menu

Avishai Cohen & Yonathan Avishai - Playing the Room (2019)

mijn stem
3,71 (7)
7 stemmen

Israƫl
Jazz
Label: ECM

  1. The Opening (4:32)
  2. Two Lines (6:25)
  3. Crescent (8:28)
  4. Azalea (3:40)
  5. Kofifi Blue (6:29)
  6. Dee Dee (3:28)
  7. Ralph's New Blues (4:33)
  8. Sir Duke (3:41)
  9. Shir Eres (Lullaby) (4:35)
totale tijdsduur: 45:51
zoeken in:
avatar van Ducoz
aERodynamIC nog een voor op de lijst? Haha

avatar van aERodynamIC
3,5
Avishai Cohen.... het is altijd weer opletten of je het over de bassist hebt of over de trompettist.

In dit geval gaat het dus om de laatste en om het nog eens lekker extra verwarrend te maken gaat hij hier de samenwerking aan met Yonathan Avishai (what's in a name).

Ik heb beide Avishai's hoog zitten (en dan bedoel ik uiteraard de Cohen's). Ook live een waar genot om naar te luisteren en Avishai de trompettist heb ik na afloop van een concert zelfs wel eens kort mogen spreken: een zeer aangename kerel.
Je kunt dus wel zeggen dat ik een zwak voor hem en zijn muziek heb.

Op Playing the Room is het allemaal heel sober: trompet en piano, en dat is het. Inclusief een Stevie Wonder-cover.
De samenwerking tussen twee vrienden (al sinds hun tienertijd).
Intieme kamermuziek, waar beide artiesten elkaar goed aanvoelen. De interactie is sterk en de sfeer rustgevend, poëtisch kan ik ook wel zeggen.

En toch is dat alles niet voldoende voor mij. na verloop van tijd verlang ik toch naar net even meer. Dan verlies ik iets te veel van mijn aandacht; wat ik bij andere albums van Cohen minder heb.
Neemt niet weg dat het wederom een kwaliteitsalbum is.

avatar van frolunda
4,5
Werd eigenlijk onmiddellijk gegrepen door dit heerlijke,rustgevende album dat me zo nu en dan deed denken aan Sketches of Spain (maar dan zonder de flamenco connectie) van Miles Davis en ook (vreemd genoeg) de muziek van de film Chinatown (1974) door Jerry Goldsmith.
Van het werk van trompettist Avishai Cohen ben ik sowieso een liefhebber en zijn kompaan hier,Yonathan Avishai is,als ik het goed heb de vaste pianist van zijn band (in welke vorm dan ook).Beiden leveren ze ook elk één nummer voor Playing the room (Cohen the opening,Avishai Two lines) die in kwaliteit niet veel voor elkaar onderdoen.Intiem,sfeervol en sober,in de goede zin van het woord,zijn hier de gedachten die het eerst bij me opkomen.
Dezelfde combinatie van trompet en piano passen ze toe op het vervolg van het album dat onder meer bestaat uit een wonderschone interpretatie van John Coltrane's Crescent,een mooie versie,met een prachtige gedempte trompet,van Azalea een nummer dat oorspronkelijk van Duke Ellington is.
Dat aanzienlijk hoog niveau weten ze op het einde niet helemaal te handhaven,al is Shir Eres (Lullaby) wel een geweldig slotakkoord,maar in zijn geheel genomen vind ik Playing the Room toch een voortreffelijk album waar ik de komende tijd nog veelvuldig van zal genieten.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:41 uur

geplaatst: vandaag om 12:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.