menu

Yapoos - Yapoos Keikaku (1987)

Alternatieve titel: ヤプーズ計画

mijn stem
3,79 (7)
7 stemmen

Japan
Rock / Pop
Label: Baidis

  1. バーバラ・セクサロイド (3:53)
  2. キスを (4:02)
  3. 肉屋のように (3:57)
  4. Daddy the Heaven (3:59)
  5. ラヴ・クローン (4:03)
  6. コレクター (4:32)
  7. 労働慰安唱歌 (1:56)
  8. ロリータ108号 (4:12)
  9. 宇宙士官候補生 (4:44)
  10. 素敵な時間 (1:38)
totale tijdsduur: 36:56
zoeken in:
avatar van Koenr
4,0
Jun Togawa (戸川純) is één van de meest fascinerende figuren uit de Japanse underground van de '80s. Na een korte carrière als actrice begon ze begin jaren '80 aan het bouwen van een bijzonder oeuvre dat van donker & grotesk (Tamahime-Sama), naar intiem & gevoelig, naar absurd & cabaretesque (Guernica), naar speels & verleidelijk springt, altijd gekenmerkt door haar quirky en bij momenten zeer intense voordracht, evenals een duister gevoel voor humor. Ze is een voorloper van latere artiesten zoals Shiina Ringo, en lijkt geïnspireerd door eigenzinnige vrouwen die haar voor gingen zoals Akiko Yano. De invloed van die laatste (en ook van traditionele Japanse muziek) komt op deze plaat vooral naar voren op een nummer als 労働慰安唱歌. Bovendien is ze verantwoordelijk voor een van de tofste covers voor een single ooit. Deze cassette. ❤️

In 1987 is ze een gevestigde naam. Haar muziek en stijl zijn te eigenzinnig om écht mainstream succes te boeken, maar ze heeft inmiddels een behoorlijk sterke solo-carrière, samengewerkt met toonaangevende muzikanten zoals Hosono Haruomi en een trouwe schare fans opgebouwd. Haar verschillende optredens op de Japanse televisie, gekleed in eigenzinnige en soms extravagante outfits, trekken bovendien de aandacht. Ook maakt ze deel uit van een van de meest eigenzinnige en toonaangevende bands binnen de Japanse New Wave: Synth Pop band Guernica, wiens stijl zich laat omschrijven als een cabaretesque, communistische pastiche op oorlogsmuziek. De cover-art is wat dat betreft alleszeggend.

Dit alles stelt haar in staat om een hele waslijst aan muzikanten bij elkaar te brengen voor de opnames van ヤプーズ計画. Deze muzikanten brengen invloeden mee uit allerlei genres die de 80s interessant maakten: Synth Pop, Zolo, Post-Punk, City Pop en Video Game muziek. Het is Togawa's meest commerciële en toegankelijke project; een wervelende, geïnspireerde, even poppy als punky New Wave plaat, met Togawa's unieke en onnavolgbare persoonlijkheid voorop. En - net zoals al haar andere werk - het is verdomde catchy.

De plaat staat vol met futuristische new-wave/post-(cyber)-punk liedjes, met teksten over robotspionnen die mannen verleiden met seks en machinale lolita's die met existentiële vraagstukken kampen. Op opener バーバラ・セクサロイド [Sexaroid Barbara] zingt ze verleidelijk en dreigend Ik ben een machine zonder mensenrechten / Een 8ste generatie sex-droid / Ik heb je data gedownload / Ik bezit niet wat jullie 'trots' noemen, maar vanavond zal ik je iets belangrijkers leren / Mijn code-naam is Barbara en even later besluit ze Dit is een pessimistisch verhaal, maar ik ben een optimist - ik zie haar al grijnzen.

Op prijsnummer 肉屋のように [Like a Butcher] vraagt ze, in haar lage en meest lugubere zangstijl, of iemand haar niet tegen kan houden voor ze haar lover met huid en haar gaat verslinden. Ze heeft de kettingzaag en drilboor al klaar liggen.

Het zal wellicht niet ieders kopje thee zijn, maar ヤプーズ計画 is een heerlijk speelse, vooruitstrevende en gevarieerde plaat. Een van de vele hoogtepunten in een zeer consistente discografie.

avatar van Choconas
3,5
Bedankt voor je prachtige relaas boordenvol interessante achtergrondinformatie, Koenr. Deze plaat uit Japan vind ik ontzettend intrigerend, weerbarstige indierock uit de tijd dat dat nog geen indierock heette. Bij het openingsnummer moest ik meteen denken aan de Sugacubes (de IJslandse band waarin Björk furore maakte), maar ook Rip Rig + Panic (met een piepjonge Neneh Cherry) is nooit ver weg. Naarmate de plaat vordert, dringen zich nog weer andere referenties aan me op, van Roxy Music tot Sisters of Mercy, maar dat laat onverlet dat Yapoos hier een uiterst eigen geluid laat horen. Een beetje vreemd en raadselachtig is het allemaal wel, maar tegelijkertijd altijd boeiend en vaak ook nog zeer aanstekelijk. Het is duidelijk een product van de jaren '80, inclusief de kenmerkende blikkerige drums, maar dat heeft voor mij altijd wel een zekere charme. Verder is Jun Togawa de belangrijkste troef van de band, niet zozeer vanwege haar grote zangtalent, maar omdat zij het album draagt met haar veelzijdige voordracht. ロリータ108号 (Lolita No. 108) is uiteindelijk mijn favoriete nummer op het album, een waanzinnig lekker popnummer met zeer pakkende refreinen. Ik heb zo'n vermoeden dat Ariel Pink hier ook goed naar geluisterd heeft. Het is dat het album niet op Spotify staat, anders had ik deze Lolita meteen toegevoegd aan mijn favorieten.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:08 uur

geplaatst: vandaag om 15:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.