menu

Rory Gallagher - Check Shirt Wizard: Live in '77 (2020)

mijn stem
4,35 (24)
24 stemmen

Ierland
Blues
Label: UMG

  1. Do You Read Me (5:51)
  2. Moonchild (5:48)
  3. Bought and Sold (7:26)
  4. Calling Card (6:46)
  5. Secret Agent (6:37)
  6. Tattoo'd Lady (6:27)
  7. A Million Miles Away (7:12)
  8. I Take What I Want (5:49)
  9. Walk on Hot Coals (8:03)
  10. Out on the Western Plain (4:42)
  11. Barley & Grape Rag (2:36)
  12. Pistol Slapper Blues (2:41)
  13. Too Much Alcohol (4:20)
  14. Going to My Hometown (5:33)
  15. Edged in Blue (5:56)
  16. Jack-Knife Beat (8:47)
  17. Souped-Up Ford (6:21)
  18. Bullfrog Blues (9:51)
  19. Used to Be (4:42)
  20. Country Mile (5:48)
totale tijdsduur: 2:01:16
zoeken in:
avatar van viking1
5,0
Hier kan ik mij op verheugen!! Na de verzamelaar (blues 2019) met niet eerder uitgebrachte live en studio nummers of wel nummers in een ander jasje, prachtig album.
Nu (vanaf 6 maart) dit live album met opnames uit 1977 niet eerder op plaat verschenen. De nummers uiteraard wel op studio albums en wat er van op wat live albums, maar deze opnames zijn niet eerder uitgebracht. Het betreft opnames van 4 verschillende concerten uit 1977.
En wel: live from Brighton dome 21 St januari 1977.
Live from sheffield city hall 17 th februari 1977.
Live at Hammersmith odeon 18th januari 1977.
Live at newcastle city hall 18 februari 1977.
De optredens (de nummers) staan door elkaar. Ben benieuwd of het een beetje als een geheel klinkt?! En als een concert overkomt. En niet te veel fade outs of ander geknip. En hoe de kwaliteit is van de opnames. Ik ga voor de 3 lp uitgave. Hopelijk weer een mooi live document van mijn favoriete gitarist. Het hoes art werk is alvast mooi.

Een meesterwerk. Het geluid is perfect. De nummers zijn zoals vanouds vertrouwd. Je weet zeker dat Rory nooit 2x het nummer precies het zelfde speelt.
Ook het akoestisch werk valt lekker in de setlist. voelt als of je weer een concert bijwoont.

Genieten met een goed glas bier of whisky.

avatar van Joshua68
4,0
Verdomme, net een fles wijn opengetrokken.. ga ‘m toch luisteren

avatar van viking1
5,0
Wat weer 'n geweldig live document van mijn favoriete gitarist. Heb hem op lp ziet er prachtig verzorgd uit en heerlijk rauwe opnames. En idd een meesterwerk! En absoluut van grote toegevoegde waarde voor mij als rory gallagher fan. Dit is genieten. Nog weinig reacties tot dusver op dit geweldige album. Oké hij is nog maar net uit....... Maar dikke aanrader dit voor bluesrock liefhebbers en rory fans. Mag en kan helaas maar 5 punten geven. Die geef ik dus ook met grote liefde voor dit muzikale meesterwerk . Rory forever

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Rory Gallagher - Check Shirt Wizard: Live in '77 - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Rory Gallagher - Check Shirt Wizard: Live in '77
We zijn de afgelopen jaren al flink verwend met live-materiaal van Rory Gallagher, maar ook deze nieuwe worp is weer uitstekend, precies zoals je van de meestergitarist verwacht

Nog nauwelijks bekomen van de prachtige live-boxen van de afgelopen jaren, ligt er al weer nieuw live-materiaal van Rory Gallagher in de winkel. Dit keer gaat het om een box-set van bescheiden afmetingen, maar het is nog altijd dik twee uur muziek die we voorgeschoteld krijgen. Check Shirt Wizard: Live in '77 bevat opnamen van de tour die volgde op de release van Calling Card, een van de betere studioalbums van de Ierse muzikant, en laat Rory Gallagher in goeden doen horen. De live-set zit vol bluesy hardrock vol geweldige gitaarsolo’s, maar ook het meer ingetogen en akoestische werk heeft een plek gekregen. Een volgend eerbetoon aan deze geweldige muzikant.

