menu

Sepultura - Quadra (2020)

mijn stem
3,76 (52)
52 stemmen

Braziliƫ
Metal
Label: Nuclear Blast

  1. Isolation (4:56)
  2. Means to an End (4:39)
  3. Last Time (4:27)
  4. Capital Enslavement (3:40)
  5. Ali (4:12)
  6. Raging Void (3:57)
  7. Guardians of Earth (5:11)
  8. The Pentagram (5:20)
  9. Autem (4:06)
  10. Quadra (0:46)
  11. Agony of Defeat (5:51)
  12. Fear, Pain, Chaos, Suffering (4:09)
totale tijdsduur: 51:14
zoeken in:
avatar van Hega
5,0
Ben hier razend benieuwd naar.
Isolation vind ik sowieso al briljant.
Hopelijk kan Sepultura de positieve lijn doorzetten, na Machine Messiah.

avatar van Hega
5,0
Inmiddels een 2e song uit;
SEPULTURA - Last Time (OFFICIAL LYRIC VIDEO) - YouTube

Hier ook nog de videoclip van Isolation;
CLIP ISOLATION

avatar van Edwynn
4,5
Beetje een gemakkelijke metalcoreformule gehuld in stevige krachtpatserij. Wel oké maar niet zo bijzonder. Al vind ik die Cephalic Carnage-achtige frutseltjes die er tussendoor zitten wel heel geinig. Toch weer anders dan het meer op traditionele thrash gerichte Machine Messiah. Met de oude Sepultura zal het nooit meer iets te maken hebben maar daar was ik al overheen. Deze incarnatie was op zijn sterkst met het afwijkende A-Lex.

Isolation en vooral Last Time zijn bijzonder sterk.
Machine Messiah behoort tot mijn favoriete Sepultura platen en dat te samen met deze twee voorproefjes, zorgt ervoor dat ik heel erg benieuwd ben naar deze plaat.


5,0
Afwijkend van het oeuvre maar luistert heerlijk weg.

avatar van Fluvver
Op eerste gehoor wederom een erg goeie plaat van Sepultura. Snoeihard met progressieve elementen erin verwerkt.

avatar van Metalhead88
Lang geleden dat ik van Sepultura een groeiplaat ben tegen gekomen. Ieder nieuw album sinds het vertrek van Max heb ik met open armen ontvangen, en iedere keer zakt het enthousiasme wat weg na een luisterbeurt of 5. Met uitzondering van Dante XXI, wat mij betreft een klein juweeltje in een groot oeuvre. Moet ook zeggen dat ik eigenlijk sommige albums nog eens een keer een kans zou moeten geven nu ik wat ouder ben.

Maar dan deze plaat, wat een hoop gecontroleerde chaos, wat een interessante verschijning. Veel jazz-elementen, en veel nieuwe dingen die ik nog niet eerder had gehoord van de vocalist.

Productie had wel iets beter gekund. Maar ook veel slechter.

Heb nog niet echt favorieten, maar Last Time en Autem zijn twee zeer aangename voorbijgangers.

avatar van the crook
Ik sluit me helemaal aan bij Metalhead88, ook ik hoorde een hoop gave ideeën toen ik de plaat de afgelopen week zijn rondjes gunde. Eerlijk gezegd was ik afgehaakt ten tijde van Roots en was de band compleet uit het oog verloren. Met Machine Messiah kwamen ze weer op mijn radar. Was dat inderdaad een meer naar thrash neigend album, met Quadra leunt de band weer meer op de metalcore en daar is op zijn tijd niets mis mee!

