Dat het Canadese Vancouver meer te bieden heeft dan schaatsen en omgeven is van een prachtig landschap weet lang niet iedereen. Maar degene die bekend zijn met de muziek van Great Lake Swimmers kunnen hiervan wel een voorstelling maken. Hun indiefolk ademt het lastig trotseerbare berglandschap uit, wat voor schilder en televisiepersoonlijkheid Bob Ross als inspiratiebron had kunnen dienen voor zijn kitscherige kunstwerken. Genoemde band heeft ook wat van dat oubollige wollige in zich. Als basis aan het daaruit voort komende Siskiyou staan hier oer leden Colin Huebert en Erik Arneson. Eerstgenoemde verliet na hun meest succesvolste periode de band, om zich te richten op dit nieuwe project.
Op de vierde plaat Not Somewhere blijkt dat er hier ondertussen sprake is van een soloproject. Colin Huebert speelt vrijwel alles zelf in. De folk is hier voornamelijk de basis, zeker niet het uitgangspunt. De groei is hoorbaar in de meer donker gekleurde indierock invloeden. Waar Great Lake Swimmers vooral breekbaar was, laat hij hier bewust wat rauwere elementen toe. Schoonheid zit niet alleen gevangen in perfectie, maar juist veel meer in het avontuurlijke en vooruitstrevende. Stop Trying zou muzikaal nog prima te plaatsen zijn op een Great Lake Swimmers album, maar de fluisterende zang maakt bij mij meer indruk dan de kenmerkende hoge vocalen. Bijna verhalend introduceert Huebert zichzelf, om vervolgens in volle rust de song af te ronden.
Hierna trekt hij ons de diepte in. Onheilspellend krijgen we duistere countryrock voorgeschoteld, waarbij de ruwe zang op What Ifs zelfs herinneringen aan de donkere cocaïne periode van David Bowie oproept. Not Somewhere is niet zomaar luisterpop. Om de meerdere lagen te doorgronden wordt er gevraagd om de aandacht er volledig bij te houden. Dit kost weinig extra inspanning, de onverwachte wendingen zijn zo overduidelijk aanwezig, dat het een natuurlijk proces vormt. The End II /// Song of Joy laat zich door de sensuele samenzang wegluisteren als een muzikaal eerbetoon aan de Canadese popdichter Leonard Cohen. Dat hier juist de viool voor het rockrandje zorgt en daardoor de gitaar vervangt is een van de geslaagde wentelingen die de plaat rijk is. De rammelende begeleiding maakt het een knus lo-fi project, waarbij je het gevoel krijgt dat het met een groep vrienden op een druilerige avond is opgenomen.
Het spookachtige Nothing Diseaseinclusief jengelende achtergrondzang wordt hier beschouwd als een van de hoogtepunten van de plaat. De vooruitziende blik van Huebert laat ook typerende Europese elementen toe, hoorbaar in het Britpop gitaarspel van Her Aim Is Tall. De treurnis van het vervolgens ontregelende instrumentale Unreal Erections /// Severed Heads [Alternate Outro] zou zeker niet passen op het veilige werk van Great Lake Swimmers, hier is het een verademing. Siskiyou verbreed zichzelf door meerdere invloeden en stijlen te omarmen, waardoor ze zichzelf verzekeren van groeimogelijkheden in de toekomst.
Siskiyou - Not Somewhere | Roots | Written in Music - writteninmusic.com