Liefhebbers van de muziek van Rory Gallagher komen de afgelopen jaren echt niets tekort. Na de bijzonder fraaie reissue van het legendarische livealbum Irish Tour ’74... in 2014, was er vorig jaar de eveneens fraaie box-set Blues. Het deze week verschenen Check Shirt Wizard: Live in '77 is wat bescheidener van opzet, maar bevat nog altijd ruim twee uur muziek van de Ierse topgitarist en bluesmuzikant.

Met name door de prachtige reissue van het legendarische Irish Tour ’74... (een box-set die ik echt iedereen kan aanraden) duikt de naam Rory Gallagher gelukkig weer met enige regelmaat op en nemen ook jonge muziekliefhebbers kennis van zijn fabuleuze gitaarspel. Dit gitaarspel staat ook weer centraal op Check Shirt Wizard: Live in '77. Het deze week verschenen live-album van Rory Gallagher bevat, zoals de titel al aangeeft, live-opnamen uit 1977 en werd opgenomen tijdens een aantal concerten in Engeland, die volgden op de release van het uitstekende album Calling Card in 1976.

Iedereen die de muziek van Rory Gallagher kent weet wat hij of zij kan verwachten. Ook op Check Shirt Wizard: Live in '77 imponeert Rory Gallagher weer met een mix van blues en hardrock, waarin zijn onnavolgbare gitaarspel centraal staat. De solo’s vliegen je weer om de oren en het zijn solo’s van het soort dat je tegenwoordig helaas nog maar zelden hoort.

Rory Gallagher wordt hierbij ondersteund door een band die bestaat uit een oerdegelijke ritmesectie en een uitstekende organist. De gitaarsolo’s van Rory Gallagher zijn onlosmakelijk verbonden met de jaren 70 en dat geld ook voor de rest van zijn muziek. De mix van blues en hardrock is niet zo gek ver verwijderd van die van bijvoorbeeld Deep Purple of hier en daar Led Zeppelin, maar de muziek van Rory Gallagher bevat minder poespas en biedt meer ruimte aan zijn gitaarwerk en aan invloeden uit de blues.

Dat gitaarwerk is voornamelijk elektrisch, maar de live-set van de Ierse muzikant bood ook altijd ruimte aan akoestische intermezzo’s, die eveneens zeer de moeite waard zijn en nog wat meer invloeden uit de blues laten horen.

Check Shirt Wizard: Live in '77 is niet zo essentieel als Irish Tour ’74... en niet zo mooi uitgevoerd als Blues, maar er valt weer genoeg te genieten, zeker omdat de setlist weer net wat anders is, zo komen vrijwel alle tracks van Calling Card voorbij, en omdat Rory Gallagher in de tweede helft van de jaren 70 op de toppen van zijn kunnen presteerde. De gitarist met het houthakkershemd leek het in de jaren 70 vooral van zijn harde werken moeten hebben, maar heeft in de decennia die volgden talloze gitaristen beïnvloed.

De Ierse muzikant overleed in 1995 op veel te jonge leeftijd, maar gelukkig heeft hij ons flink wat goede muziek nagelaten. Hier komt nog steeds nieuwe muziek bij, want kennelijk nam hij zijn concerten standaard op, waardoor er maar interessant live-materiaal blijft verschijnen. De afgelopen jaren was Irish Tour ’74 verplichte kost en ook Blues kwam hier vorig jaar dicht bij in de buurt. Check Shirt Wizard: Live in '77 is misschien net wat minder essentieel, maar echt veel meer dan een leuk hebbedingetje. Rory Gallagher is al 25 jaar niet meer onder ons, maar vergeten doen we hem nooit. Erwin Zijleman

avatar van viking1
5,0
Mooi stukje Erwin.
Kan wat mij betreft niet genoeg niet eerder uitgebrachte opnames van rory gallagher uitkomen. Ligt vast nog genoeg moois op de planken. Het liefst volledige live optredens. Laat maar komen hahaha.