avatar van Don Cappuccino
3,0
Ik merk dat ik Quadra iets te veel ''progressief om het progressieve'' vind. Eloy Casagrande is een fenomenale drummer, maar op deze plaat speelt hij echt bijna constant met accentwisselingen, tempowisselingen en kleine inventieve fills. Op Machine Messiah was hij de perfecte mix van een progdrummer en de genadeloze groove van Igor Cavalera, maar hier schiet hij iets te ver door wat mij betreft. De plaat bevat zeer weinig rechtlijnige grooves, wat de luisterervaring denk ik wel ten goede was gekomen. Op een gegeven moment gaan de songs meer richting gepriegel en merk ik ook dat er helemaal niks is blijven hangen van de plaat. Dat was bij Machine Messiah toch wel anders. Ook Green's melodieuze vocalen liggen me niet zo op Quadra en het afsluitend materiaal doet me ook erg weinig. Ik ga deze zeker nog meer kansen geven, maar ik denk dat ik deze niet zo goed ga vinden als Machine Messiah.

avatar van Edwynn
4,5
Het is allemaal wel aardig. Maar aan A-Lex kan het allemaal allang njet meer tippen. Wat mij betreft toch de uitschieter van de post-Cavalera Sepultura.

avatar van james_cameron
3,5
Het gaat de laatste paar jaar goed met Sepultura, met als absoluut hoogtepunt het uitstekende vorige album Machine Messiah. Vergeleken bij die plaat is dit wel een klein stapje terug, niet zozeer qua energie en felheid maar meer wat betreft het songmateriaal. Opener Isolation is prima, maar daarna maakt de band weer vaak de fout van vroeger. De songs voelen wat onsamenhangend aan, opgebouwd uit stukjes die lang niet altijd goed bij elkaar passen. Echt memorabele songs ontbreken. Dit gemis wordt grotendeels gecompenseerd door een gezonde dosis agressie en zoals altijd wordt de boel overtuigend bij elkaar gebruld door Derrick Green, maar het album weet slechts sporadisch indruk te maken.

avatar van Edwynn
4,5
Ik vraag me dan weer af wanneer een song memorabel is? Is dat wanneer je jet gemakkelijke mee kan brullen. De tijden van Inner Self liggen ver achter ons. Daar ben ik het mee eens. Maar Means To An End ks toch ook een klassenummer. Een kluwe van riffs, onnavolgbaar drumwerk en een ziedende Green. En dan ook nog fraai ingekleurd met fris leadwerk van Andreas Kisser. De samenhang tussen die fragmenten maakt het nog mooier. Ik zie en hoor niet waar het allemaal niet past. Al vind ik zelf dat Sepultura hiermee op herhaling gaat omdat dit op A-Lex nog veel beter gelukt was.

avatar van Metalhead88
Don Cappuccino schreef:
Ik merk dat ik Quadra iets te veel ''progressief om het progressieve'' vind. Eloy Casagrande is een fenomenale drummer, maar op deze plaat speelt hij echt bijna constant met accentwisselingen, tempowisselingen en kleine inventieve fills. Op Machine Messiah was hij de perfecte mix van een progdrummer en de genadeloze groove van Igor Cavalera, maar hier schiet hij iets te ver door wat mij betreft. De plaat bevat zeer weinig rechtlijnige grooves, wat de luisterervaring denk ik wel ten goede was gekomen. Op een gegeven moment gaan de songs meer richting gepriegel en merk ik ook dat er helemaal niks is blijven hangen van de plaat. Dat was bij Machine Messiah toch wel anders. Ook Green's melodieuze vocalen liggen me niet zo op Quadra en het afsluitend materiaal doet me ook erg weinig. Ik ga deze zeker nog meer kansen geven, maar ik denk dat ik deze niet zo goed ga vinden als Machine Messiah.


Wellicht helpt het als je het album in vier stukken opdeelt? Haha.

avatar van milesdavisjr
3,5
De zoveelste brute trashplaat van de heren waar de eerste vier schofterige songs aan mij voorbij gaan. Pas bij Ali wordt het wat interessanter, een lekkere groove die swingt als de spreekwoordelijke ...Uiteraard kunnen de tribal ritmes en het trommetjes getokkel niet achterwege blijven, hoor Guardians of Earth. De volgende nummers zijn divers van aard, het tempo wordt regelmatig teruggeschroefd en probeert Green nu echt een potje te 'zingen' op Agony of Defeat...Kortom niet veel nieuws onder de zon, van Derrick ben ik nooit gecharmeerd geweest, geef mij maar het aandoenlijke accent van Cavalera, hoewel Max bij Soulfly mij ook niet zo kan bekoren.
In een notendop; gevarieerd, bruut en zeker niet slecht maar alles wat na Chaos A.D. van de band uitkwam kan mijn aandacht niet vasthouden, het blijft een herhaling van zetten in het pad wat ze zelf hebben uitgezet.

