jaren 60 al een paar singletjes had gemaakt, onder andere Oh Lord, why Lord? (1968), schijnbaar het eerste nummer dat gebruik maakte van Pachelbels Canon in D majeur (maar zéker niet het laatste : Rain and tears van Aphrodite's Child, All together now van The Farm en nog vele andere). In 1971 scoorden ze echter een internationale hit met Mamy blue, met muziek geschreven door de Franse componist Hubert Giraud en Engelse tekst van Pop Tops-zanger Phil Trim (nummer 1 in tien Europese landen, in Nederland 13 weken in de top-40 met als hoogste positie nummer 3).
        Dit is het bijbehorende en gelijknamige album, uiteraard inclusief het titelnummer maar ook met voornoemd Oh Lord, why Lord?. En er valt niet zo gek veel op aan te merken, want de composities zijn melodieus en professioneel, en de nummers worden gespeeld door een ervaren groep muzikanten die goed aanvoelen waar strakheid en soberheid nodig zijn en welke passages wel wat extra loopjes en blazers kunnen gebruiken, dus het niveau van de begeleiding is zeker niet lager dan dat van een doorsnee Engelse sixties-band (of hun studiomuzikanten). Belangrijkste troef is Phil Trim, de (zwarte) Amerikaanse leadzanger, geboren in Trinidad & Tobago op 5-1-1940; niet alleen zorgen zijn Amerikaanse wortels ervoor dat hij godzijdank accentloos zingt, maar hij heeft ook een aangename en soepele stem die in het ijzersterke openingsnummer een vriendelijke en sympathieke melodie kan neerzetten maar bij Oh Lord, why Lord? en het titelnummer ook geen enkele moeite heeft met de benodigde melancholische ondertoon in zijn stem. Interessant om je af te vragen of hij in zijn thuisland of in Groot-Brittannië een serieuze carrière als "middengewicht"-soulzanger had kunnen opbouwen.
        Het enige waar je op dit album vraagtekens bij kunt plaatsen is het regelmatig terugkerende koor dat zowel qua omvang als qua techniek af en toe wat gospeltrekjes vertoont en daardoor de poppy composities dreigt te overschaduwen. Dat ik dat koor echter nauwelijks nog hoor (en dat het me sowieso al helemaal niet meer stoort) heeft alles te maken met hoe ik deze plaat heb leren kennen : mijn goede moeder neusde af en toe in de uitverkoopbakken van de V&D en viste daar op een gegeven moment deze plaat voor haar zoontje uit – voor slechts één gulden, want er zat geen buitenhoes meer omheen, alleen nog een papieren binnenhoes. Ik was op een leeftijd waarop ik alles draaide wat ik maar te pakken kon krijgen, dus tegen de tijd dat de jaren des onderscheids aanbraken had ik deze plaat al tientallen malen gedraaid, en de gewenning gaat er dan nooit meer uit, en de waardering al helemáál niet.
        Kortom, jeugdsentiment speelt een belangrijke rol bij hoe ik dit album beluister, maar ook los daarvan is dit best een leuke plaat, met lichte en luchtige popmuziek vol aardige melodieën en arrangementen en een prima leadzanger. Dit album plaat zal geen levens veranderen of smaakverschuivingen genereren, maar ik ben blij dat ik hem weer ben tegengekomen.
        De oorspronkelijke plaat bevat tien nummers, en bij de re-release uit 2008 werden als bonustracks toegevoegd de A- en B-kantjes van twee singles uit 1969 en 1971 plus de drie nummers van een EP uit 1968. Eén van die bonusnummers, Suzanne (ook wel bekend als Suzanne Suzanne), was in 1971 de opvolger van Mamy blue en bereikte warempel nog de 27ste plaats in de top-40 alvorens de Nederlandse platenkopers ontdekten wat een belachelijk nauwkeurige kopie van die eerdere grote hit dit eigenlijk was (tot en met de identieke "emotionele" interjecties van Trim tijdens het refrein).

Gast
geplaatst: vandaag om 12:19 uur

geplaatst: vandaag om 12:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.