Mac DeMarco is het publieke vermakelijke indie lievelingetje. Met zijn koprollen en onderbroekenlol probeert hij vooral een glimlach op je gezicht te laten verschijnen. Een muzikale nar met een hoog amusementsgehalte. Was de rest van de wereld maar zo mooi en relaxt als hoe Mac DeMarco zichzelf presenteert, wat zou dat een genot zijn. Toch loopt de goedlachse Canadees een grote kans om ten onder te gaan aan zijn gespeelde maniertjes. Live blijft het een feestje, heerlijk in het zonnetje bijkomen met aangenaam vermaak op het podium. Genietend van het ingelaste pauzemoment, om vervolgens gevuld met vocht en voedsel verder te sjokken naar de volgende act. Zit ik te wachten op een hele plaat gevuld met easy listening slowrock? Na het ietwat serieuzere This Old Dog is Here Comes the Cowboy de vijfde plaat waarmee hij vooral op de festivals zieltjes hoopt te winnen.
De clips bij de plaat hebben iets griezeligs. De verlopen dierenmaskers met menselijke trekjes roepen een triest gevoel op. Iets wat totaal niet te plaatsen valt bij zijn uitbundige presentatie tijdens concerten. De track Here Comes the Cowboy is een echte country song waarbij de titel de enige tekst vormt. Een typisch geval van humor die afgekeken lijkt ze zijn van het op dit moment niet actieve Ween. Wat volgt is een mengeling aan stijlen met overheersend de mellow flow. Zonder het visuele spektakel blijft er een after party gevoel over, en dat kan ook lekker zijn. De toon is een stuk somberder, waarmee het een parallel vormt met de levenslustige uitstraling. Het is allemaal veel melancholischer dan wat we van Mac DeMarco gewend zijn. Zou hij dan eindelijk de puberteit ontgroeien, en is het een smeekbede om in de toekomst als een volwassen singer-songwriter behandeld te worden?
De sfeer is adembenemend prachtig weer gegeven. Het heimwee gevoel van Nobody wil zelfs bij iemand die de Engelse taal niet beheerst binnen komen. Een depressieve worsteling van de zanger die met zijn neus keihard op de feiten wordt gedrukt. De clown met de lach en de geschminkte traan. De cowboy staat centraal als de wereldreiziger die elke muzikant is, continu op doorreis, stad na stad. Een eenzaam bestaan in troosteloze hotelkamers. Het optimisme in de songs lijkt voornamelijk bedoeld om zichzelf op te beuren. De hoogtepunten zijn de schaarse momenten dat de instrumenten een belangrijkere rol krijgen toegedeeld zoals dat het geval is met de bluesy gitaarklanken in Preoccupied en de funkende denkbeeldige stoomlocomotief in Choo Choo, waar halverwege een gong het tussenstation vormt.
Here Comes The Cowboy is een heavy plaat geworden, bijna zelfs een conceptalbum waarbij het thema ouder worden een belangrijke rol speelt. Niet meer elke dag feesten, vastigheid zoeken in een relatie en onzekerheden openbaar stellen. Ook zijn vriendschap met de aan drugs bezweken rapper Mac Miller wordt verwerkt in de passende eerbetoon Skyless Moon, en het tevens aan hem opgedragen troostende Heart To Heart. Het zou niet vreemd zijn als die gebeurtenis het breekpunt is geweest, waar vanuit Here Comes The Cowboy uit voort is gekomen. Het incognito zichzelf verstoppen achter maskers in de video’s staat averechts op de eerlijke openheid in de songs. Mooi dat juist een artiest als Mac DeMarco zijn kwetsbaarheid op deze zelf reflecterende wijze deelt. Dan mag je jezelf oprecht een goede artiest noemen. Nu nog passend de grappen en grollen afbouwen, en meegroeien met het ouder wordende publiek.
Mac DeMarco - Here Comes the Cowboy | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com