avatar van Edwynn
4,5
Een herhaling van welke zetten precies?
Ik hoor juist een andere, meer avontuurlijke koers bij dit Sepultura. Daar waar juist Soulfly heel veilig voortborduurde op Roots en Cavalera Conspiracy weer heel matig de Pre-Chaosdagen probeerde te doen laten herleven.

avatar van namsaap
4,0
milesdavisjr schreef:
De zoveelste brute trashplaat van de heren waar de eerste vier schofterige songs aan mij voorbij gaan. Pas bij Ali wordt het wat interessanter, een lekkere groove die swingt als de spreekwoordelijke ...Uiteraard kunnen de tribal ritmes en het trommetjes getokkel niet achterwege blijven, hoor Guardians of Earth. De volgende nummers zijn divers van aard, het tempo wordt regelmatig teruggeschroefd en probeert Green nu echt een potje te 'zingen' op Agony of Defeat...Kortom niet veel nieuws onder de zon, van Derrick ben ik nooit gecharmeerd geweest, geef mij maar het aandoenlijke accent van Cavalera, hoewel Max bij Soulfly mij ook niet zo kan bekoren.
In een notendop; gevarieerd, bruut en zeker niet slecht maar alles wat na Chaos A.D. van de band uitkwam kan mijn aandacht niet vasthouden, het blijft een herhaling van zetten in het pad wat ze zelf hebben uitgezet.


Ik vind Sepultura juist een van de weinige thrashmetalbands van de oude stempel die blijft innoveren met hun geluid, zowel in het Max-tijdperk als dat van Derrick. En het resultaat smaakt me uitstekend. Hier kunnen veel genre- en generatiegenoten een voorbeeld aan nemen.

avatar van Edwynn
4,5
Overigens is Quadra voor mij gewoon weer een groeier net zoals het andere spul van deze bezetting dat is geweest. A-Lex is nog altijd favoriet. Maar die klasse wordt wel weer aardig benaderd.
En wat een idioot gewelddadige drummer is die Casagrande toch.

avatar van milesdavisjr
3,5
Een herhaling van welke zetten precies?
Ik hoor juist een andere, meer avontuurlijke koers bij dit Sepultura. Daar waar juist Soulfly heel veilig voortborduurde op Roots en Cavalera Conspiracy weer heel matig de Pre-Chaosdagen probeerde te doen laten herleven.


Soulfly vind ik een pak minder dan Sepultura, het bandje van Max klinkt ook conventioneler. Echter de vernieuwingsdrang en inventiviteit bij Sepultura hoor ik maar ten dele terug; de percussie, het stoeien met ritmes en transities dat deden de heren toch ook al ten tijde van Arise en Chaos A.D. De heren blijven over het algemeen nog redelijk binnen de kaders die ze in het verleden voor zichzelf hebben gesteld. Ik hoor het gedeelte waarin de variatie alom aanwezig is dan ook met name terug op het tweede deel van Quadra, maar om nu te spreken van een veel avontuurlijker koers gaat mij iets te ver. Hoewel de heren bij tijd en wijle vele vakgenoten wel naar de kroon steken (denk aan bijvoorbeeld Testament).