D'Ouwe Nelis
Het nieuwe live album van Roy Gallagher spreekt mij persoonlijk minder aan dan het studiopalbum Callingh Card, waarvan de meeste originele tracks afkomstig zijn, . De studioplaat vind ik afwisselender en toegankelijker.

Daarin sta ik vrijwel alleen, begrijp ik. Maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak.

avatar van AOVV
4,0
Een straffe gitarist hoor, die Rory Gallagher. Maar als ik de reacties hier (en bij andere platen) zo lees, is dat een open deur intrappen.

Op dit live-album worden we 2 uur lang verwend door de helaas veel te vroeg gestorven meestergitarist, bijgestaan door een strakke band. Meer uitleg behoeft het eigenlijk niet. Ik neem me alvast voor wat oudere platen van deze Ier op te snorren!

4 sterren

avatar van Sir Spamalot
4,5
Straf is ook voor mij het juiste woord én speelplezier, hetzelfde gevoel heb ik ook bij gitaristen als Michael Schenker en Stevie Ray Vaughan en het meest van al bewonder ik hun uit duizenden herkenbaar gitaargeluid. Livealbums verzamel ik graag, ik houd van de sfeer en van het extraatje dat de muzikant in kwestie toevoegt. Heel lekker, blij dat ik 'em heb.

avatar van brandos
4,5
erwinz:
We zijn de afgelopen jaren al flink verwend met live-materiaal van Rory Gallagher, maar ook deze nieuwe worp is weer uitstekend, precies zoals je van de meestergitarist verwacht
Eigenlijk wist ik niet zo goed wat te verwachten omdat ik Rory Gallagher nog nauwelijks kende. Ik kwam eigenlijk bij mijn platenboer voor Mdou Moctar, maar begreep dat hij niet meer wilde investeren in cd's (waar ik dus eigenlijk wel naar zocht vanwege het gebruiksgemak voor b.v. in de auto) - alles is nu weer vinyl. Dit had ik vroeger trouwens nooit geloofd; ik vormde bij de overgang van LP naar CD destijds nog even met mijn broer het VRIVAG (:VRIenden Van Analoge Geluidsdragers) want de cd zou qua warmte en beleving nooit op kunnen tegen "de naald in de groove". Deze van Rory bevond zich inmiddels in de cd-uitverkoopbak en leek mij een waardig alternatief, hij was immers een erkend live-beest.

Al vond ik er wel een risico in zitten; blanke gitaarvirtuozen die vanuit de blues richting hardrock neigen. Niet zelden spelen ze 3 keer zo snel en 10 keer zo zielloos dan hun zwarte voorbeelden (als een John Lee Hooker). Menigmaal hebben we het in de hardrockvariant dan alleen nog in technische zin over de 'blues', want is deze van alle essentiële 'slependheid' ontdaan. Maar gelukkig zat dat met Rory wel goed; die man had de blues en was blues en speelde naast (soms) snel toch zeker zo betekenisvol. Tenslotte waren de Ieren - tenminste in de toenmalige kommervolle tijden - de 'zwarten' (in hart dan) van Europa. Het leven van Gallagher verliep uiteindelijk - met zijn door alcohol op z'n 47-ste gesloopte lever - ook bijna net zo tragisch als dat van menig bluesartiest uit de Delta. Maar daar was tijdens deze concertreeks nog weinig van te merken. Niet alleen Rory maar zijn hele band verkeerde in topvorm. Vooral Lou Martin op toetsen blinkt uit, met soms wat aangenaam, licht proggy orgelwerk of superswingend pianowerk - waarbij mij ook de kwaliteit van de composities en de doorleefdheid van Rory's zang mij opvallen. Maar ik kan voor Gerry McAvoy op bas en Rod de'Ath op drums ook geen minpunten ontdekken. Boeiend is ook de akoestische set op een deel van de tweede cd. Naar rato van de faam durf ik ook wel te zeggen dat Rory Gallagher t.o.v. Eric Clapton als gitaargod zelfs wel wat ondergewaardeerd is. Rory Gallagher live was anno 1977 zeker zo meeslepend. Onsterfelijke muziekheld dankzij dit soort opnames.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:45 uur

geplaatst: vandaag om 23:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.