avatar van Edwynn
4,5
Noch Testament, noch Sepultura van Arise vind ik goed te vergelijken met de huidige Sepultura. Chaos AD lijkt er wat meer op. Maar ook die is relatief veel toegankelijker dan dit.
Waar de twee eerstgenoemden nogal van de traditionele, lekker pakkende thrash waren, pakt Sepultura met Quadra veel meer uit met een explosieve mix van hardcore en thrash. Veelal minder toegankelijk maar wel vooral overrompelend. En dan ook nog eens met een overkoepelend verhaal. En keur aan details en avontuur om in te duiken, dunkt me. De huidige Testament laat ik liever links liggen. Mij te saai en te ongeïnspireerd.

avatar van notsub
3,0
Had ik de indruk dat ze met de voorganger een interessante mix van progressieve elementen aan hun sound hadden toegevoegd, is deze CD weer een brandbare pot Braziliaanse furie. Dit is dus hoe ik ze liever niet hoor. Het wordt al snel te ééndimensionaal voor mij. Een paar keer komen er inventieve stukjes voorbij, maar het volgas sloopwerk is nooit ver weg. Ik had liever gehoord dat ze hun klasse (die is er zeker) wat meer hadden aangewend om muzikaliteit te tonen dan deze muur van decibellen.

avatar van The_CrY
4,5
Fantastische brute plaat is het weer geworden. Een soort progressieve metalcore met thrash elementen, en uiteindelijk gewoon herkenbaar Sepultura, maar wat vlamt de band op dit album toch. Die strot van Derrick Green... heerlijk. Zo zonde dat zoveel mensen altijd sneller teruggrijpen op de Max periode, maar wat mij betreft is deze plaat precies waarom ik Sepultura wil luisteren. Laat de Cavalera broers nog maar eens Return to Roots toeren en in het verleden leven, terwijl Sepultura relevant blijft en gewoon een veel strakkere band is anno 2020.

avatar van Edwynn
4,5
Ja. Die conclusie deel ik. Sepultura van Andreas Kisser muchas relevanter dan de retroshow van de Cavalera's.

Het kwartje van Quadra begint ondertussen ook hier goed te dalen.

avatar van Jelle78
4,5
Het heeft even geduurd, maar het kwartje begint eindelijk te vallen voor Quadra. Na een paar luisterbeurten had ik de plaat drie sterren gegeven en ik had al een hele recensie klaar staan over hoe eendimensionaal ik deze plaat vond. Hoe het alleen maar volle kracht vooruit raggen was zonder enige nuance.
Gelukkig besloot ik Quadra nog een laatste kans te geven en toen begon ik de kwaliteit te horen. Ja, het is een groot deel van de plaat vol gas vooruit en het is behoorlijk bruut allemaal, maar er zit wel degelijk de nodige nuance en melodie in deze plaat. Bovendien zijn de nummers ook gewoon goed. Ze geven hun geheimen pas na een aantal keer luisteren prijs, dus je moet wel even door de initiële geluidsmuur heen luisteren. Maar dan staat je een hele sterke thrashplaat te wachten.

avatar van Jelle78
4,5
Inmiddels is Quadra voor mij uitgegroeid tot de beste Sepultura plaat van het Derrick tijdperk. En wellicht zelfs tot de beste Sepultura plaat sinds Chaos A.D. Eindelijk klopt alles weer bij de band. Gedreven, hard, innovatief zelfs en elk nummer is een knaller. Ondanks dat ik ze jaren wat uit het oog was verloren is Sepultura altijd één van mijn favoriete bands gebleven en ik ben enorm blij dat ze dat nu eindelijk ook weer bewijzen met een ouderwetse topplaat.

avatar van AOVV
4,0
In eerste instantie liep ik niet zo warm voor dit nieuwe album van Sepultura. De heren hadden met hun vorige plaat Machine Messiah de lat dan ook behoorlijk hoog gelegd. Per verstreken luisterbeurt merk ik echter dat ik Quadra meer en meer begin te waarderen.

Het album opent al heerlijk snedig met Isolation, en doet er dan nog een schepje bovenop. Songs als Capital Enslavement (erg Braziliaans getint) en Guardians of Earth zorgen voor de nodige afwisseling. De afsluiter is een indrukwekkend duet; wie de zangeres is, weet ik niet, maar haar stem vormt een erg goeie match met die van Derrick Green.

Andreas Kisser is weer erg goed in vorm en tovert de ene sterke riff na de andere uit zijn hoge hoed, maar het is toch vooral Eloy Casagrande die imponeert. Zijn brute speelstijl geeft de songs de nodige kracht en dynamiek!

4 sterren

avatar van frolunda
3,5
Na het tegenvallende Against (alweer uit 1998), de eerste plaat zonder zanger en frontman Max Cavalera heb ik al die jaren daarna nauwelijks nog naar Sepultura geluisterd. Maar nu al een tijdje hun werk weer beter wordt gewaardeerd vond ik het toch wel weer tijd worden om me weer eens in de Braziliaanse Trash metal formatie te gaan verdiepen.
En na zeven albums gemist te hebben is het de dit jaar verschenen plaat Quadra die als eerste aan de beurt is. Het eerste wat me opvalt aan deze laatste Sepultura is dat zanger Derrick Green behoorlijk gegroeid is in zijn rol, het furieuze drumwerk van Eloy Casagrande een duidelijke meerwaarde is en dat de eerste twee nummers ook titels waren van Joy Division songs.
Over het geheel genomen vind ik Quadra best een goed album, vol met avontuurlijke en veelzijdige Trash metal waarbij de opener Isolation, Last Time, de geweldige instrumentale song the Pentagram en Guardians of Earth me voorlopig het meest kunnen bekoren.
Wel is het muzikaal soms wat vermoeiend en is ook de productie niet het sterkste punt van het album.
Maar zeker overtuigend genoeg om meer platen van de Metal Formatie, met terugwerkende kracht alsnog een kans te gaan geven.
Goed.

avatar van Kronos
4,0
Voor vijf euro de versie met de bonus cd (Alive in Brazil) gekocht. Bevalt me meteen nog iets beter dan Machine Messiah.

3,5
Dit is echt een groeiplaat. Hij wordt steeds beter en beter. Jammer genoeg zijn niet alle songs sterk (Ali) en begrijp ik die instrumentale (waardeloze) tussen nummers niet.
Agony of Defeat is mijn favoriet! In die stijl zou men nog verder moeten gaan.
Of gewoon weer richting Beneath the Remains en Arise. Die samba-metal is toch wel iets lekkerder!

avatar van matthijs
3,0
Wat een energie! Vooral live komt dit goed tot zijn recht, thuis luister ik graag een nummertje maar een heel album hou ik niet vol.

avatar van Banjo
3,5
matthijs schreef:
Wat een energie! Vooral live komt dit goed tot zijn recht, thuis luister ik graag een nummertje maar een heel album hou ik niet vol.


Hoezo houd je dat niet vol Matthijs? en ga je ze binnenkort ook aanschouwen in de Patronaat in Haarlem?
eind november ergens...

avatar van matthijs
3,0
Banjo schreef:
Hoezo houd je dat niet vol Matthijs? en ga je ze binnenkort ook aanschouwen in de Patronaat in Haarlem? eind november ergens...

De meeste muziek vind ik live extra goed, bij een band als Sepultura is dat verschil zo groot dat ik thuis gewoon moeilijk echt kan genieten. De concert-context doet t 'm, ook met andere fans om me heen... Weet nog niet zeker of ik in november ga, maar het lonkt wel!

avatar van Banjo
3,5
matthijs schreef:

De meeste muziek vind ik live extra goed, bij een band als Sepultura is dat verschil zo groot dat ik thuis gewoon moeilijk echt kan genieten. De concert-context doet t 'm, ook met andere fans om me heen... Weet nog niet zeker of ik in november ga, maar het lonkt wel!



Hey Matthijs nu is het concert in Haarlem uitverkocht de Sepultura Quadra Tour 2022 met special quests: Sacred Reich + Crowbar maar.. ik heb 1 e-ticket over heb je daar ook belangstelling voor? PM me anders even.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:57 uur

geplaatst: vandaag om 00:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.